18 มกราคม 2546 11:09 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
มือซ้ายปาด น้ำตา บูชารัก
มือขวาเขียน เพียรสลัก กลอน-นักสู้
ร้อยรอยพร่ำ น้ำตา บูชาครู
ร้อยรอยสู่ วิถี แห่งชีวิต
น้ำตาหยด เป็นหยาด กระดาษเปื้อน
ยอกย้ำเตือน เหมือนถ้อย รอยลิขิต
ขีดเขียนขั้น ครรลอง ของความคิด
ระบายสี เนรมิต จิตวิญญาณ
เติมน้ำตา แต้มฝัน วาดวันสวย
คือแรงช่วย แรงใจ ใช้ผสาน
เอาบทเรียน มาเขียนคำ ต่อตำนาน
ใช้ประจาน แผลใจ ที่ใครทำ
ขอขอบคุณ คนสวย ที่ช่วยเหยียบ
ด้วยมารยา กระทบกระเทียบ เธอเหยียบย่ำ
หากไร้หยด น้ำตา พาเจ็บจำ
คงไร้คำ ตำนาน *งานกวี
* ขออนุญาตใช้คำนี้ เพราะหาคำไหนมาแทนไม่ได้ครับ อิ ๆๆ
5 มกราคม 2546 15:57 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แว่วสำเนียง เสียงคลื่น สะอื้นไห้
กรีดหัวใจ คนแอบเหงา ให้เศร้าหมอง
คลื่นซัดสาด หาดทรายรับ ประคับประคอง
ฉันสิต้อง แอบช้ำ ย้ำแผลใจ
ลมบรรเลง เห่เพลงปลอบ ประโลมคลื่น
ทรายสะอื้น อ้อนฟ้า น้ำตาไหล
แล้วรักฉัน ช้ำชอก จะบอกใคร
ต้องลบพร้อย แผลใจ ไว้คนเดียว
เก็บความคำ ช้ำชอก บอกไม่ได้
กลัดกลั้นน้ำ-ตาไว้ ใครจะเหลียว
แอบสะอื้น อดสู อยู่คนเดียว
แสนเปล่าเปลี่ยว แค้นใจ ใครจะมอง
แอบอิจฉา เกลียวคลื่น ทะเลคราม
หาดทรายขาว ยังพราวตาม ยามเจ้าหมอง
แต่รักร้าว ของฉันเล่า ยังเฝ้าตรอง
น้ำตานอง แผ่นหน้า ฟ้ายังเมิน
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1751
