17 ตุลาคม 2551 00:55 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ลั่นเอ๋ย,,,ลั่นทม
เธอเก็บความขื่นขมบ่มสีสัน
เปลี่ยนเป็นความหวานชื่นทุกคืนวัน
เธอแต่งปั้นยิ้มสวยด้วยศรัทธา
ถึงเธอมีสุขเคล้าเศร้าโศกบ้าง
แต่ไม่เคยแบ่งข้างสร้างคุณค่า
ความงามแห่งสมดุลหมุนเวลา
ลั่นทมพาหัดเรียนรู้ยิ้มสู้เอย
11 ตุลาคม 2551 10:26 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กล้วยเอ๋ย...กล้วยไม้
กว่าจะเติบโตได้ใช่กล้วยกล้วย
แสงและน้ำหนุนนำส่งอำนวย
สร้างดอกสวยสดใสให้แผ่นดิน
สวยกว่ากล้วยหอมสวยหรือกล้วยไข่
กล้วยน้ำว้าหวีใหญ่ไหนทั้งสิ้น
เพียงรดน้ำด้วยใจเหงื่อไหลริน
ก็อิ่มศิลป์สีกล้วยไม้อิ่มใจเอย
10 ตุลาคม 2551 17:29 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ดอกเอ๋ย ดอกบัว
เหมือนเธอยั่วยิ้มเย้าเยาะเราเล่น
หรือยิ้มหยอกแดดงามเมื่อยามเย็น
จนโดดเด่นเพลินตากลางสาคร
เมื่อเธอบานเบ่งรับกับโลกหล้า
ย่อมบังเกิดปัญญาอุทาหรณ์
จากปลักตมต้อยต่ำอำนวยพร
เสกเกสรงามสง่าน่าชมเอย
26 กันยายน 2551 07:35 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เทวาลัยวิลาศฟ้า...................ฝั่งฝัน
สถิตอยู่บนดินอัน..................ต่ำต้อย
โยงจิตนภาพสวรรค์................ศรีวิเศษ
เกิดจากมือมนุษย์น้อย............เนื่องด้วยวิวิธศิลป์
เคยยินอัปสรเอื้อน.................อักษรา
เสนาะทิพยมนตรา.................แต่กี้
เสียงอดีตแล่กรีดกา-.............รุณยฆาต เราฤา
ถวิลทิวาเก่าชี้........................อกช้ำจำตรม
ชมภาพวันมืดครึ้ม...................ครวญถาม
ฟ้าก็อื้ออึงตาม.......................ตอบด้วย
เมฆโอบกอดตึกราม................เรียงเรียก เรานอ
ใจโศกปานมอดม้วย................หมกไหม้ใจหาย
รายเรียงตึกรอบล้อม...............ลั่นทม
รอยกลิ่นเร้าอกตรม.................ตรลบซ้ำ
เย็นปูนตึกเคยชม-....................เชยสัม-ผัสนา
การเปลี่ยนเวียนหมุนย้ำ.............ยกอ้างอนิจจัง
สังวรไตรลักษณ์แท้.................ทิพย์สถาน
เปลี่ยนรุ่นหมุนเวียนกาล............ก็แล้ว
กี่ร้อยนิสิตสืบสาน....................ธรรมศึก-ษานอ
ตึกก็เป็นขวัญแก้ว....................แกร่งกล้าทุกสมัย
ใจมนุษย์ช่างเล็กน้อย...............อนิจจัง
ทุกข์สุขเปลี่ยนเวียนสัง-.............เวชแท้
ศิลปะสิจีรัง.............................ลือโลก
คงอยู่นานตราบแม้....................ดับสิ้นสรวงสวรรค์
24 กันยายน 2551 22:06 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
สัตว์คนเมื่อสิ้นคิด
จึงสังคมเป็นสังคัง
มโนมรณัง
เมื่อมารหนุนหมุนมนุษย์
บัดสีบิดเบือนสัตย์
บัดซบซัดบริสุทธิ์
เลวทรามลามหลอนทรุด
ลวงหลอกเซ่นเล่นล้อทรวง
ความโลภขึ้นโลดแล่น
ตะคอกแค้นตะขิดตะขวง
ถ่อยถ้อยทักถามทวง
ซึ่งเสื่อมถอยสิ้นศรัทธา
ความโกรธคอยเกรี้ยวกราด
โอ้อุบาทว์อุบายบ้า
เจอพิษจิตใจพา
จนผิดเพี้ยนเจียนจวนพัง
ร้ายร้ายร้อนรุกราน
ความหลงลาญร่านตามหลัง
ชั่วช้าพาชิงชัง
เพื่อฉ้อชี้ผีโฉดฉล
หยุดที่ท่านหยุดเถิด
หยุดตายเกิดตามเล่ห์กล
สุขเคล้าเศร้าระคน
แล้วเคียดแค้นแค่นลำเค็ญ
รู้วงชีวิตวาด
ถูกผิดพลาดเพียรบำเพ็ญ
ยอกย้อนทุกร้อนเย็น
ที่ยั่วยวนทำย่ำยี
ภาวนาภาวะนำ
ตรำตรากถามตามวิถี
สติสิตามตี
ตัวภพ-ชาติพินาศเทอญ