10 มิถุนายน 2547 15:22 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ผู้ก่อฟืนสุมไฟให้แจ่มหล้า
เปรียบลำแสงอุษาเมื่อฟ้าใส
ส่องชี้ทางแสงธรรมผ่องอำไพ
เจียระไนชีวิตจิตวิญญาณ
ผู้แต่งแต้มสรรพ์สีให้ชีวิต
ร้อยข้อคิดคำคมผสมผสาน
ปลุกความใฝ่ความฝันอันชื่นบาน
เขียนตำนานเติมคนให้เต็มคน
ก้มกราบเท้าบรมครูผู้ยิ่งใหญ่
ทุกหัวใจสำนึกจักฝึกฝน
เพื่อชี้ชัดพัฒนามหาชน
ให้เกิดผลสยามรัฐสวัสดี
9 มิถุนายน 2547 21:39 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กราบแทบเท้าบรมครูผู้ยิ่งใหญ่
ผู้สุมฟืนก่อไฟให้โชนฝัน
เจียระไนชีวีด้วยชีวัน
เพื่อสร้างสรรค์สรรพสิทธิ์วิทยา
สัจธรรมคำคมบ่มความคิด
ให้นิสิตสำนึกเฝ้าศึกษา
เพื่อประโยชน์สยามรัฐวัฒนา
ซึ้งคุณค่าความรู้คู่ความดี
2 มิถุนายน 2547 08:56 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ขวัญเอยขวัญหาย
อกแทบสลายละลายหลอม
เหมือนความทุกข์ถาโถมต้องตรมตรอม
ยังไม่พร้อมยอมรับกับโชคชะตา
จะอาลัยไยเล่ากับชีวิต
สวรรค์แกล้งถือสิทธิ์ริษยา
พรากลูกรักจนล่วงลับดับชีวา
แล้วใครเล่าจะบูชาค่าน้ำนม
..
ไปสบายเถอะลูกจ๋า
แม่จะท้าวันคืนอันขื่นขม
รับความจริงจากสวรรค์อันโสมม
เพื่อเพาะบ่มพุทธทัศน์สัจธรรม