29 พฤศจิกายน 2546 20:24 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
ในยุคนี้ยุคโลกา(ภิวัฒน์) ทันสมัย
ไปที่ไหนคนนิยมชมชื่นอยู่เสมอ
แทบทุกบ้านทุกหลังคาเป็นต้องเจอ
คอมพิวเตอร์จิ๋วแต่แจ๋วเป็นแนวไป
บางบ้านนั้นมีบางทีก็เป็นสิบ
แถมยังติดกล้องจับตาเวลาเงียบเหงา
เช็ทกันไปดูกันไปแห๋มเท่ห์กันซะไม่เบา
เผลอเจอกันสาวหนุ่มคู่ชูชื่นใจ
บางคนก็เจอมิตรแท้ผ่านอินเตอร์เน็ตฯ
คบเป็นสิบคอยปรึกษาเวลาเผลอ
บางคนก็เจอคนถูกใจเป็นแฟนกันฉันและเธอ
อืมนี่ล่ะเหวอเทคโนโลยีที่ต้องการ
บางคนก็เจอความเจ็บผ่านจากเน็ตฯ
น้ำตาเล็ดแตกกระเซ็นเป็นกระสาย
เห็นไหมเทคโนโลยี่ดีจะตาย
แต่ก็ต้องใช้ใจกายพิจารณาณ
อย่าได้คิดว่าเน็ตดีไปซะหมด
จงเก็บจดจำสิ่งที่ดีหนาดูเวปโน้นเวปนี้อาหารตา
แล้วก็เก็บเอามาศึกษากันให้ทันกับสังคม
พวกผู้ชายชอบกันนักเวปรูปโป๊
เก็บเป็นโหลรูปสาวๆชาวเกาหลีฯลฯ
บางคนก็ถึงกับเขี่ยแฟนของตัวทิ้งก็ยังมี
ดูเอาสิอิทธิพลคนเล่นอินเตอร์เน็ตฯ
คิดว่าที่พูดมามันจริงนะหรือใครว่าไม่จริงแก้ต่างได้นะคะ.
29 พฤศจิกายน 2546 20:00 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
เจ็บในใจในจิตจนชาชิน จนผกผินผกผันระกำหลาย
เจ็บมาแล้วเนิ่นนานจนแทบเกือบที่จะตาย
แต่ไม่วายที่จะหารักมาเยียวยาอีก
อันผู้ชายแทบทุกคนนั้นไม่มีซื่อ(ไม่ทุกคน)
ส่วนใหญ่หรือเห็นผู้หญิงเป็นเช่นดั่งขนม
พอได้ลิมชิ้มลองแล้วก็ผลักไสให้อกสาวเจ้านั้นตรม
สุดขื่นขมสุดปวดร้าวเศร้าในทรวง
ตัวของเรานั้นเองก็เคยเจอมาก่อนนะ
จนแทบจะเสียผู้เสียคนไปเลยหนา
เจ็บมานักต่อนักจากนี้ไปไม่อยากที่จะนำพา
ถ้าผู้ชายเขาเข้ามาขอเวลาดูใจกันฉันกับเธอ
ชาชิน ชอกช้ำ มันสุดแสน
แถบดาวดิ้นสิ้นใจไปเลยหนา
เจ็บมามากเจ็บมามายจนชินชา
ต่อนี้ไปจะไม่หวนกลับไปหาความรักมา
เอาไว้ในครอบครอง
*** จงเอาความเจ็บเก็บเอาไว้เป็นบทเรียนแล้วจงยิ้มสู้ต่อไปในวัน
ข้างหน้านะคะ ***
29 พฤศจิกายน 2546 19:11 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
เคยมีไหมใครหนอเจออย่างฉัน
เกิความรักผูกสัมพันธ์คนต่างฟ้า
อยู่บนโลกใบเดียวกันแต่ห่างไกลกันตั้งเป็นหมื่นหมื่น..วา
คิดขึ้นคราใดใจโศรกตรม
คนหนึ่งอยู่ไทยแลนด์แสนไกลกู่
แต่อีกคนนั้นต้องอยู่ห่างไกลแสน
คิดถึงกันทุกๆวันจนล้นใจผ่านข้าฟากแดน
มันสุดแสนที่จะเศร้ารักเขาเอง
กาลเวลาก็ต่างกันเป็นลิบ..ลิบ
เราต้องติดเทอร์โบหรือโทรฯหา
เขาก็นับชั่วโมงวันเกือบแทบทุกอยู่ตลอดเวลา
เพื่อที่เราจะได้มาพูดหวานกันฉันกับเธอ
เจ็บปวดนักที่มีรักอยู่ห่างฟ้า
แต่ขอบอกกาลเวลาจะประสาน
เขารักเรา..เรารักเขาไม่สำคัญ
เดี๋ยวสักวันสิ่งที่ฝันนั้นมันก็คงต้องเป็นจริงในสักวัน
ในวันนี้เราเจ็บเขาก็เจ็บเพราะว่าเจ็ดแปดคนที่ค้นหา
กว่าจะได้มาพบรักกับเธอเกือบต้องตายวายชีวาย์
คงอีกไม่เนิ่นนานเดี๋ยวเถอะหนารักเราต้องชื่นใจ
28 พฤศจิกายน 2546 03:48 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
เมื่อแรกรักอะไรๆก็ดีหมด เมื่อพอหมดความรักกันก็เลือนหาย
ตอนรักกันใหม่ๆทำอะไรก็ไม่ว่า พอผ่านมาสักระยะชักหัวเสีย
ชวนไปเที่ยวไปดูหนังยังโลเล เกือบจะพาลเป็นทะเลพายุลม
ยิ่งถ้าเธอพบคนใหม่ที่ใสกว่า เธอยิ่งมาทำรำคาญพาลเบื่อฉัน
ยิ่งถ้าถามเธอยิ่งตั้งยิ่งบงการ แล้วก็พาลแล้วก็ไปหาใหม่อีกคน
ใช่สินะคนใหม่อะไรก็ดีกว่า อีกไม่นานก็จะเข้าตามตำราเหมือนกับฉัน
ใหม่ก็ดีเก่าก็เก็บเข้าพิพิธพันฑ์ เอาไว้เชยเอาไว้กันเวลาที่ไม่มีใครเขาเข้ามาพัวพัน
เอาเถอะนะฉันไม่ว่าอะไรกับเธอหรอก
แต่อยากบอกแต่เพียงว่า เธออย่าฝันเก่ากับใหม่ถ้าเรารวมหัวกัน
แล้วเดี๋ยวเธอก็ต้องตกใจพลัน หลุดทั้งฉันหลุดทั้งเธอ(คนใหม่)
แล้วเธอเองนั้นก็จะต้องเป็นฝ่ายที่มานั่งมาเสียใจ
28 พฤศจิกายน 2546 03:21 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
เหมือนก่อนนี้ตอนที่เรายังเป็นเด็ก
ตัวเล็กๆสักสิบเจ็ดเห็นจะได้ เคยคิดไว้ถ้าไม่โตบ้างไม่เป็นไร
เพราะว่าเราเห็นใครเขาต่างรักกัน จนต่อมาอายุได้ยี่สิบ
กามเทพฯมาทำพิษกับเราเอาเสียนี่ ตกหลุมรักคนที่เจนเช่นดั่งกับพระรถเมรีฯ
เลยเจอดีกับความรักได้เข้ามาทักทาย
อยู่ต่อมาไม่นานนั้นพลันก็เบื่อ เพราะหลงเชื่อคารมของคนอย่างเขา
พอหมดรักหมดสิ้นเขาก็ทิ้งไปไม่มีแม้แต่เงา
คำเก่าๆหวานๆนั้นพลันมลายมาหายลับไปกับตา
อยู่ต่อมาไม่นานอีกนักสักเท่าไหร่ เจอคนใหม่ยิ่งกว่าเก่าเศร้าเลยหนา
เจอะกี่คนพบกี่คนก็เป็นเหมือนกัน เปรียบเหมือนเป็นเช่นดั่งที่ผ่านมา
ชาตินี้หน๊ะเราจะเจอคนที่ดี จะมีโอกาสวาสนาไหม๊ละเอย
เจอกี่คนกี่คนก็ไม่พ้นดั่งคนเก่า อีกกี่คราวอีกกี่ทีจะดีกันสักครั้งหนอ
ใจเจ้ากรรมของเรามันช่างมักง่าย ไปเสียทุกๆครา
แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งเสียน้ำตา หัวใจมันทำไมช่างมักง่าย
เจ็บเกือบตายเป็นปีๆไม่จำหรือ จะต้องลองต้องรอกันทำไม
หยุดหัวใจชอบมักง่ายจากนี้ไปถึงอย่างไรก็จะต้องทดลองดู
โปรดอย่าถือโปรดอย่าด่าว่า เรานั้นมันโง่เอง...........
หน้าส่วนตัว
1284
