18 สิงหาคม 2552 09:05 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ฉันเป็นกระจกเมาอันเก่าแก่
ที่คอยแส่คอยสร้างเรื่องบางเรื่อง
คนชอบใช้ตีศัตรูอยู่เนืองเนือง
เพื่อยักเยื้องข้อเท็จจริงทุกสิ่งไป
กระจกเมาเก่าแก่แค่ใช้ส่อง
ลวงเพื่อนผองเปื้อนเปรอะเลอะเทอะใหญ่
เปลี่ยนชั่วเป็นดีงามตามแต่ใจ
อยู่ที่ใครจูงเพื่อนเยอะเลอะเทอะมา
แม้ทะเลาะกับศัตรูจนดูแย่
เพื่อนจะแห่จุ้นเสกเลขคาถา
ปลุกกระจกปาหี่ตีราคา
นี่เพื่อนข้าถูกหรือผิดช่วยคิดที
กระจกนับฝ่าตีนคอยวีนอยู่
ตีนสิบคู่เหลือขอรอปาขี้
กลัวฝูงเพื่อนชาติหมามารุมตี
จึงฉายภาพบัดสีที่บิดเบือน
ไม่ทันได้ไต่ถามความอีกข้าง
ก็เสกสร้างภาษามาเชือดเฉือน
ศัตรูท่านสมองเปรอะจิตเลอะเลือน
อีกปนเปื้อนบาปกรรมต่ำเลวทราม
เพื่อนฝูงตัวทำอะไรย่อมไม่ผิด
หากมนุษย์ไร้จริตจะคิดถาม
ไม่ฟังเสียงของศัตรูคือคู่ความ
ชั่งตวงตามยุติธรรมย้ำจิตใจ
กระจกรู้ทุกมุมแง่แต่นิ่งเฉย
ไม่อาจเผยความจริงสิ่งสาไถย
ฝืนสะท้อนภาพลวงทั้งปวงไป
เพื่อนท่านโคตรยิ่งใหญ่ไม่ผิดเลย
ฝูงเฮโลดีใจไปสามโลก
เมื่อหัวโจกมันปั้นหน้ามาเฉลย
ขี้ข้ายิ่งถ่อยเถื่อนเหมือนอย่างเคย
ความชั่วเผยเห็นย้ำอยู่ตำตา
ฉันเป็นกระจกเมาอันเก่าแก่
ที่ยังแส่สร้างคดีตีคุณค่า
ขอแค่คุณพาฝูงจูงเพื่อนมา
ฉันก็พร้อมตีราคาว่าตามกัน
ตามจำนวนตีนเพื่อนบิดเบือนอ้าง
ฉันจะยอมเสกสร้างทางสวรรค์
ฉายภาพเพื่อเอาใจให้เมามัน
นี่แหละชีวิตฉันกระจกเมา
16 สิงหาคม 2552 16:01 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณแม่
อย่าได้ยอมพ่ายแพ้แก่มรสุม
แม้พายุฝนระห่ำกระหน่ำรุม
ให้ต้องกลุ้มต้องฝืนกลืนน้ำตา
แม้เดียวดายว่ายน้ำท่ามกลางทุกข์
เถิดจงลุกขึ้นสู้อย่างผู้กล้า
สายใยรักพันผูกกับลูกยา
คือภาษาเติมหวังพลังใจ
ว่ายน้ำฝ่ามรสุมที่รุมเร้า
เพื่อกลับเข้าคืนฝั่งอีกครั้งใหม่
ที่หลงเล่ห์ทะเลคลั่งเคยพลั้งไป
ขอจงจดจำไว้ใช้เตือนตน
มือลูกน้อยกำมือสื่อรักแท้
คือความหวังของแม่ตั่งแต่ต้น
ทุกข์ที่เกิดคือนิยามความเป็นคน
ต้องอดทนต้องต่อสู้ต้องรู้ทัน
ยิ่งรู้ค่าความรักประจักษ์แจ้ง
ที่แอบแฝงกับความทุกข์ปลุกความฝัน
หลังจากฝืนฝนฟ้าก้าวฝ่าฟัน
ต้องมีวันที่สวยสดและงดงาม
12 สิงหาคม 2552 13:59 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ห้วงแห่งกลียุคสมัยในวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งหลายคนชั่วฉลหนัก
ชอบนินทากาลีบัดสีนัก
ต่างหัวปักหัวปำระยำกัน
ยังมีไอ้ตัวตลกที่ตกอับ
ชีพย่อยยับเพราะโรคร้ายหมายห้ำหั่น
บาปไล่ฆ่าล่ารุมสุมทุกวัน
อยากด้นดั้นหนีภัยไปเสียที
ตัวตลกสร้างโลกใหม่ในไซเบอร์
ไม่ให้โรคตามเจอเวิ่นเว้อหนี
อาณาจักรการนินทาแห่งราคี
เพื่อตราตีคุณค่าว่าตามตัว
บิดเบือนความดีงามทุกความคิด
ถูกเป็นผิดเพี้ยนระคนสับสนมั่ว
เพียงให้ตนปลาบปลื้มลืมความกลัว
จากโรคชั่วที่รุกรานผลาญชีวิต
วันวันคอยวุ่นว้าหาสาวก
มุขตลกเพ้อพล่ามตามจริต
รอยิงมุขเจื่อนเจือนบิดเบือนมิตร
วันละนิดวันละหน่อยค่อยอดทน
ทุกวันมันจดจ่อบนจอแคบ
ซ้อนรูปแบบแบ่งสลับความสับสน
หลอกล่อด้วยเล่ห์ร้ายหลายหลากปน
ใครก็เริ่มหลงกลเพราะมนตร์มาร
ตัวตลกลืมโรคร้ายในกายนี้
สร้างพื้นที่สังคมผสมผสาน
ก่อเวทีนินทาความสาธารณ์
ดึงดูดพวกดักดานประจานใจ
ยิ่งโรคร้ายรันทดบดเบียนล่า
ธรรมดาสัจธรรมกรรมรุกไล่
ตัวตลกมีเสรีหนีเภทภัย
ละสังขารจากไปอยู่ในคอม
ไปสิงในอาณาจักรดักดานอยู่
ซึ่งความรู้โฉดฉ้อคอยหล่อหลอม
ในไซเบอร์สังสารการตรมตรอม
คอยฉาบย้อมบิดเบือนจริงอิงความลวง
ตัวตลกตลบแตลงแห่งยุคสมัย
หวังก่อกรรมแบบใหม่ให้ลุล่วง
แต่กรรมเก่าจะตามทันหมั่นทักทวง
ฉุดลงห้วงอเวจีอยู่ดีเอย
3 สิงหาคม 2552 11:00 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เมาห่าเมืองหุ่นโม้..................หัวหมอ
รัฐแสบร้อนสึกหรอ..............เสื่อมร้าย
ตลกตลาดตอ-................แหลต่อ
เปรตโฉดปดชาติป้าย.............ชั่วปล้นฉลเปรม
เอมอิ่มเอมเอ่ยอ้าง...................อัตตา
ใยชักใยโยงพา........................พวกพ้อง
หลอกลวงหลอกปวงประชา.............ชนต่อ
หลังอยู่หลังหุ่นต้อง................ตอบโต้ตีรวน
ปั่นป่วนเงินผูกซื้อ...................เสียงควาย
ควายติดเชือกวอดวาย................วุ่นเพี้ยน
เพี้ยนเพ้อถูกสนตะพาย...............สภาหมด สภานอ
หมดประเทศตายโหงเฮี้ยน..........ห่าเหี้ยหอกกิน
สิ้นขื่อแปประกาศป้อง.............ปรับเกมส์
เปลี่ยนกฎโป้ปดเปรม..................เปรตบ้า
ปากบอกพวกหุ่นเกษม................กระสันกราบ ตีนนอ
กระแสกราดเกรี้ยวเก่งกล้า..............กอดผู้ชักใย
ใช้เงินตวาดฟาดซื้อ...................แทรกแซง
แทรกสอดตำรวจแจง..................แจกเบี้ย
แจกเบ่งยศถาแถลง.....................ถลุงเกียรติ- ยศฤา
เถลิงกฎเกณฑ์ห่าเหี้ย...............ห่ำหั้นหทัยทราม
หยามทหารตบปากโอ้................อนาถหยาม
ย้ำสั่งเงียบขู่ปราม......................เปรตย้ำ
ฟาดเงินตบหัวตาม....................เงินฟาด
จริงถูกอย่ากล่าวซ้ำ................สะเออะอ้างอวดจริง
ปลิงสิงร่างเปรตย้อน....................โยงใย
หยาบบาปชั่วชอนไช....................โฉดชี้
ปอกลอกบอกหุ่นไถ.................ประชาต่อ ไปนา
ชักพรรคหุ่นให้ปี้-......................ป่นเสี้ยมสูบเมือง
ปมเขื่องสัตว์ถ่อยถ้อย................อันธพาล
ถูกชักใยสานงาน......................ง่ายแท้
เมืองหุ่นถูกวานการ....................เกณฑ์ลูก น้องนอ
ปั่นป่วนเมืองแน่แม้....................เลือดล้างละเลงตีน
เพื่อเปรตปีนป่ายสร้าง...................เปรตนคร
เพื่อผิดศาสน์พุทธสอน.....................ผิดเพี้ยน
เพื่อลวงหลอกสัตว์หลอน...............ลวงชาติ ชนฮา
เพื่อถีบทวยเทพเฮี้ยน........................โหดด้วยตีนคะนอง
สยองมองเมืองหุ่นโอ้.........................อ่อนเพลีย เพื่อนเอย
ทุนเปรตโยงใยเลีย............................แลบลิ้น
เถิดสติตรึกอย่าเสีย.......................สูญศรัท-ธาเฮย
อริยะขัดขืนอย่าสิ้น...........................ศักดิ์กู้นครธรรม
1 สิงหาคม 2552 09:18 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
น้ำทะเลมหาสมุทรลึกสุดกู่
ระเหยสู่ห้วงฟ้ามหาสวรรค์
เป็นเมฆขาวเปิดทางสร้างสัมพันธ์
รอแบ่งปันน้ำคืนสู่ผืนดิน
เมื่อฝนหล่นจากฟ้าลงราพื้น
ก็พลิกผืนแผ่นโลกทุกข์โศกสิ้น
สรรพสัตว์น้อยใหญ่ได้หากิน
ทุกท้องถิ่นแซ่ซ่องสาธุการ
ดับร้อนด้วยหยาดฝนหล่นจากฟ้า
สร้างพืชพันธุ์ธัญญามังสาหาร
ส่งเสริมโลกสดใสดอกไม้บาน
คือผลงานคุณค่าเมตตาธรรม
สัตว์ฟังทิพย์เทศนาตถาคต
ซาบซึ้งพจน์เพลินปลื้มพาดื่มด่ำ
ทุกสามโลกในห้วงบ่วงบาปกรรม
ก็น้อมนำอริยสัจจ์ตัดตัวกู
ตั้งแต่ชั้นอเวจีที่ร้อนรุ่ม
สัตว์ทุกขุมน้อนนำถือธรรมสู้
เทพสวรรค์พิจารณาตั้งตาดู
ย่อมเรียนรู้หากรำลึกหมั่นตรึกตรอง
ดังสมเด็จพระบรมสมมติราช
เหนือหัวไทยทั้งชาติประกาศก้อง
หลักประชาเป็นใหญ่ใช้ปกครอง
คู่ครรลองบริสุทธิ์พุทธธรรม
ก็โยงตามความจริงอันยิ่งใหญ่
ผืนดินใช่แค่ยอมโดนเหยียบย่ำ
น้ำจากดินสู่ฟ้าหลังฝนพรำ
ย่อมหวนนำหยาดฝนหล่นคืนดิน
เมื่อรากหญ้าอิ่มน้ำความชุ่มชื้น
ธรรมย่อมกลืนรันทดสูญหมดสิ้น
ส่งเสริมสิทธิ์เสรีสร้างชีวิน
เพื่ออยู่กินก้าวย่างอย่างพอเพียง
ราชประชาธิปไตยในธรรมทิศ
ชี้เรื่องถูกเรื่องผิดเรื่องสิทธิ์เสียง
เลือกตั้งอย่างชอบธรรมนำเรียบเรียง
เพื่อหลีกเลี่ยงทรราชอำนาจทราม
เสียงส่วนน้อยเสียงส่วนใหญ่ใช้ตรวจสอบ
สร้างระบอบยุติธรรมคอยย้ำถาม
ความโปร่งใสใช้สิทธิ์เฝ้าติดตาม
คือนิยามนิติรัฐจัดกระบวน
ทุกถ้อยธรรมพระกรุณาพาพลิกฟื้น
ย่อมหยิบยื่นคุณงามความถูกถ้วน
หยุดวิกฤตผ่อนแก้ความแปรปรวน
ชาติทบทวนสาเหตุสู้เภทภัย
ราษฏร์ดำเนินราชเดินนำยึดธรรมท้า
คือแนวคิดราชประชาสมาศัย
ธรรมราชสร้างศรัทธาประชาไทย
คือประชาธิปไตยที่แท้จริง