5 กุมภาพันธ์ 2547 06:01 น.
เจ้าชาย
เดียวดายกับสายลม
ตรอมตรมเพราะความเหงา
สายลมคลอเคลียเบาๆ
คนทำไห้เศร้าได้เดินไป
คนรักคนเคยรัก
คนเคยทักไม่รู้อยู่ตรงไหน
นานมาแล้วที่เธอได้เดินไป
ปล่อยให้ใจจมปักกับเดียวดาย
ก็ไม่เคยจะเหงามากอย่างนี้
เป็นมาเกือบปีไม่ยอมหาย
ทุกๆครั้งคิดถึงไม่เสื่อมคลาย
แต่กลับกลายแค่เลื่อนลอย
เมื่อดาวลับกลับจากฟ้า
มีเพียงน้ำตามารินไหล
มองเม็ดดินเม็ดทรายเงาระยับจับใจ
ทะท้อนให้คิดถึงเรื่องผ่านมา
แต่ก็นะเรื่องที่ผ่าน
มันคือวันวานไปแล้วนี่
ตอนนี้คงเหลือแต่ใจที่มี
จมปักที่นี่ที่เดีวยดาย
2 กุมภาพันธ์ 2547 07:23 น.
เจ้าชาย
คนอ่อนแอ
ต้องเป็นคนแพ้ทุกทีเสมอ
มีเรื่องร้ายๆที่ต้องพานพบเจอ
เจ็บปวดจนล้นเอ่อต้องอดทน
ผู้ชายร้องไห้มีไหมใครเห็น
น้อยครั้งนักที่ฉันเคยเป็น
หลบมานั่งลำเค็ญอยู่เดียวดาย
มันเหงามันอ้างว้าง
ไม่มีไฟนำทางมันมืดเธอรู้ไหม
จิตใจสับสนวกวนแต่เรื่องที่เป็นไป
เรื่องที่ทำให้ใครบางคนต้องเหงาตัว
ฟ้ามืดฟ้ามัวเมื่อเธอไปจากฉัน
ปล่อยให้กันทนความอ้างว้างตอนนี้
น้ำตาที่กลั้นไหว้ไกลจะไหลเต็มที
หยดลงที่นี่บนพื้นดิน
ปล่อยให้ใจมันค้นหา
คนอื่นบอกว่าบ้าไปแล้วรู้ไหม
รักเขาอยู่ได้ไม่เจียมหัวใจ
หลงเพ้อรำไรบ้าบอ
26 มกราคม 2547 02:56 น.
เจ้าชาย
เดินผ่านผู้คนมากมาย
มีหลากหลายความฝัน
อีกหลากชีวิตที่ต้องฝ่าฝัน
อีก 1 ความฝันที่จะต้องเจอ
เคยพบเคยเพ้อ
เคยเจอะเจอความผิดหวัง
ลึกลงไปห้วงหนึ่งที่เคยพลั้ง
เคยมีเธอมาผลักดันมาต่อเดิม
เจ็บจากความหลังมามาก
ใจจึงอยากอยู่กับเธอคนนี้
ไม่อยากจะไปแม้ทางเลือกมันจะดี
เพราะคิดว่าที่ตรงนี้ยังมีเธอ
อาจจะเป็นทางเดินสุดท้ายของชีวิต
จะลิขิตด้วยใจอยุ่ที่นี่
ไม่ต้องไปหาไม่ต้องทำอะไรทำอย่างที่เคยมี
อยากให้วันที่ดีๆมีเพียงเรา
30 พฤศจิกายน 2546 19:11 น.
เจ้าชาย
โอบอุ้มความรัก
ฟูมฟักเปนต้นใหญ่
ปลูกรักส่งความคิดถึงไป
กลายเป็นต้นไม้ใหญ่งอกงาม
กาลเวลาผ่านไป
หัวใจเริ่มหักเห
เริ่มเกเรเพราะความเหงา
เคยเชื่อกับความไกล
จะไม่ทำให้ใจเหว่เหงา
แต่วันนี้ทำไมหัวใจเรา
ไม่เปนเหมือนเก่าที่ผ่านมา
มันจบลงแล้วใช่ไหม
ความรักที่ให้ไปก่อนนี้
ยังอยู่ดีอยู่ใช่ไหม
ความคิดถึงที่ฉันไห้เเธอไป
ยังอยู่ใช่ไหมบอกมา
6 สิงหาคม 2546 17:08 น.
เจ้าชาย
กลัวทำไมกลับวันเหงา
ลึกๆยังมีเราในวันนั้น
ต่างกระชิบสายใยเบาๆมาหากัน
ทุกความรู้สึกนั้นรับรู้ได้ด้วยใจ
คิดถึงนะคิดถึง
พบเจอเธอเพียงครั้งหนึ่ง
ติดตรึงในดวงใจ
สัญญานะว่าจะไม่มีใคร
มาทำให้ใจหยุดคิดถึงเธอ