21 มกราคม 2547 20:06 น.
เดะบ้า
ถ้าเรื่องนี้เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดกับใครสักคน เขาคงไม่ได้อยากเล่าให้ใครเพื่อขอคะแนนความสงสาร แต่เป็นอุทาหรณ์เพื่อให้คิดว่า ถึงแม้ความรักจะทุกข์ แต่คน ๆ หนึ่งก็พร้อมที่จะรัก บางคนอาจจะคิดว่ารักทำไม รักแล้วทุกข์ แต่สำหรับคน ๆ นี้เขามีความรักที่เหนือความทุกข์ ความทุกข์เป็นเรื่องเล็กน้อยกว่า ความรักที่ไม่ได้รัก คนนี้ ๆ อาจจะเป็นฉันที่กำลังถ่ายทอดความรู้สึกในตอนนี้ให้ทุกคนได้รับรู้
ทุก ๆ วัน เวลาเดิมเป็นเวลาที่ฉันใช้เขียนหนังสือ เพราะมันจะมีอารมณ์มากมายได้ถ่ายทอด อารมณ์นั้นก็ไม่พ้นอารมณ์รัก รักทำให้เกิดได้หลายอารมณ์ แต่สำหรับฉันรักมักจะทำให้เกิดอารมณ์เหงา ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะ คุณเคยคิดถึงใครแล้วคุณไม่สามารถบอกเขาได้ว่าคิดถึง คุณทรมานไหม กับการที่ต้องเก็บความคิดถึงไว้ในใจตลอดเวลา คุณเคยอยากเจอใคร แล้วคุณไม่ได้เจอไหม คุณจะทุรนทุรายมากเพียงใด แล้วคุณเคยรักใคร เขาคนนั้นก็รู้ว่าคุณรัก เขาก็บอกว่ารักคุณ แต่การกระทำของเขาไม่ได้เป็นไปตามคำว่ารักที่เขาพูด คุณจะรู้สึกอย่างไร
ฉันนั่งหาทางออกให้ตัวเอง ไม่มีใครบังคับให้ฉันต้องรักเขา แต่ฉันก็ไม่อาจหยุดรักคน ๆ นั้นได้ ถึงแม้ฉันจะเป็นคนที่ได้ชื่อว่า เขาบอกรัก แต่ถ้ามันไม่มีความรักออกมาจากหัวใจเขา มันจะมีประโยชน์อะไร ฉันสามารถหยุดรักเขาได้นะ ฉันบ่นกับตัวเอง แต่ฉันเลือกที่จะไม่หยุดรัก ต้องเป็นฝ่ายทน ทนให้ได้กับสิ่งที่เขาจะทำ เพราะทนได้ก็จะได้อยู่กับเขา ทนไม่ได้ก็จะไม่ได้อยู่กับเขา คำว่าทน คงแทนคำว่ารักของเขาสินะ ไม่ได้อยู่กันด้วยความรัก แต่อยู่ด้วยกันเพราะความอดทน แต่สำหรับฉันความรักดลบันดาลให้ฉันต้องทน ทนเพื่อจะได้มอบรักให้เขา ถึงแม้มันจะทุกข์ที่ต้องเหมือนอยู่คนเดียว โดดเดียว ไร้คนรัก แต่ฉันยังรู้สึกดีที่ได้มอบรัก เกิดมาเพื่อรักใครสักคน คน ๆ นั้นอาจจะเป็นคุณนะ คุณคิดว่าใครเคยรอการกระทำที่เรียกว่ารักของคุณหรือเปล่า อย่าปล่อยให้เขารอเลยนะ เพราะเขากำลังทุกข์ทรมานกับความรัก
เหมือนที่ฉัน Dekba กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องวิ่งมอบรักกับคนที่ไร้ซึ่งความรัก แต่ฉันก็มีรักที่มั่นคง ฉันจะไม่หยุดรักเขาคนนั้น จะรักตลอดไป ฉันไม่ได้งมงาย หรือหลงไหลในความรักหรอกนะ แต่มันเป็นรักที่เกิดขึ้นจากใจที่เสน่ห์หา ถึงแม้จะทุกข์ แต่ในใจของฉันก็ไม่เหือดแห้งความรัก เพราะความรักทำให้ฉันมีแรงใจจะก้าวต่อไป
21 มกราคม 2547 19:53 น.
เดะบ้า
ห้องสี่เหลี่ยมนี้ อย่างไรมันก็ไม่เปลี่ยน อิฐทุกก้อน ปูนที่ฉาบ สีที่ทา มันเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนคงเป็นองค์ประกอบที่ถูกฉันสรรสร้างให้แตกต่างไปจากเดิม ก่อนหน้าที่ฉันจะมีสิทธิ์จัดห้องนอนด้วยตัวของฉัน ฉันเคยนอนห้องเดียวกับพี่สาว พี่สาวฉันจะไม่ค่อยให้ฉันจัดห้องมากนัก อาจจะเป็นเพราะ พี่สาวฉันโตแล้ว ส่วนฉันยังเด็กอยู่ พี่สาวคงไม่อยากให้ตุ๊กตามารกรุงรังห้องนอน ห้องนอนของฉันเป็นสีส้ม เป็นเพราะพี่สาวฉันชอบสีส้ม ซึ่งต่างกับฉันโดยสิ้นเชิง ฉันเคยเกลียดห้องนี้ ห้องสีส้มนอนแล้วปวดหัว วิงเวียนด้วยสีอันแสบตา แต่แล้ว ณ วันนี้ฉันกลับชอบห้องนอนนี้ เพราะอะไรนั้นเหรอ ตอนนี้ฉันได้นอนห้องนี้คนเดียว ฉันมีสิทธิ์แต่งแต้มห้องนอนตามฝันที่เคยวาดไว้
ฉันมองดูห้องนอนตัวเองในวันนี้ คุณรู้ไหมนอนที่ไหนก็ไม่สุขเหมือนนอนในห้องนอนของฉัน ฉันไม่ได้โม้นะ ทุกวันนี้แม้จะเหนื่อยกับสิ่งต่าง ๆ ในโลกภายนอก หากฉันได้กลับมาที่ห้องนอนของฉัน ความเหน็ดเหนื่อยต่าง ๆ ก็มลายหายไปเลย ห้องของฉันอาจจะไม่กว้าง สีห้องก็เป็นสีส้ม คุณคงคิดว่ามันสบายได้อย่างไร สิ่งสำคัญที่อยู่ในห้องนี้คือความอบอุ่น ไม่ใช่ความอบอุ่นของผ้าห่มหรอกนะ แต่มันคือความอบอุ่นของหลายชีวิตในห้องนี้ ฉันไม่ได้หมายถึงสิ่งมีชีวิตจริง ๆ เพราะถ้ามันมีชีวิตจริง ๆ ฉันคงวิ่งหนีเป็นคนแรก แต่หลายชีวิตที่ฉันหมายถึง คือตุ๊กตาที่อยู่ในห้องของฉันมีเกือบ 40 ตัว มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งนะ กับการได้อยู่กับสิ่งที่เรารัก ฉันพูดกับตุ๊กตาได้ ฉันไม่ได้บ้า แต่ฉันสื่อกับเขาได้ทางใจ ฉันอยู่กับพวกเขาแล้วฉันอบอุ่น ฉันยินดีที่จะแนะนำตุ๊กตาแต่ละตัวให้คุณรู้จักนะ เพราะพวกเขาคือเพื่อนของฉัน
ก้าวแรกที่เดินเข้าห้องนอนของฉัน คุณต้องเลื่อนประตูไปทางซ้าย คุณจะพบกับปลาในตัวละคร Disney ปลาตัวนี้จะยิ้มทักทายคุณ ก้าวแรกที่คุณก้าวเข้าไป อย่าพึ่งตกใจว่าคุณหลงมาอยู่ในร้านขายตุ๊กตา ไม่ ๆๆ มันไม่ใช่ร้านขายตุ๊กตามันเป็นห้องนอนของฉันเอง มองไปที่หน้าต่างคุณช่วยทักทายพิน๊อกคิโอ้หน่อยนะ เขามีความสุขจะเฝ้าหน้าต่างให้ฉันหละ มองมาบนหลังตู้ที่ไม่สูงมากนัก เป็นตู้สามชั้นไว้เก็บของส่วนตัวของฉัน จะมีตุ๊กตาเซรามิคซินจังและหมีพูห์ เขาชอบวิ่งเล่นกันอยู่บนตู้ คงมีความสุขน่าดู ถัดจากตู้มองมาที่ชั้นหนังสือ 4 ชั้นสิ ฉันรู้มันดูน่าเบื่อ แต่แกะน้อยที่คอยเป็นคนนับหนังสือให้ฉันทุกวัน เขาจะบอกฉันเสมอว่าหนังสือครบ เขาไม่เบื่อกับการที่นับแกะ เอ่ย นับหนังสือเลยหละ มาดูชั้นว่างสเตอริโอของฉันจะมีหมีพูห์แต่งตัวเป็นอียอร์คอยอยู่ข้างบน จะคอยสะแครชแผ่น เป็นดีเจประจำห้องนอนแห่งนี้เลยก็ว่าได้ ถัดจากชั้นนี้จะมีตุ๊กตาเซรามิกเกือบ 10 ชีวิตที่ฉันได้สะสมไว้ ว่างด้วยกันกลัวแตกมาก ๆ ถึงตัวพวกเขาจะแข็งนะ แต่รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้า กลับอ่อนโยนอย่างน่าแปลกใจ
เตียงนอนของฉันบนหัวเตียง และรอบ ๆ เตียงจะมีตุ๊กตาเยอะมาก สองตัวแรกเป็นของพี่สาวฉันที่เขายกให้ เป็นมดแดงคอยโบกมือให้กำลังใจฉันได้สู้ต่อไป และก็ลิงจาก rain flower ฉันเลยให้ลิงกับ tweety (ลูกไก่ตัวน้อย) นั่งอยู่ใกล้กัน เพราะถ้าฉันเอา tweety ไปไว้กับตุ๊กตาตัวอื่น tweety คงเป็นลูกไก่ในกำมือแน่ ๆ (ตุ๊กตาทุกตัวจะกำมือของมันคุณลองสังเกต แต่ลิงจาก rain flower มันแบมือ) ฉันเลยไว้ใจลิงมากกว่า ^___^ มองดูหัวเตียงด้านขวาสิ บรรดาสุนัขทั้งหลายกำลังเห่าทักทายคุณอยู่ ไม่ว่าจะเป็นสุนัขหน้าย่น ที่เจ้าของมอบให้ฉัน แทนความคิดถึง ฉันเลยตั้งชื่อว่า เจ้าคิดถึง และมันเป็นความบังเอิญ ที่เจ้าคิดถึงตัวนี้ ดันมีหน้าตาไปเหมือนสุนัขหน้าย่นตัวเล็กที่พ่อซื้อให้ฉันสองตัว ฉันเลยให้สองตัว (ดำ กับ ด่าง) เป็นลูกเจ้าคิดถึงไปเลย ดำ กับ ด่าง ไม่งอแงจะชอบเล่นกับ สุนัข 101 ตัวนี้ฉันเป็นคนซื้อเอง เป็นตัวแรกที่เคยซื้อ เพราะตุ๊กตาประมาณ40 ชีวิต ที่อยู่ในห้องนี้จะมีคนซื้อให้ตลอด อ่อ !อย่าลืม ชิโร่นะ ชิโร่เป็นสุนัขของชินจัง ซึ่งชินจังก็นั่งข้าง ๆ ชิโร่นี่แหละ ถึงแม้ชิโร่จะตัวใหญ่กว่าชินจัง แต่ชิโร่จะเป็นคนดูแลชินจังเองนะ
ชิโร่ตัวนี้คนที่ซื้อมาให้ฉันเล่าให้ฟังว่า เขาเดินเข้าไปร้านตุ๊กตา ถามเจ้าของร้านว่า ระหว่างชิโร่ตัวนั่งกับตัวนอนตัวไหนขายดี แม่ค้าตอบเสียงดังฟังชัดเลยว่า ตัวนั่งขายดีอาจจะหมดแล้วก็ได้ ส่วนตัวนอนขายไม่ค่อยได้เลย เขาเลยบอกไปว่า เอาตัวนอนก็ได้ไม่เป็นไร (จริง ๆ ตั้งใจจะซื้อแบบที่ไม่เหมือนใครเขา) พอคนขายออกมาบอกว่า ตัวนอนขายหมดแล้ว เหลือแต่ตัวนั่ง กลับกลายเป็นว่า ตัวนั่งขายดียังอยู่ แต่ตัวนอนขายไม่ดีหมดแล้ว แปลกดีจัง !! ฉันรักชิโร่ตัวนี้มากนะ มากพอ ๆ กับคนที่ให้ชิโร่มา ยังมีสุนัขอีกหลายตัวที่อยู่ข้าง ๆชิโร่ แต่แปลกที่ฉันมักจะเห็นชิโร่เป็นผู้นำฝูงก่อนสุนัขตัวอื่น คุยแต่เรื่องสุนัข หมีพูห์แอบกระซิบแล้วว่าน้อยใจ ฉันมีตุ๊กตาหมีพูห์ในห้องนี้ 5 ตัว มีตัวใหญ่สุดที่ชอบมาก นอนกอดทุกคืน หมีพูห์นอนกอดฉันด้วยนะ และบอกราตรีสวัสดิ์ฉันทุกคืน ยังมีหมีพูห์ฝาแฝดที่นั่งกินน้ำผึ้งโดยไม่สนใจใครเลย หมีพูห์ตัวเล็ก ๆ ลาย Tigger ถูกเบียด ฉันเลยจับมาไว้บนโต๊ะหนังสือ
บนเตียงนอนยังมีตุ๊กตาอีกหลายชนิด ทั้งหนอนหนังสือ ก่อนหน้านี้มันเคยอยู่บนโต๊ะหนังสือ แต่ว่ามือมันเป็นสีขาว เหมือนโบกธงขาวยอมแพ้อย่างไรก็ไม่รู้เลยถูกปล่อยไว้บนที่นอนนุ่ม ๆ โอ้ย ฉันคงบรรยายไม่หมดแล้วหละ ตุ๊กตายังเหลืออีก 20 กว่าตัว แต่ตัวอื่นเริ่มไม่พอใจแล้วสิที่ฉันไม่พูดถึงเขา ไว้คราวหน้าฉันจะแนะนำพวกเขาให้คุณรู้จัก รับรองคุณจะไม่ผิดหวังที่ได้รู้จะผองเพื่อนตุ๊กตาของฉัน
แต่ก่อนที่คุณจะออกจากห้องนอนของฉัน ฉันมีตุ๊กตาที่รักทีสุดจะแนะนำให้คุณได้รู้จักนะ ตุ๊กตาตัวนี้ไม่ได้น่ารักเลย น่ากลัว เพราะมันคือตุ๊กตา korn สภาพเซอ ๆ ไร้วิญญาณ มีตาข้างเดียว ที่พุงมีนุ่นโผล่ออกมา เย็บด้วยด้ายสีดำรอบตัว ฝุ่นเกาะเขรอะ ที่เขรอะเพราะฉันเคยเอาไปซ่อนไว้ใต้เตียง เพราะแม่ของฉันชอบเก็บไปซัก และเย็บตา เย็บไส้ (นุ่น) ที่โผล่ออกมา เติมผม (ไหมพรมสีดำ) ให้เต็มหัว korn ฉันเห็นแล้วอดขำไม่ได้ ฉันรู้ว่าแม่ไม่เข้าใจคำว่า korn หรอก เมื่อก่อนฉันไม่ชอบตุ๊กตาตัวนี้ ฉันกลัวด้วยซ้ำ แต่ถึงวันนี้ฉันเข้าใจในสิ่งที่เจ้าของ korn ได้มอบให้ฉันแล้วว่า คนเราไม่สามารถดูกันภายนอกได้ ถึงแม้ภายนอกจากน่าเกลียดน่ากลัวเพียงใด ถ้าในจิตใจสวยงามแล้วหละก็ มันก็เพียงพอแล้ว เหมือนกับ korn ตัวนี้ถึงมันจะน่าเกลียดน่ากลัว แต่มันมีจิตใจดีที่จะอยู่เป็นเพื่อนให้ฉันหายเหงา ฉันจึงรักตุ๊กตา korn ด้วยเหตุผลนี้ และฉันก็เฝ้าคิดถึงเจ้าของ korn ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
935
