14 พฤศจิกายน 2546 22:31 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
เธอเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน
ปลอบโยนกันให้ฉันหยุดร้องไห้
เพียงเท่านั้นฉันก็หลงคิดไปไกล
ว่าเธอนั้นมีใจมอบให้มา
หลงละเมอเพ้อไปว่าเธอรัก
เธอเป็นห่วงเป็นใยฉันนักหนา
แต่แล้วกลับคิดผิดไปตลอดมา
เพิ่งจะได้รู้ว่าที่ผ่านมา..คิดไปเอง
14 พฤศจิกายน 2546 22:24 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
คิดมาเสมอว่าเธอรักฉัน
สิ่งที่เธอทำให้กันฉันพอรู้สึกได้
แต่มาวันนี้ฉันก็เริ่มจะเข้าใจ
ว่าสิ่งที่คิดไป..ฉันคิดเองอยู่เรื่อยมา
จากการกระทำของเธอนั้น
มันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า
ทั้งการกระทำและคำพูดที่เธอเอ่ยมา
เธอมองมันเป็นเรื่องธรรมดา..และฉันไม่เคยจะมีค่ากว่าใครใคร
8 พฤศจิกายน 2546 21:44 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
มีคนที่คอยดูแลและห่วงหา
มีคนที่คอยเข้าใจทุกเวลา
มีคนคอยสบตาให้ชื่นใจ
เธอนั่นเองทำให้ฉันมีวันนี้
เธอนั่นเองที่หยิบยื่นสิ่งดีดีไม่ไปไหน
เธอนั่นเองที่ปลอบโยนยามทุกข์ใจ
เธอนั่นเองที่ทำให้ไม่เดียวดาย
ขอบคุณนะสำหรับรักที่มอบให้
และขอบใจที่อยู่ใกล้ไม่ห่างหาย
ดีใจมากที่มีเธอเคียงข้างกาย
คนมากมายไม่มีใครดีเท่าเธอ
มีบางอย่างอยากบอกเธอให้รู้ไว้
ว่ามีใครที่จะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
ฉันคนนี้แม้ไม่ใช่คนที่แสนเลิศเลอ
แต่ฉันจะรักเธอตลอดไป..ฉันสัญญา
8 พฤศจิกายน 2546 21:31 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
เธอเปลี่ยนแปลงไปมากเธอรู้ไหม
เหมือนไม่ใช่เธอคนเดิมสำหรับฉัน
ทำไมเธอเฉยชาหมางเมินกัน
บอกมาสิว่าไม่พอใจฉันเรื่องอะไร
เพียงแค่เธอเอ่ยปากมา
ฉันสัญญาว่าฉันจะแก้ไข
หรือว่าฉันไม่ได้ผิดอะไร
แต่เธอเปลี่ยนไปเพราะมีใครก้าวเข้ามา
เพียงเธอบอกมาว่ารักคนอื่น
ฉันก็จะไม่ฝืนใจเธอหรอกหนา
แต่ขอร้องเธออย่าทำเย็นชา
เพราะมันทำให้ฉันเจ็บยิ่งกว่า..พูดตรงตรง
8 พฤศจิกายน 2546 21:17 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
รู้ตัวดีว่าฉันเป็นได้แค่ไหน
รู้ดีว่าเธอไม่เคยคิดอะไรกับฉัน
รู้ดีว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน
รู้ว่ามันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
ฉันอยากขอเวลาเธอสักนิด
จะหาทางที่จะคิดเพื่อแก้ไข
จะพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงใจ
ให้หันไปรักเธอแค่เพื่อนกัน
แม้ว่ามันคงจะยากสักหน่อย
และคงเจ็บไม่น้อยสำหรับฉัน
แต่คงจะดีกว่าที่เธอต้องเกลียดกัน
ถ้ามีวันนั้น..ฉันคงเจ็บเจียนตาย
หน้าส่วนตัว
1193
