4 พฤษภาคม 2548 09:21 น.
เด็กน่าlove
จับมือฉันไว้ ... แล้วปล่อย
จูบทับซับรอยที่ร้องไห้
กอดฉัน, , แล้วหันหลังไป
ปลอบใจในคำร่ำลา
สบตาว่ารัก.. แล้วร้าง
สองเท้าเดินห่าง.. ไม่ห่วงหา
เอ่ยคำว่ารัก.. แล้วลา
แค่นี้ที่มีค่า - นะใจ
บอกทีเถอะนะ ., บอกฉัน
ว่าจะหลอกกันไปถึงไหน
ฉันกลัวว่าจะขาดใจ -+-
กลัวน้ำตาที่ไหล ,. จะไม่พอ
จากไป...ทั้งที่ใจเจ็บ....
อักเสบเพราะพิษรักสุม
เหงาเศร้าใจเราร้อนรุม
หลงทุ่มเทไปทั้งใจ....
รักมากเจ็บมาก...ช้ำมาก
ซ้ำซาก.....กับรักหมองไหม้
น้ำตาร่วงหล่น..ท้นใจ
หวั่นไหว ...ใครซับน้ำตา
4 พฤษภาคม 2548 08:51 น.
เด็กน่าlove
คืนนี้ดาวที่บ้านฉันเต็มท้องฟ้า
มีทั้งเดือนดารากระพริบแสง
พระจันทร์สวยลูกกลมโตระเรื่อแดง
ส่องแสงนวลเหลืองอร่ามไปทั้งใบ
เธออยู่ไหนอยากชวนเธอดูจันทร์สวย
ช่วยดูด้วยนะว่าเหมือนจันทร์บ้านเธอไหม
ตอนนี้ฉันกำลังจะส่งใจ...
ไปหาเธอช่วยดูจันทร์... ดวงดาว พร้อมฉันที
ค่ำนี้...ฟ้าพราว
ดุจวับวาววิเชียรส่อง
แสงเสียดอกข้าร่ำร้อง
อย่ามองข้าเลย... หมู่ดาว
น้ำตา.. รินไหล
เพราะดาราสุกใส..กว่าใจข้า
อิจฉาประกายที่เปล่งประดับ ท้องนภา
และยามนี้รัติกาล์..สะท้อนทรวง
คืนนี้ดาวเต็มฟ้า
คิดถึงขวัญตาขวัญใจ
โอ้ใจหนอใจ....
คิดถึงอยู่ได้เห็นแต่หน้าเธอ
4 พฤษภาคม 2548 08:43 น.
เด็กน่าlove
เธอคือดาวที่อยู่บนฟ้าไกล
อยากเอื้อมมือไป ไขว่ขว้าอย่างที่ฝัน
ถึงทางจะไกล สุดขอบฟ้าไม่เคยหวั่น
จะเป็นยังไงกันถ้าฝันแล้วต้องไป
ยังมีคนอีกมากมาย
ที่ยังคงมองดูดาวดวงนั้น
ทุกคนต่างหมายปอง แย่งชิงกัน
ตามที่ตัวเองฝัน ตามทางที่ต้องการ
เหมือนสงครามอันยิ่งใหญ่
ที่ใคร ๆ ต่างหมายปองดาวดวงนั้น
ที่ใคร ๆ ก็ต่างแย่งชิงกัน
ไขว่คว้าดาวดวงนั้น เป็นของตนเอง
ดาวดวงนี้อยู่ที่นี่ไม่ไกลนัก
แต่ว่ายากที่จะลงไปหา
เพราะเธอนั้นไม่เคยเอื้อมมือคว้า
แล้วจะลงไปหาได้อย่างไร
หากลงไปแล้วเธอมองไม่เห็น
หรือเป็นเพราะดาวดวงนี้ไม่สุกใส
หากเธอเห็นดาวดวงนี้ห่างออกไป
เธอคงไม่เอื้อมมือหรือแหงนมอง
4 พฤษภาคม 2548 08:39 น.
เด็กน่าlove
คืนเเดือนเพ็ญจันทร์ลอยเด่นกลางเวหา
สุกสกาวพราวตาพาสุขสันต์
ชวนให้คิดถึงเธอทุกคืนวัน
ความสุขนั้นประทับใจมิเคยลืม
อาจจะเคยมีความคิดความผูกพัน
อาจจะเคยมีความฝันวันเวลา
อาจจะเคยมีความสุขทุกทิวา
อาจไม่เคยมีค่าสำหรับเธอ
หนึ่งใจฉันมีเพียงหนึ่งรัก
เพรียกหาความรักจากเธอเสมอ
หนึ่งชีวิตจิตวิญญาณที่ให้เธอ
คือความเพ้อละเมออยู่ฝ่ายเดียว
หนึ่งคืน หนึ่งจันทร์ แต่ไร้ดาว
สุกสกราวพราวพร่างบนฟากฟ้า
คิดถึงเหลือเกินแล้วแก้วตา
คืนนี้สุดแสนเหว่ว้าคิดถึงเธอ
ค่ำคืนนี้แสนเศร้าเหลือเกิน
หลังจากเธอเดินจากไปคืนก่อนนั้น
ปล่อยให้ฉันคิดถึงคืนและวัน...
ที่เธอเคยเคียงร่วมฝันตลอดมา
ตั้งแต่คืนนี้และต่อ ๆ ไป
ใจฉันก็คงเหงาและเหว่ว้า
คงจะมีเพื่อนก็คือเจ้าน้ำตา....
ที่คอยเห่กล่อมฉันเวลานอน
4 พฤษภาคม 2548 08:32 น.
เด็กน่าlove
ค่ำคืนนี้ ช่างหนาวเหน็บ
หรือใจเจ็บ จึงชอกช้ำ เกินทนไหว
ค่ำคืนนี้ เธออยู่ไหน
อยู่กับใคร หลับสบายไหม ช่วยบอกที
ค่ำคืนนี้ ใจฉัน เฝ้าคิดถึง
คนคนหนึ่ง เฝ้าหวงแหน นานนับปี
ไม่ว่าค่ำคืนไหน ต่อจากนี้
ขอให้หลับฝันดี ตลอดคืน ...
ดึกดื่น ค่ำคืน ยามหลับตา
ใจปวดปร้า กับความเหงา
คิดถึง คิดถึง เรื่องเราของสองเรา
คืนนี้ไม่มีแม้เงา ของจันทร์จวง
ไม่รู้เธอจะคิดเหมือนกันหรือเป่า
ค่ำคืนนี้ มีแต่ดาว กับความห่วงหวง
ความรักที่ให้เธอก็เหมือนกับดาวทุกดวง
นอกจากเธอจะตักตวงไปแค่ไหนกัน
คิดถึงเธอ...ทุกครั้ง...ยามหลับฝัน
คิดถึงวัน...เวลา...ในวันเก่า
คิดถึงคืน...ก่อนนั้น...ที่มีเรา
แม้นยามเศร้ายังมีเธออยู่ข้างกาย
คิดถึงเธอ...ยามตื่น...ชื่นวันใหม่
คิดถึงใคร...ใช่อื่น..เป็นหมื่นแสน
คิดถึงคน...คนนั้น...คอยห่วงแหน
ไม่ขาดแคลนยังคิดถึงเธอทุกครา
หน้าส่วนตัว
689
