31 มกราคม 2548 05:32 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ก็มิใช่บทกวีที่แสนหวาน
ขาดจินตนาการละเอียดอ่อน
ไร้สีสันอรรถรสในบทกลอน
ไม่มีสักวรรคตอนที่สอนใจ
น้ำตาเปื้อนเปรอะคลออย่างท้อแท้
เคยผิดพลาดพ่ายแพ้สุดแก้ไข
คือบันทึกประสบการณ์ที่ผ่านไป
จะมีใครหยิบยื่นความชื่นชม
เบื่อเต็มทีที่ไม่มีใครรัก
เหนื่อยหน่ายนักวันคืนเคยขื่นขม
อยากหยุดเขียนสิ่งทรามโศกโลกโสมม
ชังสังคมต่ำช้าหญิงสามานย์
จนวันหนึ่งคล้ายกับหลับแล้วฝัน
ว่าโลกยังมีวันอันแสนหวาน
ฉันเขียนกลอนด้วยชีวิตจิตวิญญาณ
ถ่ายทอดจินตนาการละเมียดละไม
เมื่อพบเธอคนนั้นที่ฉันรัก
เริ่มรู้จักวันเวลาฟ้าเริ่มใส
เรียนรู้คำว่า เรา เฝ้าห่วงใย
สัมผัสจากดวงใจมีให้กัน
เขียนกลอนหวานค้างไว้ไม่อยากตื่น
แอบสะอื้นซบคนงามในความฝัน
อยากจะหลับให้สนิทนิจนิรันดร์
เพราะตรงนั้นเป็นที่มีเธอเคียง
27 มกราคม 2548 11:41 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
...ทะลุ่มปุ่มปู ทุสุมุดุ อุสานารี โกวาปาเปิด จกจี้รี้ไร
ทะ...เลแดกเลือดแล้ว................................ลามปาม
ลุ่ม...ลาดพินาศทราม................................เสื่อมด้วย
ปุ่ม...ป่ำย่ำกลกาม.....................................กมลโลกย์
ปู...วิถีทางม้วย..........................................มอดสิ้นวิสุทธิ์วิสัย
ทุ...รังทุเรศร้าย.......................................เหลือใจ
สุ...รภพจบสมัย......................................สุดแก้
มุ...หมายฆ่ากันไย.................................. ระยำหยาบ
ดุ...เดือดเลือดพล่านแท้...........................ท่วมท้นอุบาทว์กถา
อุ...บาทว์คนบนโลกรั้น -...........................เริงกาม
สา...แก่ชาติสัตว์ลาม.................................โลกหล้า
นา...ครมนุษย์สุดทราม.............................โทรมเสื่อม
รี...หรี่โคมธรรมท้า....................................ถีบทิ้งทางสถุล
โก...ลาหลอลหม่านไหม้...........................เหม็นนคร
วา...ตภัยวิบัติสอน.....................................สยบสิ้น
ปา...ณกะก็เห่าหอน...................................กระสันหื่น
เปิด...นรกจกเปรตปลิ้น-......................ปลอกปล้อนหลอนผี
จก...เปรตเจตภูตซ้ำ-...................................เติมเมือง
จี้...ฆ่าคนขัดเคือง........................................คั่งแค้น
รี้...พลดับชีพเนือง-......................................นองเลือด
ไร...ก็ดูเหมือนแม้น....................................หมดสิ้นสูญสลาย
___________________________________________________
ดวง..เมืองวิกฤติแล้ว....................................วิกลสมัย
ตา...บอดจึงบอดใจ........................................จริตบ้า
เห็น...เพียงแต่รัตนตรัย...............................คงอยู่
ธรรม...จึ่งประกาศกล้า...............................กอบกู้วิญญูสยาม
25 มกราคม 2548 13:46 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
รู้...เสมอเธอชั่วร้าย เริงกาม
เห็น...สิ่งดีคือทราม สุดแท้
เป็น...คนบาปหยาบยาม คนยาก
ใจ...มั่ววัตถุแม้ ชาติม้วยชนมรณ์
หน้า...ใสใจคดสิ้น แสงธรรม
ไหว้...พระหวังบุญนำ ช่วยน้อง
หลัง...อภัยทุกถ้อยคำ ทุจริต นางเอย
หลอก...โลกแหลลวงร้อง เล่นล้านมารยา
บอก...สิ่งศักดิ์สิทธิ์สิ้น สกลวาร
เล่า...เรื่องหมาสามานย์ หม่นไหม้
เก้า...ดอกธูปดังทาน เทียนหนึ่ง
สิบ...ทิศกราบเทพไท้ ท่วมท้นอโหสิธรรม
20 มกราคม 2548 18:09 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ประวัติศาสตร์อีกหน้าต้องจารึก
เสียงสำนึกศักดิ์ศรีที่สืบสาน
แห่งความหวังคืนวันอันยาวนาน
ปลุกวิญญาณรู้รักสามัคคี
ขลังมนตร์เพลงนิสิตนักศึกษา
แห่งชนชั้นปัญญารู้หน้าที่
ที่ร่วมแรงรวมใจร้อยไมตรี
จัดฟุตบอลประเพณีการกีฬา
เลือดเหลืองแดงแห่งโดมประโคมขาน
ก้องกังวานเพลงยูงทองซ้องคุณค่า
หวานมนตร์เพลงจามจุรีศรีจุฬา
คือมนตราน้องพี่สีชมพู
เสียงธรรมศาสตร์จุฬามาผนึก
ปลุกสำนึกนำไทยให้ฮึดสู้
สมเป็นปัญญาชนคนเชิดชู
นำความรู้มาแก้ไขภัยทั้งมวล
ตื่นเถิดเพื่อนจุฬาธรรมศาสตร์
ประเทศชาติปัจจุบันยิ่งปั่นป่วน
รอเธอกู้เธอแก้ความแปรปรวน
เธอทั้งมวลไม่ทำใครจะทำ!
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1728
