8 มีนาคม 2549 14:36 น.
เจ้าพานทอง
ทีละน้อยทีละนิดเธอคิดมาก
กลัวลำบากกลัวยากไร้ที่ได้อยู่
จากรักเหน็บจากเจ็บช้ำน้ำตาพรู
จึงระหดจึงหดหู่อยู่ร่ำไป
คงจะดีหากมีใครให้ห่วงหา
แค่เงยหน้าพาพบสบตาใส
มีสักคนคอยยื่นมือถือน้ำใจ
ส่งมอบให้ไม่เกี่ยงงอน...ป้อนใจจริง
แต่เธอเก็บเจ็บไว้ข้างในอก
เก็บช้ำฟกแฝงกายผีร้ายสิง
จึงหวาดหวั่นพรั่นใจได้แต่ติง
ละและทิ้งทึ้งน้ำใจไม่ไยดี
โปรดอย่ากลัวตัวฉันจะมั่นอยู่
คอยเอ็นดูชูรักขอสักขี
จงโยนร้ายหน่ายระทมขมชีวี
อย่ารอรีร่อนช้ำใจให้ไกลลา
มือฉันยื่นเพื่อยืนยันไม่หันหก
เพียรเวียนวกพกรักมาทักหา
ขอเธอเลือนเลื่อนความหลังที่ฝังตา
เพื่อออกมาหาความจริงสิ่งสมปอง
เพราะฉันรอไม่ท้อหรือย่อหยุด
ถึงที่สุดจุดนี้มีเพียงสอง
จะบอกกล่าวเล่าเรื่องให้เรืองรอง
จะกู้ร้องก้องฟ้า...ว่ารักเธอ
1 มีนาคม 2549 11:37 น.
เจ้าพานทอง
เหมือนไม้หอมดอมดมฉมชีวิน
ไม่หมดสิ้นกลิ่นระรวยและสวยหวาน
เหมือนแสงทองของวันใหม่ได้เบิกบาน
สว่างนานสานรักสลักใจ
เหมือนต้นกล้าเติบแกร่งในแหล่งนี้
เป็นสักขีชี้รักที่ฝักใฝ่
เหมือนธารน้ำฉ่ำเย็นกระเซ็นไป
นำน้ำใจไหลเย็นเป็นคู่กัน
ก็เหมือนเรามีรักแลก...แจกรักให้
ตั้งแต่ใจได้พบประสบขวัญ
ก็แบ่งใจให้เธอเสมอกัน
ชื่นชีวันทุกวันไปไม่หน่ายเลย
แม้ทางไกลอาจได้พบอุปสรรค
เราร่วมแก้แพ้ก็พัก...จักเฉลย
เข้าใจกันปันความเห็นเหมือนเช่นเคย
ฟังคำปลอบที่ชอบเอ่ยที่เคยเนา
รักนี้นานผ่านปีไม่มีเปลี่ยน
เพราะเราเพียรเพิ่มรักสลักเสลา
แม้กาลล่วงยิ่งบ่วงใจ...ไม่บรรเทา
กี่ปีเก่า...แต่รักเราไม่เก่าเลย
---------------------
ยิ่งนานวันฉันและเธอเจอความเศร้า
ช่างเบื่อเน่าเจ่าจดหมดรักจริง
(บาทนี้เอาไว้แช่ง 555)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าพานทอง
หน้าส่วนตัว
1452
