10 เมษายน 2547 19:17 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ขอลำนำ รักหวานๆ ผ่านโพเอม
เราเติมเต็ม ให้หวานหยด มดชักดิ้น
รวมพลหวาน ยศ มัท วา กี้ มีทั้งสิ้น
เริ่มดื่มกิน รักหวานมัน กันแล้วเรา
หวานในรักซึ้งในมิตรภาพ.
เริ่มซึมซาบคลายความทุกข์ และความเศร้า
เติมความรักนิดหน่อยในใจเรา
ลบความเหงาด้วยรักชักนำพา
ใครที่นี่ที่มีรัก...อันสดใส
ขอให้รักตลอดไป..ชั่วดินฟ้า
ใครยังแห้ว...รอคนรัก..ที่ยังไม่มา
ขออวยพรให้สมอุรา ในเร็ววัน
อย่าท้อถอยนั่งคอยรอความรัก.....
ต้องมีสักคนที่คู่ควรอย่างใจฝัน
แม้อยู่ห่างแสนไกลได้พบกัน
คือพรหมสร้างบันดาลให้ได้เจอ
รอเสมอเพียงเธอที่รอมา
ใจศรัทธารักมั่นฉันเสนอ
บอกได้เลยไม่ฝันและไม่เพ้อ
ฉันพร้อมยอมรักเธอตลอดไป
อนาคต ไม่แน่นอน หรอกนะคะ
รอเวลา นานนานนั้น คงไม่ไหว
ขอรักแค่ ปัจจุบัน ที่ฉับไว
รักด้วยใจ เที่ยงแท้ อย่าแชเชือน
หนึ่งหัวใจที่ให้ไม่แปรเปลี่ยน
ยังวนเวียนคิดถึงเปรียบเสมือน
ปลาคู่น้ำข้าวคู่นาฟ้าคู่เดือน
แม้วันเลือนลับไป...ใจยังคอย....
เหมือนที่ฉันคอยคนรักของฉันอยู่
เค้าจากไป ....ไกลสุดกู่...รักไม่ถอย
รอตะวันดวงเก่า...ที่เฝ้าคอย....
กลับมารัก...ฉันหน่อย...เหมือนเมื่อวาน
ทรมาน สะท้านรักไม่พักพิง
ลบทุกสิ่งที่คิดช่างน่าสงสาร
รักเก่า ๆ ที่ทุเลาแสนร้าวราน
มาขับขานรักวันวานรานฤทัย
7 เมษายน 2547 13:24 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
@ร้อยรักหลอมดวงใจให้เป็นหนึ่ง
มิตรภาพซาบซึ้งสมัครสมาน
สร้างชีวิตเพื่อความสุขสำราญ
เราร่วมสานสายสัมพันธ์ฉันมีเธอ
@ในวันนี้มีเธออยู่ดูไม่เหงา
คลายความเศร้าเพราะมีเราเคียงเสมอ
เพราะหัวใจสุขได้เพียงมีเธอ
แอบละเมอพร่ำเพ้อทุกเวลา
@เหม่อมองฟ้าหมองหม่นจนใจหาย
ยังไม่วายหลงใหลเสน่หา
ได้ค้นพบรักแท้มีคุณค่า
เป็นสัญญาเธอฉันนั้นไม่ลวง
@เป็นเหมือนบ่วงความรักจากทั้งสอง
ตามครรลองแห่งจิตคิดห่วงหวง
รักของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับดวง
มีแต่ความห่วงใยมอบให้กัน
@เพราะมีฉันและมีเธอในวันนี้
จึงพบสิ่งดีดีที่สุขสันต์
ทุกนาทีมีเราเคล้าคลอกัน
ร่วมสร้างฝันสรรสร้างร่างรักเรา
5 เมษายน 2547 20:10 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ-ม้าก้านกล้วย
จันทร์เหงาทอแสงงามท่ามกลางฟ้า
ไกลเกินกว่าจะ เอื้อมคว้า มาสมหวัง
ใจเหงาลอยลมไปในภวังค์
ไกลเกินจะเหนี่ยวรั้ง ทั้งที่รอ
แม้เป็นได้แค่คนนี้ ที่คิดถึง
เธออาจจะไม่ซึ้งทำไมหนอ???.
หวังค้างในหัวใจได้แต่รอ.
นั่งตัดพ้อรำพันต่อโชคชะตา...
ดาวลอยเธอเด่นฟ้า ไม่กล้าเอื้อม
เชื้อคอยเชื่อมสัมพันธ์เผยเคยร้องหา
พลังรักทุ่มทั้งใจไม่ย้อนมา
หยาดน้ำตา จึงพร่างพราวเมื่อดาวเยือน
สายฝนหลั่งพรั่งพราวราวคำสาป
ที่ซึมซาบรสรักที่เฉือดเฉือน
ความปวดร้าวราวมีดกรีดแวะมาเยือน
เหมือนคอยเตือนว่าหมดสิทธิ์อย่าคิดเลย
สิ้นฝนจันทร์กระจ่างสว่างเรือง
สิ้นเปลืองแรงถากถางสร้างเฉลย
เพราะห่วงหาหากไม่ถึงจึงลงเอย
ทั้งที่เคยมั่นสัญญา น่าน้อยใจ
รักรักรักรักมากรักที่สุด.
ไม่อาจหยุดความคิดถึงเธอซึ้งไหม.
รักรักรักรักเธอหมดหัวใจ
อยากอยู่ใกล้อยากใส่ใจไม่ห่างกัน
อยากจะลอยข้ามดาวไปเฝ้าเพ้อ
อยากจะเจอเพียงพักตร์รักและฝัน
อยากจะเดินเคียงข้างไม่ห่างกัน
แต่เพียงพร่ำรำพันแค่ฝันลวง
คิดถึงมากเท่าใดใจยิ่งหวัง.
สำนึกสั่งเหตุใดไยจึงหวง.
ทุกถ้อยคำย้ำความหมายไม่เคยลวง
ได้แต่ห่วงคอยหวงตลอดมา