ตัวฉันเองคงเป็นเหมือนคนอื่นอื่น ที่เธอนั้นหยิบยื่นรอยยิ้มให้ ที่เธอแสดงว่าคิดถึงและห่วงใย เพราะเธอไม่ได้คิดอะไร..เรื่องธรรมดา แต่ที่ฉันรู้สึกมันตรงข้ามกัน กลับไปคิดว่าเธอผูกพันเธอห่วงหา ไม่ได้คิดว่ามันคือเรื่องธรรมดา ที่เธอแสดงออกมาให้กับคนทั่วๆไป *ฉันต้องขอโทษเธอด้วยที่คิดอะไรกินเลยไป ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ฉันลืมมองไปว่า เธอก้อเป็นอย่างนี้กับทุกๆคน ไม่ใช่ฉันแค่คนเดียว*