๑. แล้ว "วันผลัดอายุ" ได้ลุล่วง เดินสู่ช่วงวันวัยใกล้ถึงฝั่ง ผ่านดีร้ายชื่นชมและชิงชัง ภาพความหลังเร้ารนผจญภัย

::: ครูที่ดีนี้ไฉน :::

๑. ศิษย์นิยาม ... “ครูที่ดี” ... นี้ไฉน เดาเรื่อยไปสักแต่ว่าเพียงตาเห็น ต้องใจดีสอบง่ายคลายประเด็น ไม่เคี่ยวเข็ญจู้จี้พิรี้พิไร

๒. ต้องใจป้ำเลี้ยงดูอยู่ทุกมื้อ เพียงว่าชื่อโก้หรูครูใจใหญ่ หรือสอนน้อยปล่อยตามความพอใจ เหมือนคว้าไขว่เคว้งคว้างฝันกลางวัน

๓. แท้เรื่องราวร้าวรานหลังม่านฉาก สู้ลำบากตรากตรำนำถึงฝัน กี่คำสอนกรองซ้ำพร่ำจำนรรจ์ กี่บทเรียนรังสรรค์นั้นเพื่อเธอ

๔. ศิษย์เห็นเพียงเศษเสี้ยวที่เบี้ยวขาด ก็ถือตนสบประมาทครูเสมอ อีกหลายมุมสว่างไสวศิษย์ไม่เจอ จึงเดาเพ้อ...หลงไป...ว่า "ไม่มี"

๕. ตราบวันหนึ่งเติบใหญ่จักได้รู้ ความเป็น "ครู" มากกว่าเพียงหน้าที่ ส่งศิษย์ยัง...ฝั่งฝัน...อันสวัสดี จากคนที่...เธอเคยเห็น...เป็นยักษ์มาร

(คำถาม “ครูที่ดี” เป็นเช่นไร จงถามใจ...อีกสักหน...ตอบตนเอง)

ด้วยความหวังดี  เกรียงไกร รอบรู้ (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

อ. ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๙; รังสิต

๑. และวันได้เปลี่ยนใครไปอีกครั้ง จนความหลังรางเลือนเพื่อนเก่าก่อน สิ้นเสียงร่ำบรรเลงขับเพลงกลอน คนสัญจร...พิงพัก...แล้วจากไป

๒. คงยศศักดิ์เงินทองกองตรงหน้า เปลี่ยนทีท่าสับสนกลายคนใหม่ ด้วยทะนงหงส์ฟ้าสง่าวิไล เหยียบใครใคร...ก้าวทอด...สู่ยอดหอคอย

๓. จำต้องลืมคนซึ่งเคยซึ้งซาบ มิตรภาพงามงดพลันถดถอย ไม่มีแล้วอาลัยรักจำหลักรอย ใจจึงพลอย...เปลี่ยนใจ...ไปตลอดกาล

เกรียงไกร รอบรู้ (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร) ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ ; คืนค่ำที่รังสิต

๑. เคยเทิดรักภักดีเป็นที่สุด

    และสมมุติชีพสองร่วมครองฝัน

    มิอยู่ใกล้แต่ใจอยู่เคียงคู่กัน

    ความผูกพันล้นปรี่ทวีคูณ

๒. แต่เพราะหลากปัจจัยทำใครเปลี่ยน

   จึงบทเรียนหวนกลับนับที่ศูนย์

   อันสัตย์ซื่อดื้อท่าเป็นอาดูร

   ความสมบูรณ์แห่งใจจึงไม่มี

๓. มันเคยเป็นแรงฤทธิ์พิศวาส

    และหมายมาดรักเข้มจนเต็มที่

    เมื่อลดน้อยถอยลับกลับท่าที

    ใจร้าวนี้ ... ที่ยังเหลือ ... อยู่เพื่อใคร 

ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร รอบรู้

(เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

(๖ ตุลาคม ๒๕๕๙: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต: วันฝนพรำ)