22 มกราคม 2551 08:56 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กุแดกเหล้าละเลงสุราแสนน่าแปลก
หมาเสือกแดกตามด้วยซวยละหวา
กวักมือเรียกเหมียวเหมียวเดี๋ยวก็มา
ไอ้พวกหมาร้องเหมียวเหมียวเดี๋ยวก็เมา
หมาอะไรร้องเหมียวเสี่ยวจริงเว้ย
ไม่อยู่เฉยเรียกแล้วบ้าพากันเห่า
เลยไล่จับหมาดวงซวยหวังช่วยเกา
ถูหนวดเคราเสียดไซ้ใต้ท้องมัน
ฤทธิ์สุราสาระหนุกชะมัด
วิ่งไล่กัดหมาใหญ่ไม่ไหวหวั่น
หมาอะไรร้องเหมียวแข่งเยี่ยวกัน
ช่างสร้างสรรค์ส่งเสริมเติมสุขจริง
กอดน้องเหมียวหง่าวไหมไม่ใช่หมา
พวกแมวมาร่วมดื่มปลื้มใจยิ่ง
เลยไล่ปล้ำเหมียวโฉดแสนโลดลิง
สุราวิ่งโลดแล่นแสนสุขเอยฯ
19 มกราคม 2551 21:55 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เมื่อไวรัสคอมพิวเตอร์เผยอนัก
จึงควรจักใช้ธรรมะระงับข่ม
เข้าปราบปรามเร่งรุกปลุกระดม
ภัยสังคมสะเด่าเด็ดเอ็มเอสเอ็น
กลัวจะติดไวรัสเป็นหวัดแน่
เพื่อจะแก้การทันเมื่อพลันเห็น
"นี่รูปฉันเปิดเถอะน้า" มาเช้าเย็น
จึงต้องเล่นกฎไตรลักษณ์ตระหนักตรอง
อย่ายึดติด "อนิจจัง" ยังเห็นอยู่
วินโดวส์หรูไร้ค่าน่าสยอง
โปรแกรมใหม่เสียท่าน้ำตานอง
เขาเล่นของมาทำลายละอายแทน
จึงเร้ารุก "ทุกขัง" ดั่งที่กล่าว
เอ็มรวดร้าวโรยร่วงของหวงแหน
อดเม้าคุยเพื่อนสนุกทุกดินแดน
ความแร้นแค้นมาเยือนเหมือนย่ำยี
"อนัตตา" ตัวตนปี้ป่นแล้ว
เจ้าคอมแก้วแตกกระจ่ายร้ายเหลือที่
ไวรัสทะลายลวงตาแหมน่าตี
ธรรมะชี้ทางสำนึกฝึกจิตใจ
19 มกราคม 2551 12:50 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
อยากจะเขียนรักไว้ให้โลกรู้
เปิดประตูหัวใจให้โลกเห็น
สร้างสรรค์ความสุขไว้ให้โลกเย็น
ลบยากเข็ญทุกข์ภัยให้โลกลือ
จับปากกาเสรีแห่งชีวิต
เนรมิตเส้นทางเสกสร้างชื่อ
น้ำตาแทนหยดหมึกใช้ฝึกปรือ
กระดาษคือเพื่อนยากหวังฝากใจ
ยิ้มรับเสียงเหยียบย่ำทุกคำหยาม
กลมกลืนความแห้งแล้งแห่งสมัย
แล้วก้าวเหนือกฎเกณฑ์ที่เป็นไป
ปลดแอกเสียงส่วนใหญ่ในโลกนี้
หนีอยู่เหนือความตื่นความรื่นไหล
ทะยานโผบินไปในทุกที่
มองโลกอย่างโลกเป็นเห็นท่าที
รู้วิถีความไม่รู้อยู่ทันตน
เหนือเส้นทางเหนี่ยวรั้งทั้งไกลใกล้
บินอยู่เหนือเภทภัยไร้เหตุผล
เหนือรักโลภโกรธหลงดงสัตว์คน
ยิ้มรับความรวยจนทุกหนทาง
ปากกาเขียนรักไว้ให้โลกรู้
เปิดประตูยิ้มรับกับโลกกว้าง
กลมกลืนแล้วเปิดใจให้ปล่อยวาง
เพื่อสรรค์สร้างด้วยเสรีกวีนิพนธ์
18 มกราคม 2551 20:11 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ผึ้งเป็นอย่างไรนั้นฉันอยากรู้
อยากชวนดูสักครั้งตั้งคำถาม
ก็คนไม่เจ้าชู้ไม่รู้ความ
อ้อนคนงามจ๊ะจ๋าบ้าจริงจริง
เสียงผึ้งสวยตัวนั้นมันวอนเว้า
ยังแหย่เย้ายียวนกวนใจยิ่ง
แก้มฉันเสยเกยคางพลางแอบอิง
จมูกยั่วใจหญิงวิ่งรุกราน
ดูผึ้งน้อยตัวนี้สิเธอจ๋า
มันเวียนวนวุ่นว้าหาน้ำหวาน
รสดุจน้ำทิพย์สวรรค์ฉันโปรดปราน
ดื่มแล้วหวิววิญญาณสะท้านทรวง
หรือผึ้งใหญ่ตัวยักษ์บนตักนี้
จะมากมีพิษรักอันหนักหน่วง
เหล็กในพ่อฝังเพชรดูเด็ดดวง
ไว้ปกป้องรังรวงรักลวงตา
ต้องให้พิษผึ้งหลอนเสียก่อนไหม
แพร่พิษภัยอกพรั่นหวั่นผวา
ถึงจะเบื่อผึ้งลวงบ่วงมายา
รู้คุณค่ารักซึ้ง "ผึ้งรักเธอ"
16 มกราคม 2551 20:26 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เจ้าปูนิ่มตัวนั่นมันค่อยไต่
ผ่านหัวไหล่เรื่อยลามไปตามหลัง
เธอก็จี๊ดจิตผวาพะว้าพะวัง
วูบวาบหนังเนียนเนื้อเมื่อปูเดิน
เจ้าปูน้อยสองนิ้วหวิวใจนัก
สำราญรักสำรวยไม่ขวยเขิน
ปูไต่ตามใบหน้าพาเธอเพลิน
จะเหาะเหินสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์
เธอตะปบมันก็หนีปูขี้เล่น
คนทะเล้นผีทะเล เอ๊ะทะลึ่ง
ซู่ซ่าสาดเสียงคลื่นตื่นตะลึง
เธอปั้นปึงปัดป้องจ้องตบปู
เธอตามหยิกนิ้วน้อยหนอยช่างกล้า
ปูก็ตอบโต้ท้าตั้งท่าสู้
ถึงปูปิดเกมส์รบหลบลงรู
เธอจะรู้รักไหมหนอใจเธอ
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1737
