8 กุมภาพันธ์ 2549 10:34 น.
เจ้าพานทอง
พิศดวงหน้าพาฝันคืนจันทร์เหงา
เพียงเงาดาวร้างดูห่างเหิน
แต่สองนัยน์ไขประกายพรายเพลิน
แค่เมียงเมิลก็เขินขวยด้วยฤทธิ์ตา
เหนียมหน่อยถอยนิดคิดไกลไกล
เตรียมใจไว้อยู่ดูกังขา
คำจำนรรจ์อันหวานสุคันธา
เป็นมายาลวง ฤา คือสิ่งใด
ขอนะขอคิดสักนิดหนึ่ง
ใจไม่ถึงจึงละล้าละลังไว้
อยากดูรู้ให้แน่แก่หทัย
เป็นไฉนไตร่ตรองกรองดูกร
หัวใจที่ไหวไหวที่ไกวแกว่ง
เต้นแรงแปร่งไปคล้ายถูกศร--
ทิ่มทลายใจเพริศเกิดอาวรณ์
ติดตายไม่ถ่ายถอนอ่อนอุรา
ความจริงสิ่งใดในใจเธอ
โปรดเสนอถ้าเออชอบจะตอบว่า
จะรักมั่นไม่หันเหทุกเวลา
คือสัญญาตราไว้ในแดดวง
จะผูกสายด้ายแดงแห่งความรัก
ผูกสมัครถักก้อยเป็นสร้อยห่วง
ระวังระไวใจจ่อบ่หลอกลวง
จะบ่ท้วงทวงหัวใจที่ไหวโยน
5 กุมภาพันธ์ 2549 00:04 น.
เจ้าพานทอง
ฉันเป็นคนรักเธอ,,,คอยเพ้อถึง
ไม่ใช่คนที่เธอพึงคนึงหา
ฉันจริงใจใฝ่ดีมีรักมา
เธอกลับลาพารักรี้ไม่มีใจ
ไปหาคนอื่นดีมีกำนัล
มีของขวัญอัญมณีสีสดใส
ฉันมีเพียงเสียงสะอื้นรื้นหทัย
มีหัวใจที่ไหลเหลวที่เลวทราม
เธอจึงเมินเหินห่างหมางใจนัก
ไม่นึกรักสมัครใคร่?...ฉันไถ่ถาม
เธอตอบว่าน่าเบื่อไม่เชื่อตาม
ที่บอกความคำน้ำใจคำใฝ่รอ
เป็นแค่ฝันผันผ่านแล้วราญหาย
หมดความหมายตายซากยากคืนขอ
แสนเหี่ยวแห้งแรงโรยโหยไห้รอ
ระทดท้อระย่อใจไม่อาจทน
แม้จงรักภักดีเธอเสมอยิ่ง
กลับเป็นสิ่งแสร้งร้าย...คล้ายล่องหน
เธอไม่แลไม่แม้มองกรองกมล
เธอไม่สนคนเช่นฉันตันติดดิน
แล้วจะรั้งนั่งอยู่ไยไม่หนีหน้า
ฉันตอบว่าบัญชารักช่างหนักหิน
ทำให้ฉันไม่ผันจากพรากยุพิน
ยังวนเวียนไม่เปลี่ยนจินต์ยินดีรอ
3 กุมภาพันธ์ 2549 16:50 น.
เจ้าพานทอง
ก๊อกก๊อกก๊อก...ข้างนอกนี้มีคนอยู่
เปิดประตูดูหน่อยจะได้ไหม?
มีคนดี...คนที่รอขอเข้าไป
นำหัวใจมาให้คุณ...ได้อุ่นพลัน
หอบดอกไม้ช่อใหญ่ใส่ห่อสวย
ผูกโบว์ด้วยดิ้นทองเป็นของขวัญ
มีรอยยิ้มพิมพ์ใบหน้า...ค่ารางวัล
แด่น้องนางที่ช่างฝัน...ปันสุขใจ
เปิดเถิดหนา...เปิดมาเจอเกลอคนเก่า
ปิดความเศร้าเจ่าจุกลุกขึ้นใหม่
ปิดหมองหม่นทนเทวษระเห็จไป
เพื่อเปิดไฟส่องทางสว่างเพลิน
เมื่อเปิดแล้ว...อย่าหลงแคลงหรือแหนงหน่าย
อย่าหลบหายอายด้วยความขวยเขิน
ผมมาดีพลีหัวใจให้ยอเยิน
ขอคุณเชิญเข้าสักนิด...อย่าปิดกลอน
เคาะก็แล้ว...เรียกก็แล้วอยู่แถวไหน
หรืออยู่ไกลไม่ยินเสียงสำเนียงอ่อน
เฝ้ารอท่าหน้าเหี่ยวเทียวเว้าวอน
แต่คุณจรร่อนรี้ไม่มีใจ
ก๊อกก๊อกก๊อก...ข้างนอกนี้มีคนมา
เปิดหน่อยหนาบ้านนี้มีคนไหม
มาหลายบ้านนานปี...มิมีใคร--
เปิดหัวใจรับผมเลย...ช่างเฉยชา
เศร้า... (กระซิกๆ T_T)
31 มกราคม 2549 17:54 น.
เจ้าพานทอง
พ่อกูใหญ่ใครอย่าเทียมอย่าเหี้ยมหือ
พ่อกูคือผู้นำจำใส่หัว
อิทธิพลล้นหลามคนขามกลัว
มีชื่อชั่วเป็นตัวศักดิ์หนักแผ่นดิน
จะยื่นมือมาถือแคว้นก็แสนง่าย
แค่แปลงกายร่ายแหลกแล้วแหกหิน
หยิบใส่ปากอยากโหยหาโกยกิน
สูบเสร็จสิ้นซากไม่เหลือไม่เผื่อใคร
พ่อนั่งแต้ให้แห่หามทุกคามเขต
ดั่งอาเพศเปรตสัตว์คนจัดให้
ช่างแสนเพราะเหมาะจริงยิ่งได้ใจ
พ่อชอบใช้ลิ้นตวัดแล้วกัดเมือง
พ่อไม่สนคนจะว่าจะด่าทอ
พ่อไม่ง้อรอใครได้คำเขื่อง
คำเล็กเล็กให้เด็กกินไม่สิ้นเปลือง
คำโตโต โอ้กินเนื่องกินนานนาน
พ่อมีพวกจวกบ่อยอร่อยแบ่ง
เหมือนฝูงแร้งรุมรึงทึ้งอาหาร
ออกอวดโอ่โก้โกงทุกโครงการ
เก็บกินเกินเงินงานผ่านพวกพรรค์
ออกล่าเหยื่อเหลือคนชนบท
แสดงสดซดแซบเสียงสนั่น
คนยกยอประจ๋อประจบครบครัน
ผู้นำนั่นที่ฝันไว้ได้มาเยือน
ใครสู่รู้พ่อกูฟันแหลกบรรลัย
พ่อไม่ไว้หน้าอินทร์พรหมคมมีดเฉือน
พ่อปกปิดคิดฉกหมกเลวเลือน
เอาแต่ได้ไม่แปดเปื้อนให้เพื่อนโกง
พ่อกูใหญ่ใครอย่าเทียมจงเจียมหัว
อย่ามามั่วมัวจับสับตายโหง
จงอยู่ใครอยู่มันนั่นจะโล่ง
หากฉ่างโฉ่งเตรียมโลงรอพ่อจัดการ
แล้วกูก็จะใหญ่ตามความโฉดใคร่
ช่างภูมิใจในตัวพ่อต่อชั่วฉาน
ลูกจะเดินตามรอยพ่อขอคิดมาร
จะคอยผลาญราญแผ่นดินให้สิ้นไป
30 มกราคม 2549 09:04 น.
เจ้าพานทอง
กุมมือ
สัญญาคือมือนี้ที่ส่งให้
สอดนิ้วสานรักจากดวงใจ
เกี่ยวกระหวัดมัดไว้ให้ติดตาม
เริ่มก้าว
ทางยาวยิ่งท้อ?ฉันขอถาม
จะร่วมย่างทางไกลไหมคนงาม
ฤ คิดคร้ามไม่ตามไปใจระแวง
ก้าวสอง
ฉันทดลองมองเธอที่เผลอแผลง
นัยน์ตาเธอหวาดหวั่นพรั่นแสดง
อ่อนแสงแรงล้าตาพร่าพราย
ก้าวสาม
เธอเริ่มขามขาสั่นไม่มั่นหมาย
ใจหวะหวิวคิ้วเบียดเครียดไม่คลาย
ความกล้าลาหายพ่ายพลัง
ก้าวสี่
เธอรอรีมีกังวลอยู่หนหลัง
พะวักพะวงหลงทิศติดภวังค์
ความหวังพังแฟบแทบหมดทุน
ถามไถ่
เดินด้วยใจไปด้วยรักจักอบอุ่น
แต่หากเธอไม่เออชอบก็ขอบคุณ
ก็แค่หมุนหุนจากหากเบื่อเบือน
เธอตอบ
ขอให้ฉันมั่นชอบมอบรักเหมือน--
ดั่งเธอยื่นรักให้ไม่แชเชือน
จะเป็นเพื่อนเดินด้วยใจไปด้วยกัน
ฉันยิ้ม
ใจปิ่มเปี่ยมสุขเสกสวรรค์
เอาละจะรักษาสัญญามั่น
จะร่วมกันขันเดินเผชิญภัย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าพานทอง
หน้าส่วนตัว
1104
