5 ธันวาคม 2552 21:04 น.
เจ้าชาย
ความรักที่เคยเสาะหา
ต้องเสียน้ำตามากสักเท่าไหน
ต้องเสียเวลานานสักเท่าไหร่
สรุปได้...หยุดลงตรงที่เธอ
เธอจะยังเป็นๆชีวิต
ที่ไม่เคยคิดจะมองใครคนไหน
แม้ว่าเราจะห่างกันแสน..ไกล
แต่รู้ไหม...ทุกค่ำคืนใจยังเป็นของเธอ
ขอบคุณท้องฟ้า..ขอบคุณวันเวลา
ขอบคุณสายลมที่พัดพาเธอมาเจอฉัน
ไม่มีอะไรรับรู้ได้ถึงความผูกพัน
คิดถึงเธอคนนั้นคนเดียวจริงๆ
มีเพียงแค่หัวใจทั้งหมดที่จะให้
อยากจะถามว่าเธอจะรับไว้ไหม
อยากจะรู้คำตอบให้เร็วไว
ใจจึงได้แต่ภาวนา
มองท้องฟ้า...มองดวงจันทร์
ในคืนนี้มันช่างสดใส
ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุเกิดจากอะไร
ที่รู้แน่ชัดได้...มันมาจากเธอ
ต่อจากนี้คงไม่เหงา
เพราะเงาของคนเก่าได้จากห่างหาย
ขอบคุณนะ...ที่อยู่เคียงข้างกาย
อย่างน้อยๆ..ทำให้คนๆนี้รู้ว่าสมควรจะรักใคร