19 เมษายน 2551 13:01 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ไม่มีโซ่เส้นใดรั้งให้อยู่
แต่ ตัวกู ของมึงตอกตรึงมั่น
และตัวมึง ของกู ก็คู่กัน
สมมติความสัมพันธ์ฉันกับเธอ
แม่น้ำยังเชื่อมโยงถึงโค้งฟ้า
นกก็ย่อมพึงพาฝูงปลาเสมอ
อาจมเลี้ยงพืชผลเฝ้าปรนเปรอ
ย่อมพบเจอเกสรทองของดอกบัว
ตราบความเงียบเหงาหงอยคอยตวาด
ตะวันอาจดับแรงแสร้งมืดสลัว
เมื่อความกล้าก่อร่างสร้างความกลัว
ความเลวชั่วจึงก่อร่างสร้างความดี
เขยื้อนความเคลื่อนไหวในความนิ่ง
เชื่อมทุกสิ่งโยงใยไปทุกที่
ความรู้สึกเพียงเสี้ยววินาที
อาจยืดยาวขยับหนีเป็นปีเดือน
คล้ายสายโซ่เส้นใหญ่มองไม่เห็น
ที่ผูกเน้นตอบรับแรงขับเคลื่อน
มันคอยถามคอยทักคอยตักเตือน
ทุกสิ่งเหมือนพึ่งพิงสิ่งเดียวกัน
ไม่เห็นโซ่เส้นใดรั้งให้อยู่
แต่ ตัวกูของมึงผูกตรึงมั่น
ถึงเธอบอกพานพบไม่ผูกพัน
แต่โซ่นั้นรัดรึงผูกตรึงเธอ
แต่หากใต้น้ำโยงถึงโค้งฟ้า
ย่อมปัญญาเกิดตามความโง่เสมอ
จากอาจมเน่าเหม็นเซ่นปรนเปรอ
จะพบเจอเกสรทองของดอกบัว
14 เมษายน 2551 21:05 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ควงเคียวชวนเกี่ยวข้าว.......ครางรอ
โพสรูปกุลีกุจอ....................แจ่มแจ้ง
คนร้อนแดดมิพอ...............พาเกี่ยว
สายเดี่ยวร้อนอกแสร้ง.........เสกให้ใจสลาย
ปลายเคียวเลือกเกี่ยวร้อง............เสรี
จีนฝรั่งญี่ปุ่นตี............... ตอกเชื้อ
ไทยอยู่วัดอลัชชี.....................ชวนเกี่ยว
เคียวแม่งามง่าเงื้อ................ง่วนเน้นเห็นหนัง
หลังราคาข้าวพุ่ง.............ผันผวน
สูงเสียดฟ้ารวนรวน.............เรื่อยเร้า
ยิ่งแพงยิ่งแม่ยวน.........เย้ายั่ว
ข้าวจะหายให้เฝ้า........อยากให้หวงแหน
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1799
