15 ธันวาคม 2551 20:52 น.
เจ้าชาย
จำใจต้องไปจาก
ทั้งที่ไม่อยากพรากจากเธอไปไหน
เมื่อเธอมีเขาแล้วจำต้องไป
เธอไม่มีเยื่อใยแม้มอง
เป็นเหมือนคนบ้า
ตากฝนเหนื่อยล้าสิ้นหวัง
ไม่มีแรงใจไร้แรงกำลัง
ไม่มีพลังแม้จะหันมอง
หลับตาปิดใจเมื่อไร้รัก
ปล่อยให้ใจจมปักอยู่ที่นี่
หมดความหวังหมดแรงกำลังที่ดี
คงเป็นเพราะคนที่...รัก เขาจากไป
13 กันยายน 2551 20:47 น.
เจ้าชาย
สุดท้ายก็ลงเอย
ขอโทษที่ปล่อยปะละเลยแบบนี้
ความเหงา+ความคิดถึงที่เคยดีๆ
เป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยๆไป
ยังอยู่กับวันเวลาเก่าๆ
ยังคงคิดถึงวันของเราวันนั้น
ยืนเดินย่ำ *กับวันเวลาเบาๆ
วันเวลาที่ความเหงามันเดินตาม
สุดท้ายไม่เหลือใคร
บ่นพร่ำกับใจที่เหนื่อยล้า
มีเพียงคืนวันเก่าๆมาเป็นลวงตา
สมแล้วกันคนไม่เห็นค่า...เธอ
6 กันยายน 2551 11:44 น.
เจ้าชาย
เมื่อก่อนไม่เคยได้รู้
ตอนที่มีเธออยู่ไม่เคยห่วงหา
เห็นเธอเป็นของตายเรื่อยมา
ไม่มีทีท่าว่าจะรักเธอ
ตราปจนวันนี้วันที่เธอไป
ได้ยินเสียงหัวใจมันเรียกหา
อยากให้วันที่มีเธอคืนมา
รู้วันนี้มันสายกว่า......จะมีเธอ
ก็เธอไปแล้วไปลับ
มองดูเธอเดินกลับลับตา
จริงๆเสียดายที่ไม่เคยไข่วคว้า
วันเวลาที่......มีเธอ
วันเวลาว่างเปล่า
เห็นเพียงเงาใบไม้ไหว
ได้ยินเสียงเรียกหาเธอ...อยู่ข้างใน
คิดว่าทำไม.....ไม่ดึงเธอ
....ปล่อยเธอปล่อยไปกลับใครอื่น
วันเวลาไม่หวนคืนรู้สึกได้
สมแล้วละกับคนไม่เคยสนใคร
ไม่สนใจปม้กะทั่งคนที่รัก....ตัวเอง
6 ตุลาคม 2550 08:19 น.
เจ้าชาย
จะยังคงรักและภักดี
กับเธอคนนี้ไม่จากไปไหน
ถึงแม้..เราจะอยู่ห่างกันแสนไกล
จำเอาไว้เรายังอยู่ในความทรงจำ
4 ตุลาคม 2550 19:41 น.
เจ้าชาย
ไม่อยากอยู่ห่าง
จึงไม่วาง....ใจกับใครคนไหน
พอมาเจอเธอก็รับรู้ความเป็นไป
กับสิ่งที่ใจไม่เคยได้มา
เธอ....อย่าไปให้ใจห่าง
อย่าปล่อยให้อ้างว้างได้ไหม
คนนี้จะรออยู่ดูในความเป็นไป
รอให้ถึงวันที่จุดหมายเราจะได้อยู่ไกล้กัน
สุดฝันเราอาจไม่มีใคร
แต่สุดลึกๆใจความเป็นเราคนนั้น
มืออุ่นๆของเราในความผูกพัน
มีกันและกันทุกเวลา
------จะยังคงรักๆเธออยู่แบบนี้-----
-----จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนได้------
-----กาลเวลาหรืออะไรๆ----
-----จะไม่มีใครมาเปลี่ยนไปจากเธอ--
รักนะ คนในความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1074
