30 มกราคม 2548 14:56 น.
เดือนไร้เงา
ที่ราบสูง เขตแดน แคว้นสยาม
ขนานนาม อีสาน ขานคำไข
ตะวันออก สุดเขต ประเทศไทย
สุดหัวใจ สุดทางกู่ คู่ชู้คืน
ระยะทาง ระยะใจ ใครจักวัด
เมื่อเขาตัด ใจหยุด สุดแรงฝืน
เรี่ยวแรงล้า รักโรยลับ กลับกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้น กับดินแล้ง แหล่งพักใจ
แม่มูลจ๋า ซับน้ำตา คราลูกเจ็บ
ด้วยใจเหน็บ เก็บทุกข์ร้อน กร่อนสลาย
คนรักเรา เขาจาก พรากดวงใจ
รักลาไกล ใจเจ็บส่ง ลงลำมูล
วอนสายน้ำ ชำระใจ แล้วไหลส่ง
อย่าพะวง ถึงเขา ให้เปล่าสูญ
ฤดีร้าว เขาคนไกล ไม่อาดูร
ลูกแม่มูล แสนร้าวรวด ปวดทรวงใน
คำเขาวอน ว่าไว้ ใจคงมั่น
ดังภูพาน ตระหง่านตา คู่ฟ้าใส
มองภูเขา เขายังแกร่ง แหล่งพงไพร
แต่คำใคร คนนั้น พลันลับลา
คำสาบาน หวานหูนี้ พี่เอื้อนเอ่ย
ใยละเลย ให้ลอยลม ขมหนักหนา
เพียงคำนึง ถึงวันวาน วันก่อนลา
เจ็บทุกครา ชีพแทบล่ม ลงจมดิน
ข้าวเหนียวปั้น ดังใจเดียว รักเหนียวแน่น
มิคลอนแคลน มั่นในรัก ภักดิ์ถวิล
แต่คนกรุง มองรักข้าฯ ค่าเพียงดิน
น้ำตาริน ดังน้ำกลด รดแผลใจ
ฝากเสียงแคน ลอยไป ให้ถึงเขา
เสียงพิณเศร้า เล่าสู่ ผู้เผลอไผล
น้องนางนี้ จำหักจิต คิดอาลัย
เมืองกรุงไกล ไม่อาจเอื้อม เชื่อมสัมพันธ์
24 มกราคม 2548 16:31 น.
เดือนไร้เงา
เปิดตาตื่น ฟื้นตัว มองทั่วห้อง
ไก่โต้งร้อง แม่ไก่รับ สดับเสียง
ยันกายลุก ปลุกใจตื่น ขึ้นจากเตียง
มองระเบียง เสียงนกร้อง ซ้องกังวาน
สายลมโชย โรยทั่ว กลั้วดอกไม้
ดูสดใส ตัดใจฝืน ตื่นจากฝัน
แสงตะวัน พลันส่อง ต้องชีวัน
เช้าวันจันทร์ วันเริ่มต้น คนทำงาน
ยังงัวเงีย เพลียกาย ไม่อยากตื่น
อาวรณ์คืน ชื่นฉ่ำ ยามฝันหวาน
เก็บฝันไว้ ค่อยเพ้อต่อ ก็มีงาน
ข่มความคร้าน วันนี้อยู่ สู้ต่อไป
งานคือเงิน เงินเปรียบหรือ คือพระเจ้า
ทนสู้เอา เตือนใจเข้า เราสู้ไหว
ทุ่มสุดแรง ให้สุขนำ กำลังใจ
กำลังกาย กำลังแกร่ง แข่งเวลา
เมื่อครั้งเหนื่อย เมื่อยท้อ ขอยอมแพ้
น้ำคำแม่ ก้องในหู ดูเถิดหนา
แม่เฝ้าเลี้ยง พร่ำสอน ค่อนชีวา
สักวาจา บ่นท้อ ก็ไม่มี
ลูกจ๋าลูก คิดให้ดี ถี่ถ้วนก่อน
ลูกเหนื่อยอ่อน เพราะงาน คร้านอยากหนี
ลองคิดทวน ถึงผู้คน จนยากที
งานไม่มี เงินไม่งอก ให้บอกใคร
เมื่อมีแรง ยันกายยืน คืนแรงกล้า
งานหนักหนา ฆ่าใครเล่า เขลาไฉน
มือทั้งสอง สมองสร้าง ถางทางไกล
สู่หลักชัย ไปให้ถึง ซึ่งดวงดาว
จันทร์แรกเริ่ม เพิ่มวันวาน อังคารเปลี่ยน
วันพุธเวียน งานวุ่นวาย แต่ใจเฉา
พฤหัส สลัดทิ้ง สิ่งซึมเซา
ศุกร์อีกคราว สุขชีวิน สิ้นสัปดาห์
เสาร์สนุก สดใส ใจเริงรื่น
วันและคืน ผ่านพ้น คนหรรษา
วันอาทิตย์ จิตจ้อง มองเพลา
พรุ่งนี้หนา เปิดสัปดาห์ อา... วันจันทร์
10 มกราคม 2548 11:02 น.
เดือนไร้เงา
ลมเอ๋ยลม พัดพลิ้ว ละลิ่วเอื่อย
สายลมเฉื่อย เรื่อยลิ่ว ทิวเทือกเขา
วอนลมลอย รับความใน จากใจเรา
พัดถึงเขา ชายที่รัก และภักดี
บอกเขาว่า ข้าคิด ถวิลร่ำ
ฤดีพร่ำรำพึง ถึงยาหยี
ปีใหม่เยือน เตือนน้อง ท่องวจี
สัญญาพี่ ที่ให้รอ อย่าท้อใจ
คุณพระ รัตนตรัย ในโลกหล้า
คุณแรงกล้า ช่วยรักษา อย่าหวั่นไหว
ชโลมจิต ช่วยปกป้อง คุ้มครองใจ
โรคาใด ภัยอย่าต้อง ให้หมองมัว
เปลี่ยนปีใหม่ เป็นปีไก่ ใช่เปลี่ยนน้อง
คำพี่ก้อง กู่แว่ว แว่วในหัว
ระยะทาง แยกเราห่าง ช่างน่ากลัว
ห่างแค่ตัว ใจทุกห้อง คล้องเกี่ยวกัน
9 มกราคม 2548 13:27 น.
เดือนไร้เงา
คนเรารักรักกันที่คำพูด
คนเราชอบชอบจูบอันหอมหวาน
คนเราฝันฝันให้รักสลักนาน
ยิ่งกว่ากาลเวลาและวารี
รักนั้นหรือคือสิ่งใดใครประจักษ์
รักนั้นซับซ่อนเงื่อนงำซ้ำหลากสี
รักนั้นสีแดงเสมือนเปื้อนราคี
ร้าวฤดีรักกลับดำเอ่ยคำลา
เมื่อรักจางร้างลาวิวาห์ล่ม
เมื่อรักจมเหวห้วงทุกข์สุขโหยหา
เมื่อรักจรจากไกลใครนำพา
ดังโรคาไร้โอสถหยดเยียวใจ
รู้จักรักรู้จักแปลกแยกความคิด
รู้จักผิดรู้จักชอบตอบความหมาย
รู้จักให้รู้จักรับซับซึมใจ
หนทางไกลบนทางรักจักระวัง
ก้าวแรกผ่านรานร้าวหนาวจับจิต
ก้าวสองคิดตรึกให้หนักรักสมหวัง
ก้าวต่อไปรักอย่างไรให้จีรัง
ผิดที่พลั้งฝังจำเป็นคำเตือน
7 มกราคม 2548 18:42 น.
เดือนไร้เงา
จันทร์จะพร่างพรายแสงทั่วแหล่งหล้า
สุริยันจะทาบทาทุกแห่งหน
ท้องทะเลกลับสวยงามในบัดดล
กระแสชลแลใสใสในพริบตา
ดอกไม้ไหวไกวกิ่งก้านละลานทุ่ง
ไอดินคลุ้งล่องลมชมบุปผา
สายลมล่องลิ่วลิ่วปลิวเมฆา
มวลดาราล้อแสงแข่งดวงเดือน
ความงดงามธรรมขาติหาใดเปรียบ
มือคนสร้างเทียมเทียบไม่มีเหมือน
ฤามนุษย์คิดสรรค์สร้างดาราเดือน
ใช่ฟั่นเฟือนได้แค่ฝันฉันปุถุชน
เมื่อท้องฟ้าสร้างเมฆขาวและดาวส่อง
ฟ้าใยต้องสร้างเมฆฝนให้หม่นหมอง
ธรรมชาติแปรผันตามครรลอง
ความสอดคล้องหรือป้องกันสำคัญมี
แม้ผู้คนบนโลกวิโยคบ้าง
บนหนทางธรรมชาติวาดวิถี
มีทุกข์ร้อนลาจากพรากชีวี
มินานทีสุขคงกลับรับขวัญคืน
เมื่อรู้สร้างจักมีทางล้างทำร้าย
วนเวียนว่ายไปมาหาใดฝืน
มินานนักจักสร้างวางกลับคืน
ความยั่งยืนนั้นแน่แท้ไม่แน่นอน
น้ำดินลมไฟฟอนตะกอนหิน
ไร้ชีวินแต่เปี่ยมล้นมนต์คำสอน
จะยึดติดไปใยให้อาวรณ์
เมื่อทุกข์จรสุขจะอยู่คู่แผ่นดิน
หน้าส่วนตัว
2177
