17 มิถุนายน 2549 10:21 น.
เจ้าขาว
ยามเช้า
แสงแดดค่อยๆย่องเข้ามา
ผ่านหน้าต่างและม่านลูกไม้
ก่อนประทับจูบ อุ่น เบา ลงบนแก้มของเธอ
ยามค่ำ
เธอนิทราในโอบกอดของราตรี
มีแสงนวลจากดวงจันทร์ค่อยขับกล่อม
ประดับฝันให้แพรวพราวด้วยดาราและหิ่งห้อย
ยามนั้น
ฉันจึงอาจข่มตา
16 มิถุนายน 2549 23:49 น.
เจ้าขาว
เขาเล่าเรื่องดาวหาง
วันหนึ่งมันจะโคจรมา
ฉันเชื่อแม้ไม่เห็น
ฉันเฝ้าคอยดาวหาง
จากคืนถึงเช้าและอีกเช้า
จากวันกลายเป็นปี
มันอาจผ่านไปแล้ว
เหมือนหาของที่ไม่เคยเห็น
...
ฉันยังหาดาวหาง
15 มิถุนายน 2549 23:45 น.
เจ้าขาว
พอได้หยุดเพียงครู่
อาการหอบค่อยๆบรรเทา
เชิดหน้าโอบสายลม
กลิ่นอากาศวันใหม่
โชยมาพร้อมแสงแห่งตะวัน
อุ่นแดดเต็มสองปอด
หลักฐานอันสำคัญ
ของสิ่งที่เรียกว่าชีวิต
ลมหายใจที่รัก