คนเมืองที่ข้าพเจ้ารู้จัก#5: จำไว้เธอชื่อ “สมศรี”

เจ้าขาว

(1)
หลังจากนำนิ้วแตะไปตามจุดต่างๆบนหัวผมจนทั่ว  หมอก็บอกว่าความจำผมไม่ค่อยดี  และแนะนำให้ผมทานอาหารให้เข้ากับหมู่เลือดเพื่อบำบัด  จากนั้นก็หันไปตรวจให้สมศรีที่ขยับขึ้นไปนอนรอบนเตียง
คงจริงอย่างที่หมอบอก  เพราะผมจำไม่ได้ว่าผมรู้จักกับสมศรีตอน ม.1 หรือว่าม.2กันแน่  แต่ที่แน่ๆ 10ปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยเรียกชื่อจริงหรือชื่อเล่นของเธอเลย   สมศรีเป็นชื่อที่ผมและเพื่อนๆตั้งขึ้นมาเพื่อล้อเลียนอาการของเธอ  อาการแบบเดียวกับหุ่นยนต์ในหนังเรื่องสมศรี 422R เราเรียกชื่อนี้จนลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าสมศรีชื่อจริงว่าอะไร
ท่าทางที่ดูนิ่ง แต่แฝงไปด้วยอันตราย  
ผมไม่สามารถจำเรื่องราวในอดีตได้ดี(อย่างที่หมอได้บอกไว้)  ผมจะขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้แทน
เลี้ยงรุ่นเมื่อตอนต้นปีที่ร้านคาราโอเกะแถวถนนเกษตร-นวมินทร์ ขณะสมศรีเอื้อมไปหยิบจานกับข้าว  กล้องดิจิตอลที่แขวนไว้ที่คอเหวี่ยงไปชนแก้วแตก 1 ใบ  มูลค่าความเสียหาย สี่พันบาท 
แก้วไม่ได้แพงขนาดนั้นหรอกครับ  แต่มือถือของเพื่อนอีกคนที่วางอยู่ใกล้ๆนั้นไม่สามารถกู้ชีพกลับมาได้อีกแล้ว
เลี้ยงรับปริญญาโทเพื่อนสนิทอีก 2 เดือนถัดมา  เพื่อนอีกคนแจ้งว่าสมศรีนั่งทับหูฟังไร้สายรุ่นล่าสุดของตนหัก  สมศรีรีบประท้วงว่าไม่ได้นั่งทับ เธอไม่ได้ประท้วงเงียบๆ  มือเธอกวาดแก้วน้ำตกแตกไปอีก 1 ใบ  คำประท้วงตกไปทันที  และเมื่อเดือนที่แล้วในร้านคาราโอเกะแถววังหิน  สมศรีทำแฮททริคแก้วแตก 3 ใบในคืนเดียว
(2)
การทรงตัวไม่ค่อยดีนะ หมอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาตอนที่กำลังคลำแถวๆเข่าของสมศรี  นั่นทำให้ผมนึกถึงวีรกรรมในต่างแดนของเธอ
ในหลุมดินนั้น ทหาร 3 นายกำลังเก็บกู้กับระเบิด  ที่ปากหลุม มีนักท่องเที่ยวยืนถ่ายรูปกันอยู่โดยรอบ   ที่ไหนๆๆๆ เมื่อสมศรีได้ยินเรื่องการกู้ระเบิดเธอก็ออกอาการตื่นเต้น  แล้ววิ่งไปทางกลุ่มคนที่มุงอยู่  ก้าวสุดท้ายนั้นเอง  เธอสะดุดก้อนหินล้มลง  ร่มในมือที่กางอยู่ก็กระเด็นลอยข้ามหัวใครต่อใครหล่นลงไปในหลุม  พรึบ! ราวกับนัดไว้  ไทมุงทุกคนวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตรวมถึงทหารทั้ง 3 นายนั้นด้วย  โชคดี ระเบิดยังนอนสงบอยู่ที่ก้นหลุม  นอกจากสมศรีซึ่งได้แผลถลอกแล้ววันนั้นไม่มีใครเป็นอะไร 
(3)
	ปัจจุบัน สมศรีเป็นคนตรวจเช็คสต็อคสินค้า ถ้าคุณลองเรียกชื่อคนตรวจสต็อคของคุณว่าสมศรีแล้วเธอหันมาล่ะก็ ผมขอแนะนำว่า  ทำใจซะเถอะครับ