18 เมษายน 2546 20:19 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
จดสาร สิจารฉันท์
มะนะมั่น สิสรรหา
ร้อยเสียง เจรียงมา
สิผสม ผสานคำ
หลากรส จรดร้อย
สิริถ้อย สิออยนำ
คำฮัก ชนักจำ
สิบ่คลาด คะลำเลือน
ฮักเจ้า สิเฝ้าถาม
รติตาม ซุยามเยือน
อ้อนออด สิฮอดเฮือน
สิมุย้ำ และนำความ
คั้นเจ้า บ่รังเกียจ
สิละเลียด ระเรียงตาม
ผจงสารสะอาดงาม
กลมาด สวาทลาว
คำลาว สิเว่านี้
แหละวจี สิเกี้ยวสาว
มนต์ฉันท์ ณ ลาวกาว
สิฉะอ้อน ขจรเวียง
อภิธานศัพท์
1. ออย แปลว่า โอ๋ ปลอบประโลม
2. ฮัก แปลว่า รัก
3. ซุ แปลว่า ทุก
4. ฮอด แปลว่า ถึง
5. เฮือน แปลว่า บ้าน
6. มุ แปลว่า พยายาม
7. คั้น แปลว่า ถ้า
8. เว่า แปลว่า พูด
9. คะลำ แปลว่า ไม่ดี
18 เมษายน 2546 18:01 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
สำแดง แสงดาบ สับประยุทธ์
ปืนผา อาวุธ สุดกำแหง
เข่นฆ่า บ้าเลือด เดือดดินแดง
แผ่นดิน สิ้นแล้ง แหล่งปรานี
คมมีด กรีดเชือด เลือดรินหลั่ง
หมื่นถ้อย ร้อยชัง ช่างบัดสี
เหยียบซ้ำ ย้ำหน้า ท้าโลกีย์
หมิ่นผี ขี้ข้า ชีวาวาย
กลิ่นสาบ คราบขี้ ดูปี้ป่น
อดสู ผู้คน ชนฉิบหาย
-ฆ่า-ตาย ข้า-ตาย ค่า-ก็ตาย
สิ้นลาย สายเลือด เชือดกายา
แรงบ้า อาจม เมื่อถมทับ
จึงสดับ ศัพท์เซ่น การเข่นฆ่า
เลือดผสม ลมผสาน กาลเวลา
รอยร่ำ น้ำตา ก็มาเตือน
ฝนริน ฝนหลั่ง หลังอาเพศ
ทั่วแคว้น แดนเขต ประเทศเถื่อน
เสียงฝาก จากฟ้า ก็มาเยือน
เอ่ยเอื้อน เหมือนหวัง พลังใจ
ฝนริน ดินเลี้ยง เสียงชีวิต
เนรมิต หยาดฟ้า ลงมาใหม่
ชโลมโลก เฉลิมหล้า ชลาลัย
ผืนทอง ผองไผท ใกล้กลับมา
แล้วเสียง เพลงฟ้า ก็ปรากฏ
เขตคาม งามงด สดหรรษา
ดอกไม้ ไหวงามอร่ามตา
สรรสี ชีวา กลับมาเตือน
สงคราม สิ้นสุด หยุดฆ่าเข่น
น้ำใส ไหลเย็น เช่นเคยเหมือน
นกน้อย ค่อยผิน บินคืนเรือน
สันติภาพ กลับมาเยือน เพื่อนอีกครั้ง
15 เมษายน 2546 18:00 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ถึงเธอห้าม วาจา ที่ว่าหวาน
แต่อย่าหาญ หักห้าม ความคิดถึง
ห้ามเพลงรัก เรียงร้อย รอยรำพึง
ที่คำนึง ถึงเธอ เพ้อรำพัน
อย่าได้ห้าม บทกวี ที่แว่วหวาน
มิให้ดลบันดาล งานสร้างสรรค์
อย่าได้ห้าม เพลงกระต่าย เจ้าหมายจันทร์
มิให้เฝ้า เพ้อฝัน ถึงจันทรา
ใครจะห้าม ดอกไม้ มิให้หอม
ห้ามหริ่งหรีด กรีดเสียงอ้อม กล่อมแนวป่า
ห้ามหิ่งห้อย พร้อยระยับ จับดารา
มิให้งาม ประดับนภา ประสาดาว
ใครจะห้าม เพลงพระพาย มิให้พัด
โบกสะบัด ใบโบย โชยไอหนาว
ห้ามน้ำค้าง หว่างระยับ วะวับวาว
มิให้เพริศ แพรวพราว ราวจินดา
อย่าห้ามรัก ถึงคน ที่เธอรัก
อย่าหาญหัก หัวใจ ให้โหยหา
ให้เขาฟัง เพลงรัก เธอสักครา
ว่ารักเธอ นั้นมีค่า กว่าบรรยาย
ถึงฉันห้าม วาจา เธอว่าหวาน
เลิกออดอ้อน กลอนกานท์ สานความหมาย
แต่จะห้ามหัวใจ ใช่ง่ายดาย
มันสับสน กระวนกระวาย คล้ายคลั่งเพ้อ
9 เมษายน 2546 16:42 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เมื่อเธอสิ้น ปรารถนา คำว่า - รัก -
เขาจึงต้อง อกหัก แล้วหักเล่า
ทั้งเสียใจ น้อยใจ มิใช่เบา
ระทมเศร้า ถึงทรวง ห้วงฤทัย
รอยน้ำตา เปรอะเปื้อน แก้มเพื่อนเก่า
คือรอยโศก รอยเศร้า เขาร้องไห้
เขารักเธอ ทั้งสี่ห้อง ของหัวใจ
เธอจึงไหว หวั่นหวาม ตามน้ำตา
เธอคงเสียใจอยู่ รู้สึกผิด
แต่ชีวิต ยังต้องเดินไปข้างหน้า
ลืมเสียเถิด สิ่งพลาดพลั้ง แต่หลังมา
เธอจงเห็น เป็นธรรมดา เรื่องสามัญ
เกิดเป็นชาย ต้องหยัดยืน ลุกขึ้นสู้
เพื่อจะมี ชีวิตอยู่อย่างสุขสันติ์
เขาจะต้อง เรียนรู้ สู้กับมัน
และทำใจ ได้สักวัน........... ฉันมั่นใจ
เธอมีสิทธิ์เลือกสร้าง ทางชีวิต
เพื่อลิขิตเลือกสรร ฝันและใฝ่
และมีสิทธ์ เลือกจะรัก -ใคร- หรือ -ใคร-
เธอจงใช้ สิทธิ์นี้ ตามที่ควร
เธอไม่ผิด...
ที่จะเลือกมีชีวิตตามสิทธิ์ส่วน
ที่จะร้อย รอยลิขิต คิดทบทวน
ตามกระบวน ครรลอง เธอต้องใจ
เธอก็เหมือนกับคนอื่นอื่น
มีขมขื่น มีคืนวัน มีหวั่นไหว
-----เรื่องแค่เนี้ย...ธรรมดาจะตายไป----
ฉันปลอบใจเธอได้เท่านี้เอง
4 เมษายน 2546 09:42 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แม่เรียงร้อย ถ้อยกวี แห่งชีวิต
ค่อยลิขิต ขีดเขียน เพียรฝึกฝน
แปรความรัก เป็นอักษร กลอนกมล
ทั้งอดทน ละเมียดละไม ใช้เวลา
คือความรัก ถักเน้น เป็นอักษร
กลั่นบทกลอน มาตุกวี อันมีค่า
หยาดน้ำนมที่หล่อเลี้ยงเพียงชีวา
หยาดน้ำตาที่แต้มสีเพียงชีวิต
หนึ่งบทเพลง ลำนำ ล้ำเสน่ห์
แม่เคยเห่ กล่อมลูกน้อย ค่อยลิขิต
สื่อวิญญาณผ่านสายใยใช้ความคิด
แม่อุตส่าห์สู้อุทิศจิตวิญญาณ
ลูกซึมซับ บทกวี ที่แม่ให้
กลั่นหัวใจ จากอารมณ์ ผสมผสาน
ทุกหยดเลือดที่หล่อเลี้ยงเพียงตำนาน
แห่งรอยธารอักษรศาสตร์ประสาทวิชา
แม่จับมือลูกน้อย ค่อยหัดเขียน
เริ่มบทเรียน กอไก่ ได้ศึกษา
และมือเดียวมือนี้ ที่ทนมา
ทั้งเฆี่ยนตี ลูกยา ถ้าดื้อซน
จากหัวใจแม่ใช้เจียระไนชีวิต
กรองความคิด คำถาม ตามเหตุผล
จรดปลาย ปากกา ภาษาคน
เลี้ยงลูกจน เติบใหญ่ ทั้งใจกาย
บทกวีบทใหม่ แม่ให้ลูก
รักพันผูก สื่อวาจา ภาษาง่าย
แต่แฝงปรัชญารมณ์ คำคมคาย
สอนลูกสาวลูกชาย ให้ไตร่ตรอง
บทกวี วาจา ภาษาซื่อ
จากลายมือ แม่นี้ ที่ปกป้อง
ให้ลูกแม่ ยึดมั่น ในครรลอง
กลั่นและกรอง เหตุผล ปนอารมณ์
อะไรใช่ อะไรคือ แก่นหรือเปลือก
ลูกต้องรู้ ต้องเลือก ให้เหมาะสม
อย่าหลงเชื่อ คนง่าย หลงงายงม
ยึดอัตตา โคลนตม เข้าข่มใคร
ทั้งให้ลูก เล่าเรียน เพียรศึกษา
ตามคุณค่า คารม สมสมัย
จงยึดมั่น คุณธรรม ประจำใจ
สู้ชีวิต สู่เส้นชัย ในสักวัน
แม่อุทิศ บทกวี ที่แม่ให้
ทั้งหัวจิต หัวใจ แม่ใฝ่ฝัน
ลูกรับรู้ ลายมือ ซื่อสัตย์นั้น
ส่งสัมผัส สีสัน สอนจรรยา
ลูกจึงเขียน บทกวี ขึ้นมาใหม่
หากชีวิต แม่สิ้นไป ในวันหน้า
บทกวี บทนี้ เพื่อชีวา
จะรักษา รักแม่ ที่แท้จริง
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1314
