8 ธันวาคม 2547 13:06 น.
เด็กอยากศิลป์
บอกทักทายกับแสงแดดยามเช้า
กระซิบเบาๆกับเจ้าเหมียวว่าคิดถึง
บอกกับดอกไม้ว่าฉันนั้นรำพึง
มีใครคนหนึ่งที่ฉันนั้นฝันถึงคือเธอ
บอกลาอาทิตย์ลับตา
บอกท้องฟ้าให้มองหาเธอคนนี้
คนที่ฉันรักมากกว่าใครเธอคนดี
ฝากดาวบอกเธอทุกที......ห่วงใย
3 ธันวาคม 2547 15:11 น.
เด็กอยากศิลป์
ท้องถนนช่างงามจับตา
แต่ดวงตาของเธอช่างงามจับใจ
คือเธอที่หยุดทุกความเคลื่อนไหว
คือเธอที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรง
ดอกไม้ช่างสวยงาม
แต่เอวบางๆของเธอนั้นงามกว่า
ยามโอบกอดเธอฉันสุขใจทุกครา
เส้นผมเธอยาวประบ่าพาพริ้วไหว
ตอนนี้ใจฉันยิ่งเต้นแรง
เพราะมีเธออยู่ข้างๆกายบนโลกใบนี้
ฉันไม่เคยรู้สึกเหงาใจเลยคนดี
ทุกคืนวันที่มีอยากให้รู้ว่ามีเธอคนดีคนเดียว
3 ธันวาคม 2547 14:26 น.
เด็กอยากศิลป์
มีความสุขที่ได้ทำ
แม้ว่าสิ่งนั้นจะยาก...แค่ไหน
บอกกับตัวเองว่าให้สู้ต่อไป
จะเกิดมาทำไมท้อใจในทุกครา
จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่
แต่ก็ไม่ใช่ไม่สู้เพื่อให้ได้มา
ใช้เท่าที่จำเป็นแล้วเผื่อวันข้างหน้า
จะได้ไม่ลำบากกายาและจิตใจ
นี่คือสิ่งที่ต้องยึดมั่น
ต้องคิดว่าสิ่งที่คิดนั้นสำคัญ...แค่ไหน
ทางที่ดีต้องรักตัวและหัวใจ
ไม่หวั่นไหวกับสิ่งทั่วไป...ที่เจอ
ช่วงชีวิตนี้ก็ต้องเจออีกมาก
ความลำบาก ทุกข์ สุข ขนาดไหน
กำลังใจที่ดีที่สุดไม่ใช่ใคร
คือพ่อแม่ของเรานี่ไงใช่เลย........
3 ธันวาคม 2547 13:25 น.
เด็กอยากศิลป์
ตอนนี้อยากมีเธออยู้ข้างๆ
ฉันไม่อยากเดินทางไปที่ไหน
ความเหนื่อยล้าของฉันเกินห้ามใจ
อยากให้เธอเป็นแรงใจให้ที
ช่วยอยู่นั่งปลอบกันเมื่อยามท้อ
ช่วยฉันให้ยืนได้ต่ออีกสักหน
กำลังใจจากเธอทำให้ฉันนั้นอดทน
เธอคือคนที่ฉันนั้นต้องการ
28 พฤศจิกายน 2547 16:16 น.
เด็กอยากศิลป์
อาจมีบ้างที่ฉันนั้นหวั่นไหว
แล้วทำให้เธอไม่เข้าใจในบางที
อาจเป็นเพราะหลายอย่างที่ตัวฉันมี
มันจะดูไม่เข้าทีเมื่อเธอเจอ
แต่ขอให้เธอเข้าใจ
ว่ายังไงตัวฉันก็คือฉัน
เพียงแค่เธอเปิดใจแล้วยอมรับมัน
เราสองก็จะมีกันทุกวันคืน