21 มิถุนายน 2549 15:17 น.
เจ้าพานทอง
อิงเกยเขนยไหนจะคล้ายเจ้า
กอดกกเหมือนนกเศร้าเฝ้าฝัน
คืนร้างปีกล้า--มีพระจันทร์
ดั่งเพื่อนเตือนกันว่าฉันรอ
โผจากพรากไปไกลสุดกู่
อกโหว่งแหว่งรูตัวคู้ห่อ
เกาะโศกโบกเศร้ายังเร้ารอ
ตาแดงแห้งฝ่อคือหัวใจ
อกอุ่นเหมือนเดิมช่วยเติมเชื้อ
ใครก็ได้ให้เผื่อผ้าผืนใหม่
ห่มเหงาคลุมหงอย--ที่คอยไป
คืนรักครั้งใหม่ที่ใจคอย
แต่ไม่มีวี่แวว--แคล้วคลาด
นึกอนาจเก็บหนาวและน้าวหงอย
เอาจี้จิ้มใจให้เป็นรอย
เพื่อจะตราว่าคอยละห้อยนาน
เคว้งเคว้งคืออารมณ์บ่มเศร้า
ร้าวร้าวคือหัวใจไห้ขาน
ปราศคนสนใจไร้เบิกบาน
เป็นแค่คนผ่านแล้วผ่านเลย