หน้าส่วนตัว
พรุ่งนี้...ของเรา
คงเงียบเหงาเมื่อมันไม่มีใคร
ท้องฟ้าที่เคยสดใส
คงหม่นใจกับคำร่ำลา
ประตูที่มีกลอนคงช่วยสอน
ให้ล็อกหัวใจไว้ให้แน่นหนา
แสงแดดที่แสนแสบตา
คงมีวันอำลาฟ้ากว้างแสนไกล
ดอกหญ้าที่เคยแห้ง
ยังมีวันเคยแล้งฝนได้
แล้วนับประสาอะไร
ที่ชั้นคนนี้จะไม่มีเทอเลย
1112
