20 ธันวาคม 2554 08:17 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
"เสียงเห่าทุกผู้เห่า.........ทุกเรือน
น้ำท่วมปากท่วมเหมือน.......สมุทรล้น
ทุกเรื่องมั่วตลอดเตือน.......ตามด่า
เหลียวทุกที่เห็นท้น...........ทั่วน้ำลายคน"
14 ธันวาคม 2554 07:53 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
จะแสวงสันติภาพให้ซาบซึ้ง
ฉันต้องทึ้งเข็มขัดจัดทรงใหม่
แก้เอวหลวมหย่อนหย่อนก่อนโยงใย
เส้นด้ายให้ตรงรอยค่อยหย่อนพุง
ปืนจะยิงคนจะตายฉันไม่ว่า
ฉันตีพุงแก้ผ้าหน้าผากยุ่ง
ตากสันตูดพัดลมเก่าจนเป้าตุง
กลิ่นเหม็นคลุ้งกันใหญ่ในห้องนอน
นี่แหละคือสันติผลิบานตระหนัก
แสนสงบยิ่งนักได้พักผ่อน
อ่านหนังสือฝึกตะแบงฝึกแต่งกลอน
ประวัติศาสตร์ทุกตอนย้อนท่องจำ
อ่านประวัติฮิตเลอร์จนเอ๋อแดก
เหนื่อยก็แหกกางเกงร่นให้ตนขำ
สันติภาพ - เชมเบอร์เลน -เล่นถ้อยคำ
- เดอโกล - ยิ่งพูดพรำทำเท่ดี
-มหาตมะคานธอง- ในห้องน้อย
อ่านแล้วลอยล่องตามความสุขี
ระหว่างฟังข่าวการเมืองเรื่องกาลี
ประเทศไทยประเทศนี้บัดสีแท้
มหิงสาบ้าเลือดเดือดดาลขวิด
บางก็ปิดสนามบินดีดดิ้นแถ
ทัพสันตูดอสัตย์งามติดตามแจ
ทั้งพ่อแม่ภักดีวิถีธรรม
ในห้องเล็กห้องน้อยฉันคอยรัก
ตากตูดดักความเย็นเน้นเรื่องขำ
เทียนอันเหมิน-เลนินกราดปราดเปรื่องจำ
ทุกลำนำจากหนังสือในมือตน
นี่แหละคือสันติที่ชื่นชอบ
ระหว่างรอบตัวนี้ช่างปี้ป่น
สันติตากพัดลมดมเท้าคน
ก่อนจะกรนหลับสนิทสู่นิทรา
13 ธันวาคม 2554 06:41 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ยามเก่าพระพุทธฮูปฮ้าง........บ่เห็น
ก่อนพระแก้วดับเข็ญ.......ทุกข์ไว้
ถูกย้ายวัดไปเป็น........เวียงอื่น
เฮาย่อมปล่อยแท่นให้.........ว่างตั้งปริศนา
12 ธันวาคม 2554 23:02 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ศรีสัตนาคนหุตพลั้ง.......พ่ายไผ
มือนบพระรัตนตรัย.........ตื่นฮู้
งามทิพย์สุวรรณใด.........ดลจิต พระเนอ
บังนรกเบิกสวรรค์สู้........ศักดิ์โอ้อวดสยาม
12 ธันวาคม 2554 04:59 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
มีกรรไกรตัดเงาเอาไว้ใช้
เผื่อวันไหนงานท่วมตัวพาหัวหมุน
จะได้ตัดเงาไว้ใช้เป็นทุน
เพิ่มแรงหนุนการทำงานการเรียนรู้
เงามาช่วยหมั่นเพียรเรียนอังกฤษ
จะได้เลิกอ่านผิดตั้งจิตสู้
เงามาช่วยฝึกสื่อคำไทยใช้เป็นครู
ไว้กอบกู้มันสมองป้องกันตัว
เงาช่วยเหมือนเป็นฝาแฝดช่วยแผดเสียง
คอยถกเถียงข้อปรัชญาน่าปวดหัว
เจรจาการเมืองเรื่องน่ากลัว
ดึงคนชั่วมาทำดีช่วยชี้ทาง
เพียงแค่สามสิบนาทีที่จะใช้
หวังพึ่งทำงานให้พอได้บ้าง
เงาคือผลบุญเก่าเขาจัดวาง
ให้เราสร้างทักษะใหม่ไว้เสริมกัน
หากพึ่งบุญเก่าอย่างเดียวเดี๋ยวเงาหมด
เถิดกำหนดทักษะใหม่ด้วยใจขยัน
ฝึกวิชาซ่อนเร้นเน้นทุกวัน
เอาไว้ช่วยยามคับขันอย่างทันใจ
เพียงแค่สามสิบนาทีที่หวังพึ่ง
อีกเกือบหนึ่งวันทั้งวันสร้างสรรค์ใหม่
สะสมบุญเผื่อสักวันใช้กรรไกร
ตัดเงาไว้มาเป็นเสริมเติมเรี่ยวแรง