22 มกราคม 2547 23:57 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
บทที่หนึ่ง พระเกี้ยว
เกียรติพระเกี้ยวลัญจกรอมรกษัตริย์
วิจิตรศรีมณีรัตน์ทัดเกศา
งามเฉกเชื้อชาวสวรรค์สรรเสกมา
เป็น ไพจิตรเรขา มหาวิทยาลัย
เมื่อสมเด็จพระปิยมหาราช
ทรงประกาศราชกิจวินิจฉัย
พระราชทานแผ่นทองผ่องอำไพ
เพื่ออวยชัยเชิดชูคู่จุฬา
เพื่อเป็นจุดเรียงร้อยรอยจารึก
ให้นิสิตคิดนึกเฝ้าศึกษา
ยังประโยชน์สยามรัฐวัฒนา
สนองมวลศรัทธาประชาชน
บทที่สอง สดุดีสมเด็จพระปิยมหาราช และสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า
คือสมเด็จพระปิยมหาปราชญ์
และธีรราชบดีศรีโกสินทร์
ทวิกษัตริย์อัษฎงค์วงศ์จักรินทร์
เจ้าชีวินมหินทราชของชาติไทย
ทรงส่งเสริมสืบสานการศึกษา
พัฒนาแหล่งความรู้สู่ยุคใหม่
ทรงสถาปนามหาวิทยาลัย
พสกนิกรซึ้งใจในพระกรุณา
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยให้ทวยราษฏร์
ทั้งลูกเจ้าไพร่ทาสปรารถนา
เข้าเรียนรู้สรรพกิจวิทยา
รอรับใช้ศรัทธาประชาชน
บทที่สาม สดุดี เจ็ดสิบสองพรรษามหาราชินี
โสตสดับศัพท์แซ่แตรสังข์เสียง
จำรัสเรียงฉันทลักษณ์ศรีอักษร
ซึ้งภาษาราศรีกวีวร
พสกนิกรทุกเหล่าเฝ้าอวยชัย
ถวายสมเด็จพระมหาราชินีนาถ
โฉมวิลาศเคียงกษัตริย์นิรัติศรัย
ขอเบิกบุญคุณพระศรีรัตนตรัย
ทั้งเทพไท้อินทรพรพรหมา
เจ็ดสิบสองพรรษาเวียนวาระ
ขอองค์ ธ มิ่งขวัญทรงหรรษา
ฑีฆายุกาโหตุ สุมาตา
เป็นขวัญหล้ายืนยง ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะฯ
ข้าพระพุทธเจ้า นายเชษฐภัทร วิสัยจร
ผู้ประพันธ์บทร้อยกรองถวาย
28 ธันวาคม 2546 23:08 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เรียนนายกรัฐมนตรีที่เคารพ
ข้ายังเรียนไม่จบชั้น ป.ว.ส.
เป็นเด็กหนุ่มช่างกลคนด่าท่อ
เพระเคยก่อเรื่องร้ายหลายคดี
ทั้งยกพวกตีกันมันส์สาดสาด
ทำเพื่อชาติเพื่อนผองและน้องพี่?
ยิงผู้หญิงผู้ใหญ่ไม่ใยดี
ไม่เคยคิดปรานีมีศีลธรรม
จนมีคนบ่นมาว่าข้าโฉด
เหี้ย(ม)ปนโหดมันส์ฮาบ้าระห่ำ
ครูสั่งสอนเท่าไรไม่เคยจำ
เป็นเวรกรรมของชาติอนาถจริง
ข้าเลยอยากทำอะไรเพื่อชาติ
แก้แค้นแทนญาติญาติที่รักยิ่ง
ทหารที่ท่านส่งไปให้ถูกยิง
เอาชีวิตไปทิ้งหลั่งเลือดไทย
ก็พวกข้าอยากจะไปรบอิรัก
จึงตั้งพรรคช่างกลคนรุ่นใหม่
ขอนายกโปรดเถิดโปรดเห็นใจ
อนุมัติให้ข้าไปในเร็ววัน
คือโครงการ ช่างกลเอื้ออาทร
ตะลุมบอนที่ไหนไม่เคยหวั่น
หวังเม็ดเงินดอลลาร์มะริกัน
บูชายัญวิญญาณทหารไทย
27 ธันวาคม 2546 23:59 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ก็ใจเรามิอาจ จะคาดจะหวัง ( ก )
ขอให้ทั้งชีวิต มิผิดมิเผลอ ( ข )
ความสุขทุกข์มีครบ จะพบจะเจอ ( ค )
โง่ปนเซ่อสับสน ทุรนทุราย ( ง )
จากสิ่งพลาดสิ่งผิด ตะขิดตะขวง ( จ )
ฉันต้องพ่วงบาปกรรม ระส่ำระสาย ( ฉ )
ชีวิตเหมือนเป็นแพะ ระแคะระคาย ( ช )
ซวยถูกคนใส่ร้าย มิวายมิเว้น ( ซ )
ฐานะก็ด้อยค่า มิสามิสม ( ฐ )
โดนเขาสาดโคลนตม ริข่มริเข่น ( ด )
แต่ใจฉันยังเสือก ยะเยือกยะเย็น ( ต )
ถึงกลายเป็นคนบ้า จะฝ่าจะฟัน ( ถ )
ท่องคำพระแทนไฟ ไสวสว่าง ( ท )
ธรรมนำทางเพื่อที่ พิถีพิถัน ( ธ )
น้ำตารอยคำนึง รำพึงรำพัน ( น )
บอกให้ฉันพร่ำเพ้อ ทะเยอทะยาน ( บ )
เป็นแรงใจให้ฉัน ต้องฝันต้องใฝ่ ( ป )
ผิดรู้ไว้เพาะบ่ม ผสมผสาน ( ผ )
เฝ้ารอฟ้าหลังฝน ตระกลตระการ ( ฝ )
เพื่อพบพานสิ่งดี กุลีกุจอ ( พ )
ฟ้าครึ้มอยู่ครู่เดียว ประเดี๋ยวประด๋าว ( ฟ )
ภพก็พราวแสงชีวิต ปะติดปะต่อ ( ภ )
มิต้องให้ใครเขา พะเน้าพะนอ ( ม )
ยืนหยัดไม่ย่นย่อ มิท้อมิแท้ ( ย )
รู้สำเหนียกสำนึก สะอึกสะอื้น ( ร )
หลบคนอื่น ค่อนแคะ กระแนะกระแหน ( ล )
แววฟอนไฟแห่งฝัน มิผันมิแปร ( ว )
ศรัทธาแท้แห่งใจ จะใฝ่จะปอง ( ศ )
สมกับที่ได้สู้ ได้รู้ได้รส ( ส )
แห่งกรรมบทที่เจอ เสนอสนอง ( ห )
เอาน้ำตาแบกรับประคับประคอง ( อ )
ฮึกเหิมตรองปัญหา กูท้ากูทาย ( ฮ )
9 พฤศจิกายน 2546 22:33 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ประสาท DAX อัตตากูด่าดะ
ยึดโทสะวิถีเป็นที่ตั้ง
เหตุผลดีแค่ไหนกูไม่ฟัง
จมแรงเกลียดชิงชังไม่ชั่งใจ
แพ้กิเลสตัณหาห้วงราคะ
ถือมานะทิฐิผิดวิสัย
ถือตัวกูของกูอยู่ร่ำไป
จึงร้อนรุ่มดวงใจในอาจม
ถูกไฟเผาพ่ายแพ้แก่กิเลส
รอยทุเรศอาภัพจึงทับถม
งาบอีแก่ อีโก้ อีโง่งม
ประสาท DAX แดกตม จมอัตตา
ขอเพียงถือรอยธรรมนำชีวิต
หยุดทะนงหลงผิดละมิจฉา
แล้วเปิดม่านรับแสงแห่งปัญญา
รอยศรัทธาก็จะเกิดกำเนิดธรรม
อย่าถือโกรธมาเป็นกรอบครอบงำจิต
วิปริตสับสนจนระส่ำ
แล้วลองปรับรับทราบถึงบาปกรรม
ค่อยจดจำธรรมะประทับใจ
หยุดดูถูกผู้คนเลิกก่นด่า
ละวิชาพยาบาทอาฆาตวิสัย
พึงแสวงแสงธรรมผ่องอำไพ
ทำเรื่องใหญ่เป็นเรื่องย่อยแล้วปล่อยวาง
8 พฤศจิกายน 2546 00:30 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แค่ผิดคาดพลาดคิดเพียงนิดหน่อย
เพราะมัวคอยรถไฟในความฝัน
ไม่เลือกขึ้นลองคู่ดูสักคัน
อาจโศกศัลย์ต้องเศร้าเพราะเหงาใจ
ถ้าเล่นตัวมัวหลงทะนงจิต
ยังถือสิทธิ์โลเลทำเฉไฉ
จนตาฝ้าฟางฝาดพลาดรถไฟ
อาจต้องจำช้ำใจไร้คู่ควง
รถไฟทิ้งรั้งท้ายรายทางเปลี่ยว
อยู่คนเดียวร้องไห้ไร้คนห่วง
กลัวคนโฉดชั่วช้ามาล่อลวง
ขยี้ทรวงคนสวยด้วยมือทราม
ทุกขบวนมีข้อดีและที่ผิด
ให้เธอคิดลองครวญทวนคำถาม
อย่ารอเลยรถไฟในนิยาม
ขบวนงามเพชรประดับประทับรอง
ลดมานะละทะนงลงสักหน่อย
ลองรถด่วนขบวนน้อยค่อยสนอง
แล้วหยุดท้าตำนานขึ้นคานทอง
แค่เธอลองเปิดใจให้ฉันที
เห็นรถด่วนขบวนเดียวมาเที่ยวหน้า
ต้องรีบคว้าขวนขวายอย่าหน่ายหนี
แค่ชายสามัญชนชั่วปนดี
คือรถด่วนขบวนนี้ที่สุดท้าย
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
4353
