9 เมษายน 2547 00:01 น.
เชา
รอยรัก ยากหัก ปักตรึง
อย่าคะนึง เลยเจ้า อย่าหมาย
ดึงความรัก ที่ปัก ลงกลางกาย
รักที่หาย กลับกลาย ทำร้ายกัน
แม้มีผู้ เยียวยา ให้หายขาด
ไม่สามารถ ปันใจ ได้เลยฉัน
ยังรักหลง คงมั่น อยู่ทุกวัน
ทิวาผัน ราตรีผ่าน กาลเลื่อนลอย
รอแล้วรอ ตะวันเคลื่อน เดือนดับ
ราตรีประดับ ดารารุ่ง ระเรืองใส
สว่างแวม วับวาม ขอดามใจ
เพียงฤทัย ใจไม่ขาด อาจไม่เกิน
ราตรี นี่นี้ ประดับดาว
วอนแสงพราว สกาวระยับ วับเผิน
ให้เวลา ในวันนั้น หยุดเดิน
ให้ข้าเดิน กลับสู่ที่ อตีตา
อธิฐาน เฝ้ารอ ขอวันหนึ่ง
คนเคยรัก เคยซึ้ง กลับมาหา
ความรักจะ ยิ่งใหญ่ ด้วยเวลา
พิสูจน์มา ว่ารักยิ่ง - ใหญ่เพียงใด
...มีแต่เวลาเท่านั้น...ที่รู้ว่า...ความรัก...ยิ่งใหญ่
มีใครบ้าง ที่อดทนอยู่กับ เวลา แม้จะไขว่คว้าได้เพียงแค่ เงา เท่านั้น
และอาจยังมีใคร อีกหลายคนที่เป็นผู้ชาย ในเงาจันทร์ ผู้ที่ไม่อาจบอกรักได้
เพียงแต่รอ ให้กาลเวลา เป็นการบอกเท่านั้น...
...และผู้ที่จมอยู่กับอดีตที่สดใส หากแต่ว่าในวันนี้
เขาทิ้งความรักให้เราเก็บไว้คนเดียว แต่ก็ยังรอ...รอวันที่เค้ากลับมา
ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ
เพราะผมก็รอ...
สู้ต่อไป...ไอ้มดแดง
8 เมษายน 2547 00:11 น.
เชา
ศิลาแลง แดงชาด พาดหิน
ขีดดิน ระบายร่าง วิเลขา
บรรยายรัก สุดสวาท วาดลงมา
เขียนนภา ว่าข้าฯรัก ปักดวงใจ
ลงอักษร ป้อนจิต ติดเสน่ห์
ผสมเล่ห์ เพทุกล ผลอาศัย
ไม่มีวัน จะได้รักครองฤทัย
หากไม่รัก ด้วยดวงใจ ให้ชีวี
6 เมษายน 2547 22:52 น.
เชา
นภาลั่น หวั่นไหว วิเวก
หมอกเมฆ เมฆา ระย้าสวรรค์
วาตะ โพยพัด นิจอนันต์
ราตรีผัน วันผ่าน นานเท่าใด
ครืนครืน อสุนีบาต ฟาดผืนหล้า
รากแห่งฟ้า สู่ดิน สนั่นไหว
สว่างวาบ แปลบปลาบ หวั่นใจ
ขอเพียงใคร เคียงข้าง ให้ห่างกลัว
5 เมษายน 2547 23:52 น.
เชา
สูงส่ง ระหงเลิศ เจิดจำรัส
เกษากระหวัด ทัดไว้ ใกล้หู
เนตรคม ผสมเข้ม คิ้วดู
รูปพธู ระรึกรัก ยากหักใจ
เคยรัก เคยเคียง เคยสุข
เคยร่วมทุกข์ เคยฝัน เคยใฝ่
เคยรวม จากสอง เป็นหนึ่งใจ
เคยใกล้ เคยผ่าน เรื่องนานมา
Everythings - apart - `broken
When... - I fell - in coma...
Everytimes - I think - to ya ...
Theres aqua - raining - form my eyes...
ศัพท์อังกฤษ ไม่ค่อยคล่อง ลองแต่ง
สร้างเรี่ยวแรง แห่งชีวิต นิมิตรหมาย
ให้บุรุษ ในเงาจันทร์ ฝันพร่างพราย
ดาวรอบกาย แต่ว่าสน คน เช่นเธอ
รอรอ ล่วงเลย หลายรุ่ง
เฟื่องฟุ้ง เฝ้าฝัน พรั่นเพ้อ
รอรัก ที่หาย กลับมาเจอ
เพียงเธอ กลับมา หากัน...
4 เมษายน 2547 23:41 น.
เชา
ยื้อรั้ง ยั้งไว้ ให้นาน
วันผ่าน ทรมาน รวดร้าว
รักล่ม หลุดลอย ไร้เรื่องราว
ผืนดิน ร้อนผ่าว รับน้ำตา
ไหลรินริน ปริ่มมา คาสองเนตร
สิ่งวิเศษ อันใด ในใต้หล้า
ประทาน ที่พัก ซับน้ำตา
ขอเวลา หนึ่งวรรค พักใจ
. . . . . . . .
. . . . . . . . .
เวลาเศร้า ซักวัน คงผ่านไป
เปิดฟ้าใหม่ ใยกันเล่า รักเจ้ายัง
อยู่ยืนยง มั่นคง ไม่คลอนคลัก
ตีชกตัว ตบตัก ตะโกนคลั่ง
ร้องบทเพลง แห่งน้ำตา สุดกำลัง
แค่หวัง เพียงเจ้า กลับมา
หน้าส่วนตัว
897
