23 เมษายน 2546 15:09 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เอ่อ....เอ้อ...เฮ...เฮ้...ลูกเอ๋ย....
แม่ไปไฮ... พ่อไข่มาหา.... แม่ไปนา...หา...ปลามาป้อน...
แม่เลี้ยงม่อน....เข้ป่าสวนมอน...เอ่อ...เอ้อ...
ยินเสียงกล่อมสะท้อนจิตยังคิดถึง....
ความทรงจำภาพหนึ่งทำหวั่นไหว....
เสียงเรียกหาจากคนที่ห่างไกล....
บอกลูกให้กลับคืนถิ่นที่จากมา....
เห...เห่...เอ่อ...เอ้อ...เฮ...เฮ้...ลูกรัก...
ทำงานหนักเหนื่อยไหมใจเรียกหา....
แม่จะกล่อมเจ้านอนนะขวัญตา...
ถ้าอ่อนล้า...เป็นกำลัง...ให้ก้าวเดิน...
ทุกค่ำคืนนั่งนับดาวพราวบนฟ้า...
เหมือนสัญญาความรักไม่ห่างเหิน...
อุปรรคต่างต่างกล้าเผชิญ....
ไม่หลงเพลินกลลวงหลอกล่อใจ....
เอ่...เอ้...เอ่...เอ้..แก้วตาของแม่เอ๋ย...
กลับมาเชยชมขวัญวันสดใส...
นอนหนุนตักพักเหนื่อยทั้งกายใจ...
อย่าร้องไห้กับชีวิตที่ผ่านมา...
แม่จะกล่อม...กล่อมเจ้าพะเนาจิต...
ลูกคือขวัญชีวิตรักหนักหนา....
ทุกคืนกอดออดอ้อนชื่นชีวา....
ปรารถนาเห็นลูกสุขทุกวันคืน....
แม่จ๋า...ลูกเหนื่อยล้ากับความฝัน...
ทุกคืนวันต้องทุกข์ทนขมขื่น...
เมืองมายาพาช้ำใจกล้ำกลืน...
อยากจะคืนสู่อ้อมกอด...ให้ปลอบโยน...
แม่จะร้องเพลงกล่อมเจ้าทุกเช้าค่ำ...
ลืมน้ำคำหม่นไหม้...ความสับสน...
หลับเถิดหนา...หลับเถิด...ดวงกมล...
ฝากความทุกข์หมองหม่นบนตักแม่....
รุ่งอรุณแล้วซีนะสุดที่รัก...
ความทุกข์หนักผ่อนคลายไม่แยแส...
ขอเพียงมีคนที่รักคือ...แม่...
คงไม่แพ้อุปสรรคอย่างแน่นอน...
เห่....เห้...เห่...เฮ้....หลับเถิดนะ...แก้วตา...
6 เมษายน 2546 21:41 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ถึง....ดาวบนฟ้า...
ส่งจดหมายให้ใครสักคน...
บอกเขาที...
ว่าฉันยังรอ...
ยังคงตามหา....
เทียน....เทียน...ที่รัก...
เธออยู่ที่ไหน...
จดหมายจากใจที่ส่งไป...
จะถึงเธอไหมนะ....
ถึง...พระจันทร์...
วันนี้ไม่มีเทียนอยู่...
เหงาจัง....
ไม่รู้จะอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไร...
เมื่อไม่มีอ้อมกอดเธอ...
ไม่มีลมหายใจของเธอ...
ถึง...พระอาทิตย์...
ความอบอุ่นที่ได้รับ...
มันร้อนแรงมากเกินไป...
แต่เมื่อไรที่อยู่ใกล้เธอ...
กลับกลายเป็นความอบอุ่น...ผ่อนคลาย...
ถึง....บุรุษแห่งกาฬ....
เธอยังต้องการกำลังใจจากใครไหม...
เห็นเธอเหงาเหงา...เศร้าจับใจ...
เหมือนกับว่า...
จะขาดใจ...ทุกทุกวัน...
งงนะ ทำไมถึงมัวหลงงมงายกับความรัก...
ที่จอมปลอม...หลีกบ้างคงจะดี...
ถึง...คนน่ารัก....
วันนี้ฉันรู้แล้วว่า...ทุกอย่างที่เห็น....
อาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด...
จากวันนี้...
จดหมายทุกทุกฉบับที่เขียนถึงทุกทุกคน...
คงจะทำให้คนที่หนาวใจ...
รู้สึกผ่อนคลาย...
ต่อไปจะไม่เขียนจดหมายถึงใครอีกแล้ว...
คิดถึงใครบางคนจัง...
ถึง.....ถึง....ถึง....????????
6 เมษายน 2546 20:06 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เกิดเรื่องที่มั่วมั่ว...
เริ่มเวียนหัว...เริ่มหวั่นไหว...
กินข้าวไม่ทันไร...
ก็มีใครส่งข่าวมา...
มั่วสุมมิใช่ดอก...
เป็นกลหลอกมั่วเสน่หา...
มัวเมาหลงสุรา...
นารีเคล้าเร้าอารมณ์...
มั่วยาพาชีพดับ...
ชีวิตอับทนขื่นขม....
มั่วพนันพลันอกตรม...
หลงชื่นชมเป็นสิ่งดี...
มั่วกลอนผ่อนหนักได้...
ไม่เป็นไรมั่วแบบนี้...
มั่วรักคาวโลกีย์...
หลงโง่งมอยู่ทำไม.....
หันมามั่วอย่างอื่น...
ชีวาชื่นสนใจไหม...
มั่วเก็งข้อสอบไง...
เผื่อเดาใจได้ถูกทาง...
ยิ่งใกล้วันจะสอบ...
ค้นคำตอบแสงสว่าง...
จะมั่วยังไงบ้าง...
ใครตอบได้ช่วยบอกที....
5 เมษายน 2546 20:05 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
@แทนความหมายแห่งรัก จากใจ ดวงหนึ่ง
คำพูดที่บอกไว้ ทุกครั้ง
เป็นคำสัตย์ส่งให้ หวังแค่ รู้ความ
อย่าปล่อยให้อ้างว้าง พร่ำเพ้อเพียงลม
@อยากสมดั่งมุ่งหมั้น สัญญา ต่อกัน
มิใช่หลงเสน่หา เท่านั้น
คอยสอดส่ายสายตา พาชื่นกมล
อุปสรรคขวางกั้น จะก้าวฝ่าไป
5 เมษายน 2546 18:51 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เพียงฝันวันหม่นไหม้ แค่สุขทุกข์ฤา
เปรียบรักเป็นเช่นมุก ผ่องแผ้ว
สองมือไขว่คว้ารุก ยิ่งห่าง ไกลไป
ลาลับแล้วดวงแก้ว โศกเศร้าอาดูร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
หน้าส่วนตัว
1794
