26 มิถุนายน 2557 02:48 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
พระอภัยห้องให้เสียใจหลาย
ปานสิตายเหงาก็เหงาเฮางึดเด้
ต้องกัดแข้วเฮ็ดหน้าตาเหยเก
กลั้นน้ำตาฮาเฮปากเบ้นำ
สิไปไสให้หนีผีเสื้อสมุทร
อีหยังฉุดเพิ้นให้อยู่ดูแล้วขำ
เพิ้นส่งพระอภัยให้คะลำ
อยู่เกาะย้ำผู้เดียวห่อเหี่ยวใจ
แต่บักห่าสินสมุทรสุดที่เลิฟ
บ่ใส่เกิบหนีนางยักษ์มาพักใหญ่
ฟังคำเว้าของอีพ่อขอหนีไป
พระอภัยเพิ่นบอกซังนางอ้วนเอย
19 มิถุนายน 2557 21:45 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
หิมะจะไม่ตก
คนก็อกจะแตกตาย
หนีหน้าพาเดียวดาย
หนาวนี้หายไม่เห็นกัน
ใจหมองร้องโอยโอด
ไม่กล้าโทษโกรธสวรรค์
ยอมรับกับโทษทัณฑ์
ที่หิมะจะไม่มี
หน้าหนาวไม่ถ้วนหน้า
ก็รอมาตั้งกว่าปี
ยิ่งหนาวยิ่งอุ่นดี
แต่หนาวนี้กลับหนาวใจ
10 มิถุนายน 2557 05:29 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
คนฉลาดมักห้ามใจไม่พูดมาก
ยอมลำบากอดทนฟังระวังไหว
มีความรู้หลายทางโลกกว้างไกล
บังคับใจพัฒนาหาบทเรียน
รู้จัดสรรเวลามีมานะ
ทุกเรื่องจะจัดสมดุลการหมุนเปลี่ยน
ลดเฟสบุคเลือกข้อมูลเว้นหมุนเวียน
แล้วปรับเขียนใช้ขบคิดพิจารณา
เมื่อยามทุกข์ก็ปลุกใจได้ง่ายง่าย
รู้ยักย้ายความเครียดเบียดเบียนบ้า
แม้รู้ตนฉลาดชัดแม่นปรัชญา
ก็ไม่กล้าอวดโอ้โวข่มคน
แล้วเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น
เป็นหลักยืนให้รู้ความตามเหตุผล
นอกห้องเรียนหมั่นสะสมเพาะบ่มตน
ให้เข้มข้นผสมใส่ในบทเรียน
ไม่เคยทำให้ใครนึกรู้สึกโง่
ไม่เคยโวด้วยท่าทีที่ได้เขียน
สื่อความรู้ทุกแนวทางอย่างแนบเนียน
คือยอดเซียนคนฉลาดวาดลวดลาย
คนอยากเก่งยิ่งต้องดูรู้รอบบ้าง
มีใครสร้างบอกวิธีชี้ความหมาย
สิบอย่างจำให้ถนัดชัดก่อนตาย
ย่อมห่างหายความโง่งมจมปลักเอย