๑.  ณ ครั้งหนึ่งซึ่งผ่านมานานแล้ว

     เคยมีแววตาใสเปี่ยมไฟฝัน

     อยู่ในความทรงจำและสำคัญ

     จวบคืนวันหมุนเวียนคนเปลี่ยนไป

๒.  ส่งเธอยังฟากฟ้าเวหาหาว

     เด่นสกาวพราวพริบระยิบใส

     ดาวดวงซึ่งแรมร้างทางแสนไกล

     สู่เส้นชัยฟากฝันฉันยินดี

๓.  ภาพเหล่านี้เลือนลดจนหมดสิ้น

     เธอกลับชินเฉยชาเบือนหน้าหนี

     ฉันคนจรที่ยังคงหวังดี

     แม้ไม่มีสิ่งใดเหลือให้เธอ

๔.  ณ วันหนึ่งวันนี้ที่เปลี่ยวเหงา

     ยังคอยเฝ้าประคองค้ำสม่ำเสมอ

     ขอเพียงสิ่งสุดท้ายไม่เลิศเลอ

     จากมือเธอ...ช่อไม้จันทน์...เมื่อฉันตาย

  ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร รอบรู้

(เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

::: ฝันเป็นจริง :::

๑. ตรงเบื้องหน้าป่าหนามความดิบเถื่อน

เธอจะเยือนหรือพลอยล่าถอยหนี

เพียงเพราะวัยอ่อนเยาว์กว่าเขามี

สายตาที่จ้องอยู่จึงดูแคลน ...

๒. ทางลดเลี้ยวผ่านไพรไปไกลลึก

พกสำนึกฉบับหนึ่งซึ่งหวงแหน

เรียก “อุดมการณ์” ตรึงปักเป็นหลักแกน

เพื่อโลดแล่นทายท้าฝ่าอธรรม ...

๓. ระหว่างทางบ้างมิตรคิดอิจฉา

แอบวางยาให้ร้ายหมายเหยียบย่ำ

พิษน้ำผึ้งหยดนี้เป็นสีดำ

เช่นถ้อยคำหวานหอมพร้อมทำลาย ...

๔. มรสุมรุมโหมจนโทรมร่าง

จวบสว่างพร่างพลันตะวันฉาย

กับหนึ่งใจก้าวฝันสู่บั้นปลาย

ถึงที่หมาย...ยืนหยัด...โดยสวัสดี ...

๕. ตรงเบื้องหน้าป่าหนามความดิบเถื่อน

เธอจะเยือนหรือพลอยล่าถอยหนี

ชีวิตอาจต้องล้มลุกคลุกธรณี

สู้เช่นนี้...จนถึงวัน... “ฝันเป็นจริง”

ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร รอบรู้ (เช่นรวีโชติ/ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๗