29 มกราคม 2549 10:22 น.
เจ้าพานทอง
เรืองเรืองเริ่มลับฟ้า.....
หว่างกอหญ้าคอยรับส่ง
สีแดงแข่งเหลืองคง.....
ดั่งบรรจงจัดแจงไว้
ดอกหญ้าชูปลายยอด.....
สูงเลยลอดลมพัดไป
เอนลู่ยักย้ายไหว.....
ตามบรรเลงเพลงยามเย็น
ใบหญ้ายุ่งยวบยอบ.....
แยงแสงบอบบางที่เป็น
เย้าหยอกดวงไฟเห็น.....
ว่า 'หนีมืด' หรืออย่างไร
ฟ้าหม่นเริ่มมีหมอก.....
แห่งชำชอกและช้ำใจ
ตะวันหลบทันใด.....
โลกแห่งไฟดับมืดมน
อาทิตย์นั้นหลีกลี้.....
หญ้าหลากสีกลับอดทน
เสียดยอดแทงไปบน.....
ฟ้าหม่นไหม้ใจแกร่งเกิน
20 มกราคม 2549 11:51 น.
เจ้าพานทอง
จับปากไก่ไล้อักษรแล้วร่อนร่าย
เริ่มระบายพรายรุ้งที่คุ้งแขวง
วาดตะวันแลจันทราจ้าแจรง
สีแสดงแสงอุทัยใส่จินตา
เสกเมรัยในทะเลแล้วเทจิบ
รินน้ำทิพย์สิบสวรรค์พันรสา
อภิรมย์ฉมกลิ่นประทิ่นทา
รจนาค่าขวัญอัญเชิญชม
เหล่าบุรุษเหล่าสตรีมีความฝัน
ต่างประชันต่างบรรเลงเพลงสุขสม
ขีดลายเส้นเป็นลายกลอนอ้อนอารมณ์
ขีดขื่นขมเป็นชมชื่นได้รื่นนาน
เขียนหม่นมืดเขียนสว่างเป็นทางใหม่
เขียนหัวใจเขียนสมองให้ลองอ่าน
เขียนดวงดาวเขียนราวฟ้าเขียนอาคาร
เขียนนรกเขียนวิมานผ่านคำกลอน
เพราะช่างฝันจึงปันจิตที่คิดเพริศ
ก่อบรรเจิดเกิดบรรจงคงเอื่อยอ่อน
สร้างโลกซ้อนซ่อนโลกเก่าเคล้าละคอน
ที่เน่าหนอนที่ร้อนร้ายระคายคาว
ด้วยอยากฝันถึงตะวันฝันจันทรา
ฝันเมฆาด้นอากาศวาดเวิ้งหาว
ปล่อยความคิดปลิดความขึ้งทึ้งความร้าว
ให้เหลือกลุ่มหนุ่มสาวเจ้าแห่งคำ
ใจอยากรี้หนีจริงที่อิงอยู่
ไม่อยากรู้เรื่องร้ายหลายสิ่งส่ำ
อยากอยู่ในไสวสดหมดมืดดำ
มรรคาธรรมที่อำรุงของทุ่งทอง
จึงจับจ่อเพื่อจดจารเสกงานศิลป์
ให้อยู่เรื้องเฟื้องสุบินถิ่นงามผ่อง
เป็นกลกานท์ผ่านสวรรค์อันรังรอง
สืบสมปองครองหัวใจไปตราบกาล
18 มกราคม 2549 09:56 น.
เจ้าพานทอง
โนรีนกผกผวาปีกล้าร่อน
จรจากคอนซ่อนตัวมัวเที่ยวหนี
สู่โลกกว้างทางลำบากอยากหลบรี้
พบอารีพบลำเค็ญเป็นธรรมดา
ปักษาน้อยค่อยย้ายถิ่นโผผินเรื่อย
มิพักเหนื่อยมิเมื่อยถามเพื่อตามหา
ความอบอุ่นมาหนุนนอนเมื่ออ่อนล้า
เพียงได้พาพบที่หมายกายปลอดภัย
บ้างเจอคนใจดีมีการุณย์
คนใจบุญอุ่นอุราได้อาศัย
หลุบปีกเปลี้ยเพลียผ่อนพักคลายหนักใจ
รังบ้านไร่ในถิ่นเถื่อนเพื่อนนกนาง
แต่เจอช้ำระกำร้ายไม่วายเว้น
แสนยากเย็นเข็ญขุกปลุกขวัญขวาง
ให้ร่อนปีกอีกครั้งยังเหลือทาง
เศร้าซ้ำบ้างกลางกระแสที่แปรปรวน
บินอยู่นานน่านฟ้ากว้างเวิ้งว้างนัก
ขวัญขยักนึกหนักอกจึ่งวกหวน
สู่ถิ่นเก่าเคยเนานอนย้อนทบทวน
หลังคิดครวญจึ่งหวนกลับมาหลับรัง
คงไม่มีที่ใดจะได้อุ่น
จะได้หนุนคอนเดิมเคลิ้มความหลัง
ณ ตรงนี้มีฟางเก่าเรานอนนั่ง
แม้นผิดหวังแต่รังนี้สุขีนาน
ไม่ถามแล้วไม่ถามหานภากว้าง
ไม่อยากคว้างอยู่กลางหนบนความหาญ
เพราะเหนื่อยกายใจก็โหยโรยเบิกบาน
ไม่อยากพานพบเพียง ว่าง ในทางไกล
10 มกราคม 2549 12:57 น.
เจ้าพานทอง
๐ กระหวัดรุ้งรุ่งเรืองแล้วร่วงโรย
แหบโหยเสาะหาทิพย์กระยาหาร
อันเอมโอษฐ์โอชาตะละกานท์
กลับไร้ซึ่งแก่นสารสรณะครอง
๐ วาบวับที่จับแจ่มแอร่มหล้า
ก็พลันสูญสิ้นค่ามิอาจสนอง
หายห่างสร่างซ่ามิอาจปอง
ระเรื่องรองทองกวีหลบรี้ไป
๐ สายเสียแล้วละ ฤา สิเนหาหาย
รสลลายเสนาะฉันท์ที่ฝันใฝ่
เพลงกาพย์ราพณาสูรจากไผท
เหตุไรรอนสว่างห้างคำกลอน
๐ ฤ ผู้คนไม่ดูดายกลายเป็นบ้า
มรรคาชีวินกลับผินผ่อน
จึ่งเปลี่ยนแปรแดด้วนดับอาทร
ให้เลื่อนรายถ่ายถอนห่อนอารมณ์
๐ วรรณศิลป์บินโบยโกยหนีลับ
บ่อาจจับคว้าได้ดังประสงค์สม
ผิว์พิรุณถ้อยคำอดพร่างพรม
อวิชชาข่มขมขื่นมิวางวาย
๐ เมื่อนั้นแลโลกาภินาศครอง
ครอบคลุมผองมนุษย์ทุกขุมข่าย
เหตุด้วยวรรณศิลป์ภินท์ทลาย
ตกตายรายทางถูกหมางเมิน
๐ คงเหลือแต่ซากกวีวาดไว้หว่างสือ
ให้บันลือเนานานสารสรรเสริญ
จารจารึกสุนทรีย์ที่เพลิดเพลิน
แม้คนเมินยังยั้งอยู่คู่แผ่นดิน...ฯฯ
6 มกราคม 2549 13:12 น.
เจ้าพานทอง
แม้จะด้อยน้อยใจในชะตา
เพียงดอกหญ้าไร้ญาติขาดทรัพย์สิน
แต่ไม่ขอย่อตัวมัวคลุกดิน
จะขอป่ายตะกายถิ่นสิ้นทุกข์ตรม
แล้วมุ่งหน้าพาพบประสบหวัง
หนทางดั่งแสงดาวน้าวนำสม
บูอาโนส ไอเรส เขตนิยม
ให้ชื่นชมฉมโฉมโลมประชา
เมื่อสู่กรุงมุ่งกระโดดโลดแล่นเล่น
ละคอนเด่นเป็นเอกเฉกคาถา
เนรมิตชีวิตผันวันมายา
เอวิต้า ดาราดังในฝั่งทอง
แล้วจึงพบนายพลคนวิเศษ
เสน่ห์เพศเหตุรักปักใจสอง
ฆวน เปรอน ผู้รู้การณ์หาญช่ำชอง
กลการเมืองไม่เป็นรองครองใจคน
เรืองอำนาจราษฎร์หนุนพูนศรัทธา
แท้มายาพาหลงงงในผล
เพราะ ประชานิยม รุ่งมุ่งร่ายมนต์
ให้ผองชนที่ล้นรัฐไม่ขัดเคือง
หญิงโสภาสง่าล้ำนำน้ำใจ
ช่วยคนให้ได้พบทางอย่างปราดเปรื่อง
การกุศลดลให้เห็นอยู่เป็นเนือง
ศรัทธาเฟื่องเรืองนามผู้งามใจ
คนจนยากได้พึ่งจึงนับถือ
เกียรติระบือลือนามความสดใส
ดั่งนักบุญคุณงามความห่วงใย
ส่ง อาเจนติน่า ให้ได้แบ่งปัน
มูลนิธิมากมีสักขีสร้าง
เครื่องอำพรางโภชย์ผลดลภาพฝัน
แท้อุบายให้ประชามาร่วมกัน
เพื่อสุขอันเรื่องรองของผู้นำ
แม้กระนั้นวันวารยังจารอยู่
ใจทุกผู้รู้คุณบุญอุปถัมภ์
ที่ เอวา พาสร้างต่างจดจำ
ระลึกคำความดีที่ได้เป็น
ฉันจะอยู่คู่เธออาเจนติน่า
คือสัญญาตราไว้เพื่อให้เห็น
คุณงามแท้แม้ตัวตายไม่วายเว้น
ยังอยู่เป็นเช่นตำนานสานความดี
บทสรุปของสาวน้อยผู้ด้อยยาก
ทางลำบากถากสิ้นสู่แสงสี
จนได้เลื่อนเคลื่อนตนพ้นราคี
เป็นดาวดีดั่งดวงใจในผองชน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าพานทอง
หน้าส่วนตัว
1353
