16 มกราคม 2547 20:43 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ไม่มีคำพูดที่เอ่ยออกมา
มีแค่เพียงน้ำตาที่รินไหล
ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะทำอะไร
เมื่อเธอบอกว่าจะไป..ขอลากัน
หมดเรี่ยวแรงที่จะรั้งเธอไว้
ได้แต่มองเธอเดินไปไกลจากฉัน
ไม่มีแล้วเธอคนที่เคยรักกัน
ไม่เหลือแล้วเธอคนนั้นที่บอกว่าจะรักกันตลอดไป
12 มกราคม 2547 20:20 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
อยากตบปากตัวเองสักร้อยครั้ง
ที่ไม่ยอมเหนี่ยวรั้งเธอตอนนั้น
กลับยอมปล่อยให้เธอเดินไปจากกัน
มันเป็นความผิดฉันที่ยอมให้เธอลา
แต่วันนี้กลับเพิ่งมารู้สึก
ว่าในใจลึกๆแสนปวดปร่า
หากฉันรู้ขาดเธอแล้วปวดอุรา
จะเหนี่ยวรั้งเธอกลับมา..ไม่ให้ไป
8 มกราคม 2547 21:13 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ตลอดมาทุ่มเทรักให้เธอ
รักเธอมากรักเสมอไม่เพ้อฝัน
คอยทุ่มเทเพื่อเธอทุกสิ่งอัน
หากเธอนั้นต้องการเพียงบอกมา
ตัวฉันเองคิดว่าเธอก็รักฉัน
เหมือนที่เธอบอกกันรักหนักหนา
ฉันจึงทุ่มเทใจให้เรื่อยมา
ไม่คิดว่าเธอจะมาลาจากกัน
ในวันนี้ที่เธอมาลาจาก
เธอเจอคนที่รักมากกว่าตัวฉัน
อยากขอจบเรื่องราวความสัมพันธ์
อยากให้ฉันนั้นจงปล่อยเธอไป
เวลานี้หัวใจได้แต่คิด
ว่าฉันเองนั้นผิดที่ตรงไหน
เฝ้าภักดีทุ่มเทมอบหัวใจ
แต่ทำไมผลตอบแทนที่ได้..คือเลิกรา
8 มกราคม 2547 21:04 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ฉันคงคิดกับเธอได้เพียงแค่นี้
เธอแค่เพื่อนที่ดีสำหรับฉัน
เป็นแค่คนรู้จักคุ้นเคยกัน
ความรู้สึกนั้นคงไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
ขอโทษนะที่พูดมาตรงตรง
หวังว่าเธอก็คงทำใจได้
ฉันไม่อยากหลอกเธอหรือหลอกใคร
หลอกว่าฉันมีใจ..มอบให้เธอ
8 มกราคม 2547 20:55 น.
เจ้าหญิงแห่งความเหงา
ร้องไห้อีกแล้วนะวันนี้
เธอคนดีตอนนี้เธออยู่ไหน
เธอจะรู้รึเปล่าว่ามีใคร
เฝ้ารอเธอจนใจ..กระวนกระวาย
ช่วยติดต่อกลับมาบ้างได้ไหม
ฉันเป็นห่วงเธอจนใจแทบสลาย
ก็เราอยู่ไกลกันตั้งมากมาย
ฉันอ้างว้างเดียวดาย...คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1170
