14 กุมภาพันธ์ 2547 21:41 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
เธอรู้ไหมเสียงหัวใจฉันเรียกหา
ภาพเธออยู่ในแววตาฉันเสมอ
ฉันยังรอวันที่เราจะพบเจอ
ฉันยังรอวันที่เธอจะกลับมา
ตั้งแต่ที่เธอจากไปในคราวนั้น
ใจของฉันก็เงียบงันและเหว่ว้า
หวังแค่เพียงเธอไม่ลืมคำสัญญา
ที่บอกมาว่าจะไม่เปลี่ยนไป
ถึงตอนนี้เวลาผ่านนานแล้วนะ
แล้วเธอล่ะจะรีบกลับมาได้ไหม
ได้โปรดเถอะก่อนที่ฉันจะขาดใจ
มันทรมานมากรู้ไหม..เมื่อขาดเธอ
**ฉันยังคงรอเธออยู่เสมอนะ แม้จะนานแค่ไหนก็ตาม**
23 มกราคม 2547 22:21 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ในคืนมืดของทุกวันพระจันทร์สวย
ล้อมรอบด้วยหมู่ดาวพราวสดใส
หากว่าจันทร์อ่อนแสงลงคราใด
ดาวยังส่องแสงให้มองเห็นจันทร์
น่าอิจฉาพระจันทร์มีหมู่ดาว
ส่องแสงวาวพราวพร่างช่างสุขสันต์
เมื่อเปรียบเทียบกับเราเองคงต่างกัน
เพราะเรานั้นเงียบงันไม่มีใคร
ถ้าเปรียบตัวฉันเป็นเช่นจันทรา
แล้วเปรียบคนรักว่าเป็นดาวพราวแสงใส
ค่ำคืนนั้นฟ้าคงจะดูแปลกไป
คงมีเพียงจันทร์เหงาใจ..แต่ไร้ดาว
16 มกราคม 2547 22:43 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ยังมีคำบางคำที่เก็บไว้
เก็บเอาไว้อยู่ในหัวใจฉัน
และไม่กล้าที่จะเอ่ยหรือพูดมัน
ไม่กล้าบอกว่าฉันรู้สึกอย่างไร
วันนี้มันคงถึงเวลาแล้วสินะ
แล้วเธอล่ะอยากฟังคำนั้นไหม
ฉันกล้าพูดก็เพราะฉันนั้นมั่นใจ
ว่ารักเธอกว่าใคร..รักมากที่สุดเลย
16 มกราคม 2547 22:33 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
เธออาจเป็นผู้ชายแค่หนึ่งคน
แต่เธอมีอิทธิพลต่อฉันนะรู้ไหม
เธอน่ะมีส่วนมากกับทุกความเป็นไป
และเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจที่ฉันมี
สำหรับคนอื่นเธออาจเป็นแค่คนธรรมดา
แต่ว่าเธอมากค่าสำหรับผู้หญิงคนนี้
ทั้งหมดความของความรักและภักดี
ฉันขอมอบให้เธอคนนี้..เพียงคนเดียว
16 มกราคม 2547 22:19 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
เธออย่าไปจากฉันจะได้ไหม
อยู่กับฉันเรื่อยไปได้ไหมหนา
อย่ามีใครคนอื่นอย่าจากลา
อย่าทำฉันเหว่ว้าและเสียใจ
หากฉันขาดเธอไปใจคงเศร้า
ไม่มีเราก็ไม่รู้จะอยู่ได้ไหม
ฉันขาดเธอก็เหมือนกันกับขาดใจ
คงไม่อาจอยู่ต่อไป..ถ้าไร้เธอ