27 สิงหาคม 2548 19:38 น.
เด็กตรัง
เหนื่อย...ใจไหมคนดี
เวลานี้ที่เหินห่าง
เธอมีเขาเคียงข้าง
อยู่ตรงกลางระหว่างเรา
เหงา...เงียบงันเหน็บหนาว
ปวดรวดร้าวแสนขื่นขม
ก้มหน้ารักอกตรม
หลงคารมกับนํ้าคำ
เหนื่อย...ใจไหมคนดี
ที่วันนี้ยังมีฉัน
ยื้อสานความผูกพัน
ถักทอฝันให้ยืนนาน
เชื่อ...มั่นในรักแท้
ไม่มีแพ้อุปสรรค
เชื่อใจเธอที่รัก
แม้ประจักษ์ว่าไม่จริง
ระ...ยะทางทดสอบม้า
กาลเวลาพิสูจน์คน
ความรักแสนสับสน
เหนือเหตุผลคนเข้าใจ
ถ้า...รักเขากว่าฉัน
ให้บอกกันจะได้ไหม
ความฝันอันยาวไกล
จากนี้ไปคงเดียวดาย
จบ...เถอะหากยิ่งฝืน
ส่งรักคืนให้แก่เขา
จบรักระหว่างเรา
ส่งให้เขาได้ดูแล
รู้...ดีว่ายิ่งแข่ง
คงมิแกร่งแพ้หมดท่า
รอยรักคราบน้ำตา
เจ็บชินชาไม่รักใคร
17 สิงหาคม 2548 21:48 น.
เด็กตรัง
อยู่เพียงนี้มีฉากม่านขว้างกั้น
เธอและฉันเหินห่างด้วยเหตุไฉน
อยากจะรู้ความเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนไป
ว่าเหตุใดหัวใจเธอไม่เหมือนเดิม
รอยยิ้มใสใบหน้าที่อ่อนหวาน
กลับร้าวร้านเมื่อเธอทำห่างเหิน
ฉันคนนี้มีค่าแค่ส่วนเกิน
ต้องเผชิญความอ้างว้างอย่างเดียวดาย
สุดท้ายคือไม่คู่ควรกันใช่ไหม
ให้ทำไงเมื่อเหตุผลมีหลากหลาย
เราก่อรักสานสายใยแต่กลับกลาย
พังทลายแหลกสลายด้วย น้ำมือเธอ
ความใกล้ชิดกัดเซาะในรักแท้
ยินดีแพ้ปล่อยให้ไปไม่รั้งเผลอ
คุ้มค่าไหมบทเรียนรักที่ได้เจอ
น้ำตาเอ่อท้วมอกซ้ายคนไม่เจียม