2 พฤษภาคม 2546 16:37 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เพลงน้ำค้าง พร่างหล่น บนใบหญ้า
หยาดน้ำตา ก็ตกรอง ต้องปลอกหมอน
คนอ่อนหวาน อ่อนไหว ใจอาวรณ์
เหมือนลมร้อน มากรีดใจ ให้เจ็บจำ
ฉันอกหัก ตามระเบียบ เรียบร้อยแล้ว
ไม่เหลือแวว คำหวาน เคยหว่านพร่ำ
เหลือแต่ซาก เศษดิน ไร้ศีลธรรม
กลั่นลำนำ เพลงเลว เหลวแหลกทราม
คือบทเพลง บรรเลงลม ความล้มเหลว
แห่งห้วงเหว เศษซาก ขวากและหนาม
เปื้อนอัปปรีย์ ปี้เปรต กิเลสกาม
บันทึกตาม อารมณ์ ระทมนี้
น้ำตาเปรอะ เลอะเปื้อน เหมือนคนบ้า
ขวัญผวา เยี่ยงสัตว์ ยิ่งบัดสี
เมื่อรักมัน จัญไร ไม่มีดี
เธอจึงไม่ปรานี ย่ำยีใจ
ไม่อยากเป็น คนดี ให้ยีย่ำ
อยากระยำ ช้ำชั่ว มั่ววิสัย
ประกาศกล้า ท้าโลก โศกบรรลัย
เป็นคนดี ไม่ได้ ก็ไม่เป็น
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1434
