18 มกราคม 2548 09:33 น.
เดือนโศก พนาสูญ
เงาของฝั่งสะท้อนเงาของน้ำ
จากนิยามของนิยายในชายป่า
เงาของน้ำสะท้อนเงาท้องฟ้า..
บนลีลาท่วงทำนอง..ของความจริง
รัตติกาลล่วงล้ำ..
ดื่มด่ำดวงดาววับวาวนิ่ง
ผีเสื้อยังลาลับที่พักพิง
มัวอ้อยอิ่งกับหิ่งห้อยคอยตะวัน
เมื่อเสี้ยวจันทร์สะท้อนเงาของน้ำ
ในคืนค่ำของความงามตามภาพฝัน
เงาของน้ำสะท้อนเงาแสงจันทร์
เพื่อยืนยันความผูกพันเสมอมา
..จงรับรู้ร่วมกัน...นะเพื่อนรัก
จงตระหนักซึ้งใจในคุณค่า
เรายังมีกันและกันตลอดมา
ในร่องรอยของเวลาตามเส้นทาง
บทเริ่มต้นตามนิยามยังไม่เริ่ม
เพื่อเพิ่มเสริมต่อเติมความแตกต่าง
อิสระอันสงบถูกจัดวาง
..การเดินทางของความรัก..ระหว่างเรา
12 มกราคม 2548 18:45 น.
เดือนโศก พนาสูญ
รวงข้าวเย้าหยอกยอดหญ้า
ดอกฟ้าร่วงมา..พาฝัน
น้ำฝนหล่นชุบชีวัน
ผืนดินผืนนั้นชุ่มชื้น
สายลมพัดแผ่วแว่วหวิว
โอบเอาหญ้าปลิว..ริ้วรื่น
แดดอ่อนอบอุ่น..อาบพื้น
ดอกไม้สดชื่น..ยื่นมา
เม็ดดินนับล้านเรียงร้อย
เมล็ดรอคอยผลิกล้า
ผีเสื้อขยับปีกทายท้า
เริงร่าสู่ฟ้า..ทักทาย
อายดิน ..หอมกรุ่น กลั่นกลิ่น
ก้อนหินสะท้อนแดดยามสาย
เถ้าฝุ่นปลิวฟุ้งกระจาย
..วุ่นวายในสงบเรื่อยมา
8 มกราคม 2548 20:00 น.
เดือนโศก พนาสูญ
ตะวันไกลลับตา
ฉันเหว่ว้าหาแสงใด
คอยเจ้าไม้ขีดไฟ
ก้านเล็กเล็กก่อพลัง
แม้เพียงความเยือกเย็น
ฉันมองเห็นห้วงความหวัง
ลุกโชนเห็นหรือยัง
ในความหวังไฟยังมี
คืนแรมฉันรอคอย
เจ้าหิ่งห้อยแสงริบหรี่
จันทร์เสี้ยวกลางราตรี
พาเหว่ว้าหาแสงไฟ
คืนแรมหิ่งห้อยน้อย
คือหิ่งห้อยที่ยิ่งใหญ่
ความหวังในหัวใจ
ยังเลี้ยงไฟ ..ให้ลุกโชน
8 มกราคม 2548 19:46 น.
เดือนโศก พนาสูญ
...อุ่นฝัน..
ดื่มด่ำดวงตะวันยามค่ำ
..นางฟ้ามาเริงระบำ
หยอกเย้าเหยียบย่ำ..เยื้องย้าย
..อิ่มฝัน
ดื่มด่ำพระจันทร์ยามสาย
..นางฟ้าจำแลงแปลงกาย
ย่างกรายลงมาบนดิน
..ห้วงฝัน
ดอกไม้ช่อนั้นกรุ่นกลิ่น
ธารน้ำธารนั้นไหลริน
แว่วยินลมกระซิบไกลไกล
...ภาพฝัน
ดาวน้อยของฉันสดใส
ท่ามกลางนางฟ้าอำไพ
..งดงามจับใจ..บนดิน
7 มกราคม 2548 22:36 น.
เดือนโศก พนาสูญ
ฉันเชื่อว่าโลกนี้มีปาฏิหาริย์...
ความเชื่อมั่นดลบันดาลความศักดิ์สิทธิ์
ความตั้งใจแรงกล้าคือน้ำอมฤต
ชุบชีวิตให้เปลี่ยนแปลงความเป็นไป
การเดินทางของเวลาไม่รู้จบ
จึงค้นพบบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ได้มองเห็นศรัทธาที่ซ่อนไว้
ปรากฎกายขึ้นในใจให้ชื่นชม
ถึงเวลาเข้าใจในความสุข
ก็ต่อเมื่อสัมผัสทุกข์ที่ทับถม
ต้องฟันฝ่าความสับสนในอารมณ์
จึงค้นพบความเหมาะสมของเวลา
สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่เห็น
สิ่งที่เป็นอาจไม่เห็นเช่นตาว่า
เมื่อความจริงปรากฏชัดแก่สายตา
ก่อปัญหาวกวนจนวุ่นวาย
แม้กระทั่งตัวตนอันอิสระ
ยังคงมีพันธะที่หลากหลาย
และท่ามกลางความสุขอีกมากมาย
ยังหลบหนีปีนป่ายอยู่เรื่อยมา
..ในศรัทธาเชื่อว่ามีปาฏิหาริย์
ดลบันดาลกำลังใจให้แกร่งกล้า
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นตลอดเวลา
..เพื่อย้ำว่าปาฏิหาริย์ไม่มีจริง
หน้าส่วนตัว
1532
