5 กุมภาพันธ์ 2556 23:09 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. แม้ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ใช่สูญค่า
แต่บ่งว่าความดีมีเท่าไหร่
สยบยอมน้อมตามความพึงใจ
หรือเลือกใช้เพื่อจะมอบความชอบธรรม
๒. อันหอคอยงาช้างกลางหมู่เมฆ
ได้สรรค์เสกทางสบายแต่ใฝ่ต่ำ
ประเมินค่าด้วยกำไรไว้ชี้นำ
แรงใจทำจึงแผลงเป็นแรงงาน
๓. คนอุทิศละลดจนหมดโลก
ผู้วิเศษไม่เคยโศกเมื่อโลกผลาญ
รวยระรินศิลป์วาทีดนตรีกาล
ณ เรือนชานที่ไหม้ฮือ...ด้วยมือเธอเอง ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
12 พฤศจิกายน 2555 22:12 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. สุขที่เราได้ทำนั้นล้ำค่า
และเหนือกว่ารางวัลเขาสรรค์สร้าง
ใช่ว่ากลีบกุหลาบโรยโปรยตลอดทาง
อาจท้อบ้างบางวันใช่นิรันดร์ไป ...
๒. อาทิตย์ลับขอบฟ้าเพื่อปรากฏ
แสงจันทร์สดสว่างเนียนต่างเทียนไข
สิ่งหลงเหลือหลังเผชิญเดินทางไกล
คือรอยยิ้มและน้ำใจให้ทุกคน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
๐๐ ในนามของคณาจารย์และพี่ๆ ศิษย์เก่าทุกคน ขอเป็นกำลังใจให้กับนักกิจกรรมทุกสายงานและทุกชั้นปีของคณะนิติศาสตร์ ม.กรุงเทพ นะครับ ... วันนี้เสร็จสิ้นการแข่งขันโต้วาทีฯ ก็ถือว่ากิจกรรมสำหรับ freshy ปี 1 ครบถ้วนสมบูรณ์แล้วนะครับ ... เก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้เยอะๆ นะครับ ... แล้วปีหน้าเราสัญญาว่าจะกลับมาพบกันใหม่กับน้องใหม่ นิติศาสตร์ รุ่นที่ 28 ... Bye Bye ครับ ๐๐
13 กันยายน 2555 00:49 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. หลายครั้งที่เธอล้าเกือบล่าถอย
แต่คนคอยเคียงข้างยังเคียงคู่
ใจมิอาจเย็นชากล้าทนดู
จึงหยัดสู้ร่วมใจไปพร้อมกัน ...
๒. ฟ้าพิสูจน์อีกหนหาคนกล้า
เจ็บก็ฝ่าล้าก็สู้ไปสู่ฝัน
มิตรภาพล้ำค่ากว่ารางวัล
เพื่อปลุกขวัญอีกหนถึงคนดี ...
๓. หลายครั้งที่เธอกล้ากว่าล่าถอย
เจ็บเพียงน้อยใช่ปลีกคิดหลีกหนี
รอยยิ้มทั้งน้ำตาคุณค่ามี
กับใจที่...ชนะใจ...ให้ทุกคน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
4 กันยายน 2555 23:52 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. อาจลืมกันไปบ้างในบางครั้ง
คนเบื้องหลังอดรนทนสักหน่อย
เรียนรู้รับกับงานการรอคอย
เพื่อค่อยค่อยเสร็จสิ้น ชินจนชา ...
๒. อาจลืมกันไปบ้างบางโอกาส
เราหมดสิทธิหมายมาดปรารถนา
คนนอกวงอยู่ท้ายสุดสายตา
บังเกิดค่าตอนที่ไม่มีใคร ...
๓. อาจลืมกันไปบ้างในบางหน
แต่มีสักกี่คนจะทนได้
ตราบก้อนเนื้อก้อนนี้มีหัวใจ
ย่อมเห็นเราโหยไห้จงใคร่ครวญ ...
๔. อาจลืมกันไปบ้างอย่างช้าช้า
ถึงกับว่า เลือนลบจนครบถ้วน
ไม่เหลือแล้วเยื่อไยในทั้งมวล
เลิกทบทวนเรื่องของเราเพียงเท่านี้ ...
๕. ไม่ลืมกัน เพียงแต่ใจ ไม่คิดถึง
บทบาทซึ่งทุกข์ทนเจ็บล้นปรี่
คนเก่าไป ใหม่มา เปลี่ยนท่าที
ณ โลกที่...คนพ่าย...ไร้ที่ยืน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
1 สิงหาคม 2555 00:44 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. ฟ้าหลังฝนเริ่มซาแดดจ้าฉาน
ดอกไม้บานยังพลิ้วปลิวไสว
สายรุ้งทอดทางยาวสุดราวไพร
งามอยู่ในความคิดจิตของเรา ...
๒. เธอยังสุขดีไหมใคร่ถามถึง
ยังซาบซึ้งหวานรสเพลงบทเก่า
หรือลืมเลือนแม้ถิ่นดินเคยเนา
บทเพลงเศร้าเร้าประดังเริ่มกังวาน ...
๓. เธอยังยืนหยัดสู้อยู่หรือเปล่า
คัมภีร์เก่าเคยสร้างสุขชนทุกด้าน
หรือเงาทุนเปลี่ยนท่าเป็นซาตาน
ปิดตำนานก่อเกื้อเพื่อมวลชน ...
๔. โลกของเธอเป็นเช่นไรฉันไม่รู้
เรายืนอยู่ไกลกันเกินดั้นด้น
หากมิตรพบพ่ายแพ้และอับจน
รู้เถิดคนอีกฝั่งยังแรงใจ ...
๕. ฟ้าหลังฝนเริ่มซาแดดจ้าฉาน
ดอกไม้บานยังพลิ้วปลิวไสว
ขอเพียงหนึ่งซึ่งฝากจากคนไกล
เสี้ยวของใจ...น้อยนิด...ยังคิดถึงกัน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
หน้าส่วนตัว
1846
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**.. เช่นรวีโชติ..**
