20 กุมภาพันธ์ 2555 09:03 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
อันมนุษย์นิสัยพาลสันดานชั่ว
อย่าเกลือกกลั้วเข้าใกล้ให้เศร้าหมอง
ลักษณะสี่ข้อขอให้ตรอง
เว้นการข้องเกี่ยวทุกครั้งระวังภัย
หนึ่งคือคนขี้จับผิดจิตใจต่ำ
เฝ้าตอกย้ำหาเหตุร้ายป้ายสีใหญ่
เว้นพูดถึงเรื่องดีงามมองข้ามไป
คอยรุกไล่เรื่องเลวร้ายทำลายกัน
สองคือคนริษยาราคะจริต
คอยแต่คิดขัดขวางทางกีดกั้น
ขวางความสำเร็จสุขอยู่ทุกวัน
ใครอย่าฝันจะได้ดีกว่านี้เลย
สามคือคนเกรี้ยวกราดอาฆาตแค้น
หมั่นวางแผนประดังประเดเล่ห์เฉลย
จะคอยเฝ้าขัดขวางเหมือนอย่างเคย
ทุกคำเอ่ยอคติอุตริธรรม
สี่คือคนยุแยงตะแคงรั่ว
สร้างความมั่วลนลานสันดานต่ำ
ชักใยคนชนคนเกิดผลกรรม
คอยตอกย้ำสามข้อแรกแยกมวลชน
เว้นสัตว์ร้ายดิรัจฉานบันดาลสุข
ย่อมเว้นทุกข์ความสับปลับความสับสน
เว้นศัตรูย่อมเว้นกรรมย้ำเตือนตน
เพื่อเว้นคนไม่เป็นมิตรพิจารณา
15 กุมภาพันธ์ 2555 06:14 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
"อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย
แต่ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา"
วรรณกรรมไทยไทยแต่ไหนมา
ชี้คุณค่าอดีตกาลแต่นานนม
อด Facebook ดอกนะเจ้าชีวิตวาย
ขาดใจตายร้องสะอื่นอย่างขื่นขม
แม่นางพิมพ์ยุค Cyber เพ้อระทม
ต้องตรอมตรมไม่มี Net เช็ดน้ำตา
บอกพี่แผนซื้อ I-phone โอนเงินให้
พิมพ์จะใช้ chat เล่นเห็นคุณค่า
กับเพื่อนสาวชื่อสุวรรณมาลา
เธอบอกว่ามี I-pad แรดได้ใจ
นะพี่แผนซื้อให้หน่อยนะพี่แผน
นางพิมพ์แสนชอกช้ำพลางร่ำไห้
พี่แผนจึงสติตั้งนั่งทางใน
เสก I-phone ชิ้นใหม่มาให้นี้
อด facebook ดอกนะเจ้าชีวิตวาย
แผนถวายเครื่องเล่นใหม่ให้ถึงที่
พร้อมกุหลาบดอกแดงแต่งอย่างดี
บอกแม่ศรีพิลาไลให้พิมพ์เอย
11 กุมภาพันธ์ 2555 07:59 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
The Road Not Taken: Robert Frost
ทางที่ไม่ได้เลือกเดิน: เชษฐภัทร วิสัยจร
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that, the passing there
Had worn them really about the same,
ทางแพร่งแยกป่าใหญ่เหลืองอยู่เบื้องหน้า
ฉันพะว้าพะวงยังลังเลอยู่
อยากจะเลือกทั้งสองทางก้าวย่างดู
พลางมองลู่ทางด้านหนึ่งซึ่งยาวไกล
มองทางซึ่งลดเลี้ยวคดเคี้ยวลับ
จนหายวับแวะลงเข้าพงใหญ่
แต่ฉันกลับเลือกอีกทางก้าวย่างไป
ทางซึ่งให้ภาพงดงามตามอย่างกัน
เพราะว่าเส้นทางหลังร้องดังกว่า
ยิ่งผืนหญ้ายิ่งรกร้องก้องใจฉัน
พอได้ลองเดินดูก็รู้พลัน
ทางสายนั้นไม่แตกต่างอีกทางเลย
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I
I took the one less traveled by,
And that made all the difference.
ทางเดินเช้าวันนั้นเหมือนกันหมด
ทั้งเคี้ยวคดทั้งรกร้างเมื่ออ้างเอ่ย
ไร้รอยเท้าบนใบไม้เหมือนอย่างเคย
จึงเฉลยว่าไม่ค่อยมีใครมา
ฉันอยากเก็บเส้นทางแรกไว้วันอื่น
แม้วันคืนขีดเขียนทางไปข้างหน้า
ไม่อาจย้อนทางฝันวันเวลา
ยากจะหาโอกาสกลับมาจุดนี้
ถอนหายใจเล่าเรื่องทางสองแพร่ง
ไม่ว่าแห่งหนไหนในทุกที่
ฉันได้เลือกทางรกร้างว่างเปล่าชี้
คือวิถีอันแตกต่าง อย่างนั้นเอง
7 กุมภาพันธ์ 2555 09:24 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
Sonnet 138: William Shakespeare
บทแปลสำนวนอีสาน เชษฐภัทร วิสัยจร
When my love swears that shes made of truth,
I do believe her when I know she lies,
That she might think me some untuturd youth,
Unlearned in the worlds false subtleties.
ยามนางผู้ฮักฮ้อง..........สาบาน
ว่าฮักอีหลีปาน.............คักแท้
ข้อยก็เชื่อนงคราญ.........ทั้งเหมิด
เต็มเอิกฮู้อยู่แม้...............มาตรแม้นนางตั๋ว
นางหัวนางคึดฮ้อง...........โง่หลาย
ผู้บ่าวส่ำน้อยนาย...............หนึ่งนี้
อ่อนประสบการณ์ภาย........ในโลก
คงถูกข้อยตั๋วตี้...............แต่งร้อยเล่ห์ฉงน
Thus, vainly thinking that she thinks me young,
Although she knows my days are past the best,
Simply, I credit her false speaking tongue,
On both sides, thus is simple truth suppressd.
ผลศูนย์เปล่าประโยชน์อ้าง.............เอาเอง
ว่าเด็กว่าอ่อนละเลง.............บทอ้อง
ไผเขาก็คึดเกรง..............ใจอยู่
เติบใหญ่บ่แม่นน้อง...............เด็กไร้เดียงสา
แต่ว่าข้อยก็เข้า...............ใจนาง
ย่องยกเล่ห์ลิ้นวาง..........เล่ห์ร้อย
เฮาสองต่างตั๋วทาง..........ที่ถนัด
ฮู้ว่าตั๋วแต่ข้อย.............คึดแกล้งโง่เป็น
But wherefore she says not shes unjust?
And wherefore say I not that I am old?
O loves best habit is in seeming trust,
And age in love loves not to have years told.
เป็นหยังนางบ่อ้างบอกมา
บอกว่าตั๋วคักพา..เฮ็ดแกล้ง
ข้อยก็บ่บอกตา.ซังขนาด
ว่าเฒ่าว่าฮู้แสร้ง..โง่ให้นางหัว
ตัวความฮักประจักษ์แล้ง.จงปลง
แกล้งเฮ็ดจริงใจผจงจิตอ้าง
ผู้ฮู้จักฮักคงบ่อยาก บอกเนอ
ว่าเฒ่าอู้ทันสร้าง.สิทธิ์ชี้ตีกระแส
Therefore I lie with her and she with me.
And in our faults by lies we flatterd be.
แท้แล้วตั๋วซี้น้อง..นางงาม
นางก็ตั๋วข้อยตามตลกฮ้าย
ต่างเฮาต่างตั๋วยาม..แสร้งตบ ตาเฮย
แล้วเฮ็ดว่าลืมคล้าย.คู่ฮ้องย่องกัน
29 มกราคม 2555 06:37 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
พ่อแม่เฮาสั่งสอน
หัดคึดย้อนเบิ่งตัวเฮา
ตรวจสอบเจ้าของเอา
ตักเตือนตนสร้างผลงาน
พ่อแม่สอนให้เถียง
พ่อแม่เลี้ยงให้วิจารณ์
แต่อย่านิสัยพาล
ด่าซี้ซั้วมั่วประเด็น
เถียงพ่อเถียงแม่เลย
พ่อแม่เผยธรรมให้เห็น
ลำดับความคิดเป็น
ย่อมปลูกฝังสร้างปัญญา
พ่อแม่สอนให้ถาม
สิ่งดีงามตามเนื้อผ้า
ที่ฮู้ตามกันมา
คือวาทกรรมย้ำบอกไป
ถามอย่างกตัญญู
เคารพครูฮู้ผู้ใหญ่
ถ่อมตัวย่อมมีชัย
ย่อมชี้ชัดสุภาพชน
เถิดลูกเป็นอิสระ
ฮู้ภาวะประกอบผล
วาทศิลป์ช่ำชองดล
บันดาลฮู้จักเหมาะควร
ฮู้หลบฮู้หลีกหนี
บ่อนใดมีภัยก่อกวน
กาลเทศะทวน
เถิดพินิจพิจารณา
บ่อนใดมีบัณฑิต
บ่อนใดผลิตแต่ผีบ้า
ฮู้เงียบฮู้เถียงพา
สติตั้งอย่างฮู้ทัน
พ่อแม่เฮาสั่งสอน
ให้คึดย้อนคือพรสวรรค์
เถียงพ่อเถียงแม่กัน
อย่างเสรีมีหลักการ
ผสมหลักตะเว็นตก
แล้วย้อนวกมาอีสาน
หลักพุทธไทย-เทศจาร
ฮักจากใจให้เติบโต
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1953
