21 มกราคม 2547 20:21 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ในตอนนี้ฉันรู้สึกมันสับสน
ช่างมืดมนไม่รู้ว่าคิดแบบไหน
ในจิตใจของตัวฉันเป็นเช่นไร
ไม่เข้าใจว่าข้างในรักใครกัน
ควรจะเลือกผู้ชายที่ฉันรัก
หรือควรจักรักคนที่รักฉัน
หรือจะเลือกทั้งสองคนไปพร้อมกัน
เป็นยังงั้นมันก็คงไม่เข้าที
เวลานี้มันสับสนบอกไม่ถูก
ควรจะผูกสายสัมพันธ์กับคนไหน
ซึ้งคนหนึ่งที่ฉันรักจนหมดใจ
แต่เขาไม่เคยสนใจตัวฉันเลย
แต่ก็มีคนคนหนึ่งมารักฉัน
ตัวฉันนั้นก็รู้สึกแค่เฉยเฉย
เขาเป็นเพียงเพื่อนคนหนึ่งที่คุ้นเคย
ไม่เคยเลยที่จะคิดเปลี่ยนใจไป
มีต่ออีกภาค (ตามมาทีหลังค่ะ)
***********หนักใจ บอกไม่ถูก จะเปลี่ยนแปลงใจให้ไปรักคนที่เค้ารักเรามันก็คงจะดี แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนใจจากความเป็นเพื่อนแต่ก่อนมาได้เลย*******
17 มกราคม 2547 20:00 น.
เด็กหญิงสานฝัน
เธอสัญญา พูดกับฉัน ในวันนั้น
จะรักมั่น และดูแล ใส่ใจฉัน
จะเป็นเพื่อน ร่วมทุกข์สุข ไปด้วยกัน
จนถึงวัน เราทั้งสอง ชีพมลาย
มาวันนี้ เธอคนเดิม ก็ลาหาย
ฉันกลับกลาย แลดูไร้ ซึ่งจุดหมาย
คำพูดเธอ ที่ให้ไว้ ก็ได้คลาย
คงจะตาย พร้อมกับเธอ ที่จากไป
ทุกคืนวัน เหมือนอยู่ไป ก็ไร้ค่า
ในสายตา แลไม่เห็น ใครรักฉัน
ในโลกนี้ ไม่มีใคร จะรักกัน
จวบจนวัน สิ้นฟ้า มลายเอย
17 มกราคม 2547 19:48 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ค่ำคืนนี้ ดูท้องฟ้า ช่างเงียบเหงา
คล้ายกับเรา ที่เศร้าจิต ดูหม่นหมอง
ภายในใจ มีบาดแผล เป็นผุผอง
ยากจะมอง ใครจะเห็น จากสายตา
บาดแผลใจ ไร้คนไกล มารักษา
ไม่มีใคร มาเยียวยา คงไม่หาย
มันอยู่ลึก สุดหัวใจ จนวันตาย
ติดอยู่กาย ไปอย่างนี้ ชั่วกลายนาน
-------O (^_-)� o [ y:u:i]�o�(-_^)O------
16 มกราคม 2547 22:59 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ในตอนนี้ คิดยังไง บอกไม่ถูก
ว่าจะผูก ใจต่อไป หรือเลิกคิด
รักแบบนี้ เรื่อยไป ต้องปกปิด
ต้องมิดชิด มิให้เธอ ได้มาเจอ
ฉันว่าเธอ น่าจะรู้ ฉันแอบรัก
ก็ฉันมัก บอกเป็นนัย มาเสมอ
และเป็นฉัน ฝ่ายเดียว ที่แอบเพ้อ
นอนละเมอ พร่ำแต่เธอ เพียงผู้เดียว
คนเป็นฉันคนเดียว ที่คิดแบบนี้ เธอก็คงไม่อยากมารับรู้ คงเป้นเพราะฉันมันไม่มีค่าพอ
16 มกราคม 2547 22:58 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ในตอนนี้ คิดยังไง บอกไม่ถูก
ว่าจะผูก ใจต่อไป หรือเลิกคิด
รักแบบนี้ เรื่อยไป ต้องปกปิด
ต้องมิดชิด มิให้เธอ ได้มาเจอ
ฉันว่าเธอ น่าจะรู้ ฉันแอบรัก
ก็ฉันมัก บอกเป็นนัย มาเสมอ
และเป็นฉัน ฝ่ายเดียว ที่แอบเพ้อ
นอนละเมอ พร่ำแต่เธอ เพียงผู้เดียว
คนเป็นฉันคนเดียว ที่คิดแบบนี้ เธอก็คงไม่อยากมารับรู้ คงเป้นเพราะฉันมันไม่มีค่าพอ