21 สิงหาคม 2555 12:51 น.
เจ้าพานทอง
ยังสู้ ไม่รู้ถอย
ยังเฝ้าคอยตามความฝัน
เดินหน้าและฝ่าฟัน
รอถึงวันอันสมจินต์
อุปสรรคถึงหนักหนา
หรือปัญหาจะหนักหิน
ยากเข็ญเป็นอาจินต์
หรือหมดสิ้นสูญกำลัง
ขอใจให้ตั้งมั่น
ไม่พรึงพรั่นหมั่นจริงจัง
ใจเราเฝ้าระวัง
อย่าได้พลั้งเผลอหมดใจ
ตัณหามายวนยั่ว
รีบเตือนตัว มัวเหลิงไฟ
ลงต่ำหรือนำไป
ก็ด้วยใจเพริดไปเอง
ถ้าใจไม่อ่อนล้า
ใครจะกล้ามาข่มเหง
หน้าไหนไม่หวั่นเกรง
บอกตัวเองเราเก่งจริง
11 สิงหาคม 2555 15:06 น.
เจ้าพานทอง
สุดท้ายก็เหลือเราเพียงลำพัง
อยู่กับแค่ความหลังที่พังพ่าย
สิ้นแรงล้ากำลังช่างเดียวดาย
ข้างกายว่างเว้นไม่เห็นใคร
เคยวิ่งวนบนชีวิตผิดครรลอง
หมายปองก็รักแท้แน่ที่ไหน
มีแต่คำฉ่ำหวานสานหัวใจ
แต่นานไปก็สิ้นหวานน้ำตาลปลอม
หรือตัวเองที่โง่งมปมความรัก
เคยตระหนักว่ารสรักจักหวานหอม
แท้ก็ลวงบ่วงใจให้ดมดอม
หลอกให้ยอมพร้อมใจให้หลงลม
ตั้งคำถามถามใจให้กระจ่าง
ยังไงบ้างกับทางนี้ที่ขื่นขม
เท่านี้จะพอไหม ใครชื่นชม?
ตัวเองตรมแต่ข่มไว้ในความจริง
เหนื่อยเกินแล้วจะไขว่คว้าหาใครใคร
เหนื่อยเกินไปจะให้ใจกับทุกสิ่ง
ขอเจ็บจำทำใจไม่พึ่งพิง
ไม่ขอวิ่งหวังตาม...กับความลวง