18 เมษายน 2549 17:57 น.
เจ้าพานทอง
อยากถามนัก...รักหรือชัง....หยั่งให้รู้
ลองเลียบเคียงเมียงดูว่าอยู่ไหน--
ของห้องจิตสนิทเสน่ห์หรือเล่ห์ใจ
หรือเป็นแต่แค่ติ่งไส้...ไม่เหมาะควร
คนปอนปอนนอนหนาวทุกคราวคืน
คนมีกรรม...ทำหน้าชื่นฝืนใจป่วน
จะมีไหมใครแลแค่เชื้อชวน
จะไม่กวน...อย่าด่วนหนี...ที่นี่คอย
แค่คนธรรมดามาขอรัก
โปรดแบ่งใจให้พี่พักเพียงสักหน่อย
เพียงเท่านั้นฉันก็ซึ้งถึงตัวลอย
เพียงเท่านั้นที่ฉันคอย...ไม่ถอยลา
แต่กริ่งใจกลับไหวสั่นพลันร้องเตือน
คิดแค่เพื่อนเหมือนอื่นเขาเรากังขา
หรือไม่ชอบที่มอบใจสื่อนัยน์ตา
จนเกลียดขึ้งบึ้งหน้า...บอกลาไกล
จึงบากหน้ามาถามหาความซื่อ
ที่คิดคือความจริงสักสิ่งไหม
ผิว่ารัก...จักขอคู่เป็นชู้ใจ
ผิว่าชัง...คงนั่งไห้ไร้ราคา
ที่ตอแยที่แท้รักสมัครคู่
ที่เยี่ยมอยู่ดูไม่ห่าง...หลงครางหา
ก็เพราะรักหนักแน่นแค่นอุรา
จึงถามว่า...รักหรือชัง...ลองหยั่งดู
8 มีนาคม 2549 14:36 น.
เจ้าพานทอง
ทีละน้อยทีละนิดเธอคิดมาก
กลัวลำบากกลัวยากไร้ที่ได้อยู่
จากรักเหน็บจากเจ็บช้ำน้ำตาพรู
จึงระหดจึงหดหู่อยู่ร่ำไป
คงจะดีหากมีใครให้ห่วงหา
แค่เงยหน้าพาพบสบตาใส
มีสักคนคอยยื่นมือถือน้ำใจ
ส่งมอบให้ไม่เกี่ยงงอน...ป้อนใจจริง
แต่เธอเก็บเจ็บไว้ข้างในอก
เก็บช้ำฟกแฝงกายผีร้ายสิง
จึงหวาดหวั่นพรั่นใจได้แต่ติง
ละและทิ้งทึ้งน้ำใจไม่ไยดี
โปรดอย่ากลัวตัวฉันจะมั่นอยู่
คอยเอ็นดูชูรักขอสักขี
จงโยนร้ายหน่ายระทมขมชีวี
อย่ารอรีร่อนช้ำใจให้ไกลลา
มือฉันยื่นเพื่อยืนยันไม่หันหก
เพียรเวียนวกพกรักมาทักหา
ขอเธอเลือนเลื่อนความหลังที่ฝังตา
เพื่อออกมาหาความจริงสิ่งสมปอง
เพราะฉันรอไม่ท้อหรือย่อหยุด
ถึงที่สุดจุดนี้มีเพียงสอง
จะบอกกล่าวเล่าเรื่องให้เรืองรอง
จะกู้ร้องก้องฟ้า...ว่ารักเธอ
1 มีนาคม 2549 11:37 น.
เจ้าพานทอง
เหมือนไม้หอมดอมดมฉมชีวิน
ไม่หมดสิ้นกลิ่นระรวยและสวยหวาน
เหมือนแสงทองของวันใหม่ได้เบิกบาน
สว่างนานสานรักสลักใจ
เหมือนต้นกล้าเติบแกร่งในแหล่งนี้
เป็นสักขีชี้รักที่ฝักใฝ่
เหมือนธารน้ำฉ่ำเย็นกระเซ็นไป
นำน้ำใจไหลเย็นเป็นคู่กัน
ก็เหมือนเรามีรักแลก...แจกรักให้
ตั้งแต่ใจได้พบประสบขวัญ
ก็แบ่งใจให้เธอเสมอกัน
ชื่นชีวันทุกวันไปไม่หน่ายเลย
แม้ทางไกลอาจได้พบอุปสรรค
เราร่วมแก้แพ้ก็พัก...จักเฉลย
เข้าใจกันปันความเห็นเหมือนเช่นเคย
ฟังคำปลอบที่ชอบเอ่ยที่เคยเนา
รักนี้นานผ่านปีไม่มีเปลี่ยน
เพราะเราเพียรเพิ่มรักสลักเสลา
แม้กาลล่วงยิ่งบ่วงใจ...ไม่บรรเทา
กี่ปีเก่า...แต่รักเราไม่เก่าเลย
---------------------
ยิ่งนานวันฉันและเธอเจอความเศร้า
ช่างเบื่อเน่าเจ่าจดหมดรักจริง
(บาทนี้เอาไว้แช่ง 555)
27 กุมภาพันธ์ 2549 14:40 น.
เจ้าพานทอง
หมดแล้วยังมนต์ขลังที่ฝังลวง
มนต์ที่หน่วงบ่วงร้ายขายความฝัน
มนต์ที่กดหดหัว...ที่กลัวกัน
มนต์ชั่วชั้นมนต์บรรลัย...ขอไถ่ลา
คนหมื่นหลายมิได้รู้...ชูสติ
หลงดำริหลอกใช้ให้ใฝ่หา
เขาครองอยู่โปรดดูนิดสะกิดตา
เพียงเงินหน้าก็บ้าเห่อเผลอหลงกล
เขาขายฝันบรรเจิดเกิดประโยชน์
แย่ที่โคตรโฉดฉินได้กินผล
ชาวบ้านไกลไม่ประสา...ไม่กล้ายล
เป็นแค่คนทนเทวษ...ไม่เอ็ดอึง
เขาโกงชาติขาดจริยธรรมแล้ว
แต่คนแคล้วคลาดรู้ดูไม่ถึง
รับแต่เสียงโทรทัศน์ที่ดัดดึง
ไม่รู้ซึ้งถึงกลไกข้างในปลอม
คนเลยยังตั้งต่อขอหนุนเขา
เพราะมัวเมาเดาไม่รู้อยู่ในกล่อง
ไม่เปิดตาพาใจให้เบิกมอง
ว่าเขาทำอย่างช่ำชองสนองตัว
ขอเถิดหนาตาเราอย่าเฝ้าปิด
เปิดสักนิดคิดสักหน่อยอย่าปล่อยหัว--
ให้ถูกลากถากไปไม่รู้ตัว
โปรดรู้ชั่วที่พัวพันอันตราย
ลุกขึ้นใหม่อย่าให้เขาเอากรอกหู
ลุกขึ้นสู้ดูวิเคราะห์ให้เหมาะหมาย
อ่านเอาเองเก่งกระจ่างทางประกาย
ยังไม่สายถ้าได้ทำ...อย่าซ้ำลวง
สื่อไม่สื่อ...มือไม่เห็นขึ้นเข่นข่ม
จึงติดตมจมปลักที่หนักถ่วง
รับข้อมูลหนุนฝ่ายเดียว...ไม่เหลียวทวง
จึงติดตำกรรมบ่วงทุกช่วงไป
พอเสียทีจากนี้ขอรี้หลบ
ไม่ประสบมนต์มารมุ่งขานไข
ขจัดสิ้นพวกกินชาติให้ปราศไป
ประชาธิปไตยได้ออกนอกกะลา
24 กุมภาพันธ์ 2549 11:33 น.
เจ้าพานทอง
โสดเอ๋ยโสดโปรดดูให้รู้หน่อย
คนโสดคอยหงอยเหงาเฝ้าถามหา
อ้อมกอดใครที่ใดเล่าจะเข้ามา
โอบอุราพาอุ่นใจได้กอดที
หากแค่แกล้งแสร้งสนกับคนโสด
ก็ไม่โกรธคดแค้นถ้าแล่นหนี
เพียงมาเล่นเป็นเพื่อนให้เหมือนมี--
คู่ชีวีที่หมายปองนานสองนาน
เชิญมาเหย้าเร้าหยอกบอกให้หลง
เข้าในพงดงใจใช้ทางผ่าน
เชิญมาปล้นกมลน้อยคอยเหนือคาน
ให้หัวใจได้สราญรับงานทำ
เพียงแค่นั้นฉันก็สุขจุกความรัก
เพียงแค่นั้นพลันประจักษ์รักชุ่มฉ่ำ
ในหัวใจไร้เศร้าที่เทาดำ
มีแต่คำพร่ำเพ้อเธอผู้เดียว
เพื่อจะได้ไม่มีสีดอกโสด
เพื่อไม่โกรธโทษชะตาฟ้าไม่เหลียว
เริงระบำนำรุ้งแทนคุ้งเคียว
มาเก็บเกี่ยวเหี่ยวเฉาเข้าฉางไป
แล้วก็จะสละโสดเคยโอดครวญ
จะไม่ยวนกวนคนที่หนไหน
จะมีแน่แค่เธอเสมอไป
เก็บดอกโสดหมดอาลัยทิ้งไกลเลย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าพานทอง
หน้าส่วนตัว
1307
