16 มกราคม 2547 22:59 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ในตอนนี้ คิดยังไง บอกไม่ถูก
ว่าจะผูก ใจต่อไป หรือเลิกคิด
รักแบบนี้ เรื่อยไป ต้องปกปิด
ต้องมิดชิด มิให้เธอ ได้มาเจอ
ฉันว่าเธอ น่าจะรู้ ฉันแอบรัก
ก็ฉันมัก บอกเป็นนัย มาเสมอ
และเป็นฉัน ฝ่ายเดียว ที่แอบเพ้อ
นอนละเมอ พร่ำแต่เธอ เพียงผู้เดียว
คนเป็นฉันคนเดียว ที่คิดแบบนี้ เธอก็คงไม่อยากมารับรู้ คงเป้นเพราะฉันมันไม่มีค่าพอ
16 มกราคม 2547 22:58 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ในตอนนี้ คิดยังไง บอกไม่ถูก
ว่าจะผูก ใจต่อไป หรือเลิกคิด
รักแบบนี้ เรื่อยไป ต้องปกปิด
ต้องมิดชิด มิให้เธอ ได้มาเจอ
ฉันว่าเธอ น่าจะรู้ ฉันแอบรัก
ก็ฉันมัก บอกเป็นนัย มาเสมอ
และเป็นฉัน ฝ่ายเดียว ที่แอบเพ้อ
นอนละเมอ พร่ำแต่เธอ เพียงผู้เดียว
คนเป็นฉันคนเดียว ที่คิดแบบนี้ เธอก็คงไม่อยากมารับรู้ คงเป้นเพราะฉันมันไม่มีค่าพอ
16 มกราคม 2547 20:56 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ได้ยินไหม หัวใจฉัน กำลังร้อง
คงจะฟ้อง ว่ารักเธอ มากแค่ไหน
เธอคนนี้ ที่ฉันรัก สุดหัวใจ
จะจากไป คนละฟาก ไกลสุดตา
และความลับ ที่มันสุม อยุ่ในอก
ที่เคยปก ปิดไว้ คงต้องเผย
จะเก็บไว้ ไม่ได้ เหมือนอย่างเคย
ฉันก็เลย จะบอก เธอออกไป
ในที่สุด ฉันก็บอก เธอไปแล้ว
เปรียบเหมือนแก้ว ที่กำลัง แตกสลาย
กับใจฉัน ที่กำลัง จะมลาย
คงจะกลาย เป็นแค่เศษ อยู่บนดิน
คงเป็นได้แค่เศษแก้วที่ไร้ค่าอยู่บนดิน ยากที่คนอย่างเธอจะเสียเวลาก้มลงมาเก็บมัน
8 มกราคม 2547 19:07 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ขอบใจนะสำหรับรักที่เธอให้
คอยใส่ใจฉันไม่ห่างอยู่เสมอ
เวลาเหงาก็มีเธอเป็นเพื่อนเกลอ
มาพบเจอปลอบประโลมทุกเวลา
ขอบใจนะสำหรับความห่วงใย
ที่มอบให้ด้วยหัวใจและวิญญา
มันมีค่ายากจะเอ่ยเป็นวาจา
จะรักษารักนี้ชั่วนิรันดร์
8 มกราคม 2547 18:56 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ต้องห้ามตัวห้ามหัวใจไม่ให้รัก
อยากชะงักไม่ให้คิดจะได้ไหม
พยายามบอกกับตัวให้ตัดใจ
แต่เหตุใดทำไม่ได้สักกะที
เธอคงไม่รู้หรอกว่าทุกข์แค่ไหน
ที่ฝืนใจทำเป็นเมินเดินหน้าหนี
คอยหลบหลีกเธอทุกคราวินาที
ฉันคนนี้ไม่เหมือนอย่างคนคนเดิม
คนคนเดิมที่เคยดูมีความสุข
ไม่เคยทุกข์ไม่ร้อนใจมาเสมอ
มาวันนี้เคยเป็นสุขกลับมาเจอ
คงเพราะเธอเข้ามาทำฉันเปลี่ยนไป
เป็นอย่างนี้เพราะใครคงเพราะฉัน
ที่ใจมันไม่อาจต้านความหวั่นไหว
คงต้องโทษตัวเองโทษหัวใจ
ที่ให้ไปและไม่เคยได้คืนมา
หน้าส่วนตัว
599
