เทียนไข.. กับชีวิต

เด็กกล่อง

มีครั้งนึงที่บ้านไฟดับ ฝนตก ลมแรง

..แรงจนอาคารไหว..

นั่งดูทีวีอยู่เพลิน ๆ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครเอาถุงสีดำมาคลุมหัว

มืดขนาดนั้น (รึตัวเองขาดวิตามินก็ไม่รู้)

อยู่บ้านคนเดียวอีกต่างหาก

คิดดูสิ ผู้ชายตัวน้อย ๆ ถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว แถมไฟดับ อะไรมันจะซวยขนาดนั้น

รอซักพักให้ตาเริ่มชินกับความมืด แล้วก็เดินคลำ ๆ ไปหาเทียนไข เตะนู่นเตะนี่ไปตามทาง (เตะราวแขวนผ้าล้มอีกต่างหาก คิด

ในใจว่า พรุ่งนี้เช้าต้องตื่นมาเก็บ ไม่งั้นโดนเล่นแน่ ๆ กรู)

ยังดีที่ซื้อเทียนไขเก็บไว้ตั้งแต่ครั้งทำค่ายพัฒน์ อันใหญ่ยังกะเทียนพรรษา (คนทำค่ายคงนึกออก ขนาดเดียวกับที่ใช้เปิดใจคืนสุด

ท้าย)

พอเจอเทียน ให้ตายเถอะพระคุณรุนช่อง ดันไม่มีไฟแช็ค จะจุดกะเตาก็ไม่ได้ บนคอนโดห้ามใช้เตาแก๊ส

คลำเข้าไปในห้องพ่อ บุญแท้ ๆ ที่เจอไม้ขีดกลักนึง ไม่รู้เก็บไว้ตั้งแต่สมัยไหนแล้ว

จุดเทียนเสร็จแล้ว ถือเทียนกลับมานั่งที่เดิม (แล้วจะจุดหาพระแสงอะไร)

เลยได้โอกาสนั่งคิด...

-----------------------------------

เทียนไข.. มีความพิเศษในตัวมันเอง

ให้ความสว่างกับคนที่ถือมัน ปกป้องและดูแลมันเท่านั้น

ถ้าเราเดินถือเทียนแบบไม่ป้อง ซักพักเทียนก็จะดับ

.. ดับเพราะลมที่เกิดจากการเดินของเรา ..

บางอย่างในชีวิตของเราก็เหมือนเทียนไขเล่มเล็ก ๆ เล่นนึง

ถ้าเราจุดมันขึ้นมา มันก็จะให้ความสว่างกับเรา ในยามที่เราต้องอยู่ในความมืด

แต่ถ้าเราไม่รักษามัน ไม่ดูแลมันไปตลอดการเดินทางของเรา

.. ซักพักมันก็จะดับ ..


แล้วคุณล่ะ?

เจอเทียนเล่มนั้นแล้วหรือยัง?

แล้วถ้าเจอ..

คุณจะดูแลมันไปตลอดการเดินทางของคุณหรือเปล่า