24 ธันวาคม 2553 22:47 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ยิ้มยิ้มลาลมหนาวเจ้าลาแล้ว
ไร้วีแววมาหลายวันชวนหวั่นไหว
เหลือแต่ความแห้งผากกระชากใจ
ผสมไอความร้อนแรงแห่งตะวัน
คือความไม่แน่นอนแน่นอนยิ่ง
สรรพสิ่งหมุนเวียนวนเปลี่ยนผัน
หนาวแป๊บเดียวก็หนีหน้าลาจากกัน
อากาศร้อนรอรับขวัญวันสิ้นปี
มอบรอยยิ้มรับขวัญวันร้อนร้อน
แล้วอวยพรส่งความสุขถึงทุกที่
คริสมาส --- ซานตาคลอส ขอกอดที
ร้อนอย่างนี้ต้องสุขสันต์วันสงกรานต์
23 ธันวาคม 2553 13:36 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
เดี๋ยวก็ร้อนเดี๋ยวก็หนาวเหมือนเย้าเล่น
เดี๋ยวก็อุ่นเดี๋ยวก็เย็นเป็นนิสัย
อากาศเปลี่ยนแปลงมั่วทั่วเมืองไทย
เหมือนหัวใจคนที่เนียนเปลี่ยนอารมณ์
.สลับร้อนสลับหนาวผะผ่าวร้อน
จนอกอ่อนระทวยหาแต่ผ้าห่ม
พอคลายหนาวเหมือนนรกเผาอกตรม
ใจระทมอากาศเปลี่ยนเวียนหัวจริง
เธอมาล้อมาเล่นทะเล้นหนัก
ฉันก็ทักทายสนุกกับทุกสิ่ง
หวังเพียงแค่รู้จักพอพักพิง
ในความนิ่งแม้อากาศธาตุเปลี่ยนแปลง
11 ธันวาคม 2553 15:52 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
มีรอยยิ้มแต่หน้านั้นต้องกลั้นยิ้ม
เพราะฉันอิ่มกลิ่นเหม็นแทบเป็นบ้า
มีทั้งเสียงทั้งกลิ่นได้ยินมา
เธอบอกว่าท้องเธอเสียละเหี่ยใจ
ร้อยรอยยิ้มกลิ่นส้มตำจำเสียแม่น
เสียงดังแปร๋นดังปรุ๋งยิ่งยุ่งใหญ่
นั่งรถยนต์ติดแอร์ยิ่งแพ้ภัย
รีบเร็วไวเปิดกระจกปกป้องตัว
แต่ฉันเลือกปิดกระจกหมกกลิ่นเหม็น
เพราะทะเล้นชอบชื่นชมดมกลิ่นถั่ว
ขำแค่ไหนเหม็นแค่ไหนไม่เคยกลัว
เพราะรักเธอสุดขั้วหัวใจนี้
อยากเผลอยิ้มและหน้านั้นไม่กลั้นยิ้ม
สองมือนิ่มจับเนื้อแน่นแสนบัดสี
อย่าเพิ่งปล่อยออกไปกลั้นให้ดี
ฉันจะรีบพาไปขี้ อยู่นี่แล้ว
9 ธันวาคม 2553 08:21 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ถึงผืนโลกถล่มฟ้า................ดินสลาย
กูจะเขียนกวีหมาย.................มั่นไว้
ถึงขั้วโลกละลาย.............น้ำท่วม โลกฤา
กูจับปากกาใช้.................ต่อสู้ปรากฏการณ์
เงินมารอสูรสั่งซื้อ................หัวมนุษย์
กูยึดธรรมกวีพุทธ..............พิพาทกู้
โลกไหม้อัคคีทรุด.............ดินเสื่อม กระนั้นฤา
กูจะแต่งกวีสู้....................เสกน้ำดับไฟ
เทพไท้ใดกล้าย่ำ................ยีสัตว์
เถิดปากกากูตวัด.............ตวาดกล้า
สมุทรโถมพระสุเมรุซัด.............สาดท่วม ยอดฤา
กูจะขืนสู้ท้า...............โศกสร้างวรรณศิลป์
แม้นรพินทร์ลับดับสิ้น.............เสื่อมสูญ
กูยิ่งเพิ่มพลังพูน............พิพัฒน์อ้าง
จักรวาลแตกดับทูน.........หัวเทิด กวีแฮ
พลีชีพวิญญาณสร้าง.........เสกไว้วางคืน
ฝืนบุญบาปที่ใช้............ชีพมา
ถึงขาดแขนขาดขา..............คับแค้น
ถึงจิตวิปริตตา..................หูบอด
ขอเกิดเป็นกวีแม้น................หมดเนื้อหมดตัว
ไม่กลัวเกิดแก่แล้ว................เจ็บตาย
กี่ชาติกี่ชาติหลาย..............หลากนี้
ขณะตวัดปากกาหาย................ใจเพ่ง สตินา
ขออยู่ผลิตกวีชี้................ช่องเข้าพระนิพพาน
ปรากฏการณ์อธิษฐานอ้าง.............อักษรา
กูตวาดฟาดปากกา..................ประกาศใว้
จากนรกโลกสวรรค์ตรา...............ตรึงสติ
ขอกิเลสเผามนุษย์ไหม้..............ดับด้วยกวีเทอญ
15 พฤศจิกายน 2553 11:55 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
วิถีกบในกะลาหน้า แอ๊บแบ๊ว
หนูขอแซวสอนสั่งมันมั่งดิ
อยากจะถามนักหนาบ้า ชิมิ?
ดันหัวเราะ คริคริ งุงิ เฮะ
รักษ์ภาษาชนเผ่าพระเจ้าจอร์จ
เซ็งคอดคอดน่าปวดหูฟังดูเส่ะ
มันเวิ่นเว้อเพ้อพล่ามลามปามเละ
พูดภาษาก็ต้องเป๊ะโป๊ะเช๊ะมั้ง
ภาษาไทยหมุนเปลี่ยนเนียนอย่างนี้
ภาษามีชีวิตคิดเสียมั่ง
ทำขี้ นอยขี้เม้งโล้งเล้งดัง
ปู่ระวังเสียแรงเอาเปล่าเปล่า---> เปลือง!!!
ก็ชิวชิวไปบ้างละวางหน่อย
เลิกทำนอยทำวางมาดเหมือนปราดเปรื่อง
ภาษาเราสื่อสารทั้งบ้านเมือง
หนูรู้เรื่องทุกคำย้ำอีกครั้ง
เป็นภาษาบาลีก็มิใช่
ที่จะใช้เทศนาพาสอนสั่ง
และคงไม่มีใครบ้าพาพูดฟัง
หรือเผลอพลั้งเขียนข้อสอบ ตอบ "ชิมิ"
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1457
