แน่ใจนะว่าชาติที่แล้ว

เชษฐภัทร วิสัยจร

มีเด็กวัยรุ่นที่ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ ร้านก๋วยเตี๋ยวในตลาดใหญ่ อยู่คนหนึ่ง เขาเป็นแฟน มีความรักกับเด็กเสิร์ฟสาว ร้านเดียวกัน 

ทีแรก ทั้งสองก็รักกันดี

แต่พอเวลาผ่านไป เด็กเสิร์ฟสาว บอกเลิกกับเด็กเสิร์ฟชายคนนั้น

เด็กเสิร์ฟชาย เสียใจมาก ร้องไห้โฮ บ่นบ้า โอดครวญ ตามประสา คนใจร้อนที่ไม่เคยมีแฟน และเพิ่งเคยโดน "บอกเลิก" เป็นครั้งแรกในชีวิต

ในบรรทัดฐานทางสังคม เวลาอกหัก ผู้ชายต้อง "เงียบ" ห้ามร้องไห้โวยวายอะไรทั้งสิ้น

ไม่น่าประหลาดใจเลยที่เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว และ เพื่อน เด็กเสิร์ฟ (แม้จะวัยย่างใกล้สามสิบแล้ว) คนอื่นๆ จะเข้าข้างฝ่ายหญิง

เมื่อผู้ชายพูดมาก เจ้าของร้านจึงร่วมใจกับเด็กเสิร์ฟ คนอื่น ๆ ในร้านลงโทษ เด็กเสิร์ฟ ผู้ชายด้วยการ ติดป้ายด่าพ่อด่าแม่ เด็กเสิร์ฟ คนนั้นทั่วร้าน แถม ยังไปเกณฑ์ แม่ค้าขายส้มตำข้างร้าน มาร่วมวงไพบูลย์ ด่า เด็กเสิร์ฟคนนั้นอยู่นานกว่า หกสิบวัน ติดต่อกันแบบนอนสต็อป

ทั้งหมดทั้งมวลที่ทางร้านและพวกผอง ทุ่มทุนสร้าง ลงมือกระทำไปนี้ เกิดจากสาเหตุที่ว่า ไอ้เด็กเสิร์ฟ คนนี้มันอกหัก แล้วไม่รู้จัก "เก็บอารมณ์"

------------------------

ด้วยความที่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนี้มีอยู่ร้านเดียวในตลาด คนทุกคนจึงมักจะมาบริโภค อาหารภายในร้าน
ไม่นานนักไอ้เด็กเสิร์ฟผู้ชาย ก็ถูกประจาน สาวไส้ ไปทั้งตลาด

(อดีต) เด็กเสิร์ฟผู้ชายเสียใจมาก เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด แค่อกหัก มันก็ ทำใจลำบากแล้ว ยังมาโดนนายจ้าง กับเพื่อนคนอื่น ๆ รุมเหยียบอีก

มันจึงจากร้านก๋วยเตี๋ยว พร้อมกับทิ้งจดหมาย ขู่นายจ้างไว้ ว่า วันนึงมันจะกลับมาแก้แค้น ฆาตรกรรมวิปริตพิศดาร ยิ่งกว่า hannibal rising ก็ไม่ปาน

------------------------

หกเดือนผ่านไป เด็กลูกจ้างในร้านที่เคยเป็นเพื่อนร่วมงาน ถูก "เก็บ" ไปทีละคนสองคน 

ไม่มีใครล่วงรู้ว่า พวกเขาเหล่านั้นเป็นตายร้ายดีอย่างไร

ตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเจ้าของร้านไม่มีงบ จ่ายค่าลิโพตำรวจ

เหตุการณ์เยี่ยงนี้ ยังความกลุ้มใจให้กลับเจ้าของร้านยิ่งนัก

นับวัน ความวิตกกังวลยิ่งสุมอก

เจ้าของร้านก็เลยตัดสินใจ "ยกพรรคยักพล" ที่ยังจะพอเหลือหลงชีวิตอยู่ ผู้เคยร่วมสังฆกรรมด่า อดีตเด็กเสิร์ฟของตนไปทำบุญ ที่วัดข้างตลาด ด้วยหวังว่า จะสบายใจขึ้นมาบ้าง

----------------------

พอไปถึงวัด

หลังจากทำบุญ รับพร กรวดน้ำ แล้ว

เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว จึงได้ ปรับทุกข์กับเจ้าอาวาส

"พระคุณเจ้าคะ เกิดมาตั้งแต่จำความได้ อิชั้นไม่เคยนึกเกลียดใครเลยเจ้าคะ มีแต่อ้ายนี่ อิชั้น คิดถึงน้ำหน้ามันทีไร จิตใจก็ตกต่ำ ไม่เป็นอันสงบ ต่อไปนี้ ถ้ามันจะ พยาบาทเบียดเบียน จองเวร กับอิชั้นก็เชิญเถอะเจ้าคะ อิชั้นขี้คร้านจะถกเถียงกับมันให้มากความ"

หลวงพ่อจึงพูดว่า

"แล้วโยมจะทำยังไงต่อไป"

เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวจึงตอบกลับ

"อิชั้นก็คงจะทำได้แค่เพียง ทำบุญกรวดน้ำให้มันเท่าที่จะนึกได้ กระมังคะ ชาติก่อน อิชั้น คงทำร้ายมันไว้มากมายหลายขนาด ชาตินี้ มันถึงได้จองเวรกับอิชั้นขนาดนี้"

หลวงพ่อ นั่งนึก อมยิ้ม แล้วตอบว่า

"โยมแน่ใจนะ ว่าที่โยมไปทำร้ายเขานะ เป็นชาติที่แล้ว"

เจ๊เจ้าของร้านนิ่งอึ้งหยุดคิด
หลวงพ่อจึงพูดต่อไปอีกว่า

"คิดดูให้ดี ว่าไม่ใช่เมื่อหกเดือนที่แล้วหรอกหรือ "