30 มีนาคม 2547 23:47 น.
เด็กบางขุนเทียน
สิ้นไร้รักไม่ทุกข์ดั่งมีรัก
ชั่วประจักษ์ความรักทอดเป็นสาย
แม้ฟากฟ้าธรณียังมีคลาย
ไม่สลายด้วยรักคนึงคอย
30 มีนาคม 2547 23:30 น.
เด็กบางขุนเทียน
เมื่อหลับฝันเห็นเธออยู่ตรงหน้า
จะไขว่คว้เท่าไรก็ไม่ถึง
ชายคนนี้ยังรักยังตราตรึง
ยังคนึงความรักในหัวใจ
ไม่เห็นเธอคนนี้อยู่ใกล้ฉัน
ใจก็สั่นเหนื่อยล้าและอ่อนไหว
อยากมีเธอเคียงข้างตลอดไป
จนเราได้ลาโลกไปจากกัน
เมื่อเห็นเธอคนนี้เคียงเขา
สุดความเศร้าเจ็บใจคล้ายมีดหั่น
ฉันสุดแสนเจ็บปวดที่ตรงนั้น
ที่เรียกมัน อกข้างซ้าย ของชีวา
เธอจะให้ฉันเจ็บหรือสมหวัง
ทำฝันพังฉันนั้นก็ไม่ว่า
เพียงแค่เธอแค่หันมามองตา
แล้วค่อยพาเขาคนนั้นเดินจากไป
30 มีนาคม 2547 23:21 น.
เด็กบางขุนเทียน
มองขึ้นไปบรรจบพบแผ่นฟ้า
แสงเจิดจ้าสุดแสนสว่างใส
นึกถึงรอยความช้ำในหัวใจ
เธออยู่ไหนจะตามจนพบเธอ
เธอลาจากห่างไปช่างนานนัก
แต่ฉันยังคงรักเธออยู่เสมอ
ทุกวันนี้แม้พลัดพรากไม่พบเจอ
ยังละเมอเพ้อถึงเธอผู้เดียว
30 มีนาคม 2547 23:15 น.
เด็กบางขุนเทียน
เธอคนนี้คอยสร้างทางชีวิต
ถามสักนิดมีใจให้หรือ
ถ้าเธอนั้นคิดชอบให้ตอบอือ
จะยึดถือรักเธอตลอดไป
แต่ถ้าเธอตัดใจใคร่ตีจาก
จะจำพรากถ้าเธอบอกว่าไม่
ฉันนี้จะไม่ทุกถมระทมใจ
จะเป็นไรถ้าเจ็บเพราะรักเธอ
29 มีนาคม 2547 23:42 น.
เด็กบางขุนเทียน
นวลนางห่างไกลแสนทุกข์ตรม
ถูกทับถมอุราแทบขาดสะบั้น
นั่งเฝ้าเพ้อถึงเธอมิเผลอพลัน
ทุกคืนฝันถึงเธอละเมอคอย
หน้าส่วนตัว
791
