คนที่เธอคิดว่าผิด

เด็กหญิงคนเดิม

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งก้มหน้า น้ำตาเอ่อไหลบนแก้มสีชมพูอันสดใสของเธอ ชายคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ "ฟ้า" เขาเรียก หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามอง "พล... ฟ้าผิดใช่ไหมที่ทำอย่างนั้น" ชายหนุ่มอึ้ง "งั้น เราขอพูดตามตรง ฟ้าไม่ควรทำอย่างนั้น" "แล้วพลจะให้ฟ้าทำยังไงล่ะ" "แล้วทำไมฟ้าไม่บอกเขาแต่แรกล่ะ เขาจะได้ตัดใจได้" "ฟ้าก็พยายามบอกแล้วนะ แต่วันนี้ฟ้าทนไม่ได้แล้ว ฟ้าไม่รักเขา จะให้ฟ้าทำยังไง ฟ้าก็ปล่อยแล้ว ฟ้าคิดว่ามันจะจบ ฟ้าไม่เคยบอกรักเขาเลย" "แต่ฟ้าก็ไม่เคยบอกเขาต่อหน้าเหมือนกันว่าฟ้าไม่รักเขา" พลแย้ง ฟ้าถอนหายใจ "ฟ้ารู้สึกว่า ฟ้าบอกพลหลายครั้งแล้วเหมือนกันนะ แล้วพลก็ไม่เคยบอกเอกสักทีน่ะ ทำไม พอเอกเสียใจ พลก็มาโทษฟ้าอย่างนี้นะเหรอ" ฟ้าขึ้นเสียงแล้วลุกเดินไป "เราขอโทษ" พลว่า "ไม่เป็นไร" ฟ้าเอ่ย ฟ้าเอามือปาดน้ำตาออก ทั้งสองนิ่งไปครู่ใหญ่ แล้วฟ้าเริ่มพูดว่า "วันนี้ เขาก็ได้รู้แล้ว เขาก็ควรตัดใจสักที จบกันสักที" "มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ฟ้า อย่าลืมสิว่า เอกได้ทิ้งแก้วมาหาฟ้านะ แก้วเขาแย่งเอกมาจากเธอไม่ได้ แก้วเขาก็เสียใจเหมือนกัน" "แต่ฟ้าก็บอกแก้วแล้วนะว่าฟ้าไม่ได้รักเอก แล้วในเมื่อฟ้าเลิกกับเอกแล้วก็.. แก้วกับเอกก็คืนดีกันซะ" "มันก็คงไม่ง่ายอีกแหละ ผลเสียตอนนี้ก็มีกับฟ้าเท่านั้น เพราะว่า แก้วกับเอกก็คงไม่คืนดีกันแล้ว และทั้งสองฝ่ายก็คงต้องว่าฟ้าไม่น้อย" "งั้นฟ้าก็ต้องเป็นคนเลว คนไม่ดี ของทุกคนน่ะสิ" "ไม่หรอก เรารู้ดีว่าฟ้าหวังดี เราจะช่วยอธิบายให้ทุกคน แต่อย่างน้อย ฟ้าก็เป็นคนดีของเราคนหนึ่ง" "มันคงไม่มีประโยชน์หรอก" "ถ้าเราไม่ลองดู จะรู้เหรอ" จากวันนั้นเอกพยายามอธิบายทุกวิถีทาง และฟ้าก็พยายามทำดีกับทุกคน จนแก้วให้อภัย และเข้าใจฟ้า  และทุกคนก็เริ่มรู้ว่า พล รัก ฟ้ามาตลอด จนเอกเริ่มทำใจได้ และพูดกับพล "พล เรารู้ว่านายรักฟ้า เราทำใจได้แล้ว อย่างน้อยนายก็ทำใจเผื่อไว้ครึ่งนึง จนกว่า ฟ้าจะบอกกับนายเองว่ารักนาย เราขอเตือน เพราะว่าเราเห็นนายเป็นเพื่อน และเราไม่อยากให้นายต้องเป็นเหมือนเรา" "ขอบใจมาก" และวันหนึ่งพลก็ได้ถามฟ้าว่าฟ้ารักพลไหม ฟ้าก็ตอบว่ารัก ทั้งสองจึงเป็นแฟนกันแต่นั้นมา...