ดวงอาทิตย์กลับมืดลง สีสันจากสายรุ้งจางจืดไป สูญเสียตาคู่เดิม หญ้ากลับเขียวกว่าเก่า ทะเลสีเดียวกับท้องฟ้า พัดลมแอบอมยิ้ม มือก็ปิดไม่อยู่ ยามที่มันส่องผ่านเข้ามา สัมผัสตรงหัวใจ
เมล็ดไม่เคยออกดอก ยังเติบใหญ่ผลิช่อออกผล เพียงแค่เริ่มผลิใบ ทารกจะหัดเดิน ยังต้องเริ่มจากคลานด้วยมือ เฝ้ารอกำลังขา หนทางคงไม่ไกล หากวันนี้เธอเริ่มก้าวเดิน แม้ยังไร้จุดหมาย ยามที่เธอเหลียวหลัง เส้นทางคดเคี้ยวที่เคยผ่าน ล้วนคือ กิ่ง ราก ใบ